Dag 10: Van Arcade tot Combarro

Datum:  12-2-2020
Afstand gepland:  20 km
Afstand afgelegd: 29,7 km
Het weer:  Het is vandaag helemaal droog. Het zonnetjes kwam zelfs ’s middags door. Het werd toen wel 19 graden.

Sarah en ik hadden afgesproken het rustig aan te doen vanochtend. Zij wilde vandaag maar tot Pontevedra (12km) en ik wilde naar het klooster in Poio (20 km). Dus alle tijd. Ik had gehoopt dat de Portugese man wel gewoon op tijd zou vertrekken, maar hij bleef maar dralen. Die wilde vast weer met mij meelopen, maar daar had ik echt geen zin in. Uiteindelijk gingen we dan gewoon maar. Ik liep in het tempo van Sarah een stukje met haar mee. Langzaam dus. Dat werd de Portugese man toch echt te gortig. Hij liep door. Om na 10 minuten weer achter ons te verschijnen met een tas vol boodschappen: “Hello.”  Genoeg reden om de eerste koffie-met taartjes-zaak in te duiken. Daar had hij niet van terug: “Bye, bye.”

Cakeontbijt

Na het cakeontbijt nam ik voor de tweede keer afscheid van Sarah. We zouden verder contact houden via WhatsApp en Instagram. Ik ben zo benieuwd hoe het haar straks vergaat op de Appalachian Trail.

Ik stak een prachtige brug over, herkende direct de huisjes aan de rechterkant omhoog en genoot van de wandeling. Vooral het stuk door een natuurgebied waar gestegen moest worden was prachtig.

Camino Espiritual

Ik had bedacht dat ik de Camino Espiritual wilde lopen. Een kleine omweg via een route die door iedereen aanbevolen wordt. Mijn idee was om vanaf Pontevedra in 2 dagen te wandelen naar Vilanova de Aurousa en vandaar (net zoals St Jacobus) met de boot naar Padron te gaan. Dat was een zorgeloos plan tot Johanna meldde dat de boot alleen uitvoer als er meer dan 8 pelgrims meegingen. Lekker dan, zoveel pelgrims zijn er niet onderweg.

Gelukkig had ik een telefoonnummer om de boot te reserveren, maar er werd niet opgenomen. Plan B was om naar de Toeristen Office in Pontevedra te gaan en hen daar te laten uitzoeken of de boot ging en of ik een plekje kon reserveren. Zonder boot zou de Camino Espiritual voor mij niet hoeven. Dan zou ik in plaats van een boottochtje een etappe van ruim 35 km moeten lopen over een oninteressante, slecht aangegeven route. Laat dan maar.

Siesta

Ik had het tot nu toe allemaal rustig aangedaan. Maar toen ik in Pontevedra opzocht waar de toeristen Office zat, zag ik dat ze dicht gingen om 14.00 uur. Wat? Dat werd nog rennen. Net op tijd kwam ik bij het kantoor. Prachtig gebouw, lieve mevrouw, maar Engels spreken was toch echt moeilijk voor haar. Zonder me uit te laten praten viste ze allerlei folders tevoorschijn over de Camino Espiritual. Het duurde even voor ze me begreep. Ze ging het telefoonnummer bellen. Daar nam niemand op. “O, o, o.”

Maar doortastend ging ze aan de slag. Geen idee wat ze allemaal deed maar uiteindelijk kwam ze met een briefje waarop stond: 9.00 h. De boot zou om negen uur gaan. Op allerlei manieren heb ik gecheckt of het echt de boot van zaterdag was, of ik nu een reservering had. Volgens haar was dat allemaal; “Si, si.”  Daar moet je dan maar op vertrouwen. Dus vol goede moed ging ik op weg naar het klooster. De Vespers zou ik misschien net halen. Ik had er veertien gelopen, nog tien te gaan.

Afslag gemist

Ik volgde de gele pijlen vanuit Pontevedra. Niet een bijster inspirerende route, maar het werd steeds rustiger op de weg. Ik was heerlijk aan het lopen en vroeg me af wanneer de afsplitsing naar de Espiritual zou komen. Bij een soort openbaar toilet met drank en snoepautomaten en stoelen ging ik er maar eens bij zitten en startte MAPS ME op. Met een beetje gepuzzel kwam ik erachter dat ik al lang voorbij de afsplitsing was. Hoe kan ik dat nou weer gemist hebben?

Google Maps

Mijn grote vriend Google Maps ging me hier weer uit helpen. Ik navigeerde mezelf naar Campaño, de eerste grote plaats met een kerk. Daar zou de Espiritual vast langs komen en zou ik verder de gele pijlen weer kunnen volgen. Helaas liet Google me langs de meest vreselijke snelwegen lopen. In Campaño zette ik de navigatie op de kerk en toen ik het eerste zijstraatje in ging zag ik een gele pijl. Top!

Geen Camino

Terwijl ik lekker tevreden met mijzelf liep te zijn, dit had ik toch maar weer mooi geregeld, kwam een mevrouw op me af en begon me in rap Spaans te vertellen dat ik helemaal fout zat. Hier liep de Camino Santiago niet. Ik moest terug. Ik probeerde haar uit te leggen van de Espiritual, maar dat lukt niet erg. Ik probeerde het met het klooster. Ik zei haar dat ik naar het klooster in Poio ging. Maar daar wilde ze niet van horen. De Camino was terug, de andere kant op. Op een gegeven moment gaf ze het op. Ze maakte letterlijk het gebaar van; als jij dat nou wil, zoek het dan maar uit.

Na deze mevrouw leek het me eigenlijk gewoon handig om de navigatie op het klooster te zetten. Nog ruim 4 kilometer. Wel langs drukke wegen. Ik heb vast het mooiste deel van de Camino Espiritual nu al gemist.

Een bocht later kwam een tweede mevrouw uit haar huis lopen om me te zeggen dat de Camino Santiago hier niet liep en dat ik de andere kant op moest. Zo lief allemaal, maar het schoot niet op.

Monestario de Poio

Om ongeveer half vijf kwam ik bij het klooster aan. Wat een indrukwekkend gebouw. In de ene kerk was een begrafenis bezig en in de andere kerk een mis. Ik ging snel inchecken, dan was ik op tijd voor de Vespers, die gewoonlijk om vijf uur beginnen. Maar helaas. De deuren van het hostel waren potdicht. Geen enkel teken van leven.

Ik ging er even bij zitten en at mijn broodje, de helft die ik nog bewaard had van een veel te grote bocadillo. Google ging weer aan en ik zag dat er in de volgende plaats op 3,5 km een aantal hostels waren. Daar was er vast eentje van open. Ik zag ook weer een gele pijl. Fijn. Anders zou het weer snelweglopen worden.

Combarro

Via een mooie sluipdoorroute en via de waterkant kwam ik het plaatsje Combarro binnen. Schilderachtig mooi. Vooral de huizen aan de waterkant en het straatje daarachter.  Maar nu eerst op zoek naar een slaapplek. Ik kwam uit bij Hostel Hogar del Puorto, een soort cafetaria met daarboven kamers. Ik vind het goed. Het is mooi geweest voor vandaag. In totaal 29,7 km gewandeld, met mijn rugzak. Ik loop zo alleen nog even naar de supermarkt om allemaal lekkere dingen te halen en dan ga ik heerlijk op mijn bed zitten met mijn computer. De Wifi is top en Netflix kan aan. Eerst even dit blog afmaken.

Hostel Hogar del Puorto

Dit hostel ligt op een prachtig plekje aan de haven. Niet dat ik zeezicht heb ofzo. Het is in ieder geval het hele jaar open.

Kosten: €25,- incl. ontbijt voor 1 persoon

Je kunt in het restaurant onder het hostel eten, maar er zijn ook andere, veel leukere restaurantjes.