Winterwandelen door de Oostvaardersplassen over het Boswachterspad ’t Lange Pad

Voorzien van een uitdraai van de boswachtersroute (niet nodig gehad), een warme jas, muts en wanten kwam ik aan bij het Buitencentrum van Staatsbosbeheer in Lelystad. Duidelijke infoborden staan buiten. De boswachtersroute ’t Lange Pad is 7 kilometer lang en heeft een paarse markering. We twijfelen nog even of we eerst aan de koffie zullen gaan, we staan namelijk voor een heel leuk buitencentrum, maar we besluiten toch meteen op pad te gaan.

De paarse markering wijst ons eerst een stukje over de verharde weg, waarna we een hek passeren om in het Oostvaardersveld te komen. Daar gaan mijn keurig schoongemaakte laarzen. Het pad is nat en modderig. Uitkijken dus. Tegelijkertijd word ik afgeleid door de vele vogeltjes die hier in de bomen zitten en vrolijk kwetteren. Het lijkt wel of ze met ons mee springen van boom tot boom. Je ziet ze alleen als ze bewegen. Als ze stilzitten vallen ze helemaal weg tussen de kleuren van de takken van de bomen. Een bijzonder schouwspel.

Na de blauwe brug is het pad prima te belopen. We wandelen langs de spoorlijn. Die zie je niet echt maar je wordt er wel vaak aan herinnerd omdat er een trein langs raast. We wandelen over een pad met aan weerzijden een rij bomen. De schors van de meeste bomen is beschadigd. Alsof een reuzenbever het schilletje er met zijn tanden afgeschraapt heeft. Mijn beste gok is dat de konikpaarden aan de bomen geknaagd hebben.

Ineens gaan we heuveltje op. Dit blijkt de Kleine Praambult te zijn, een uitkijkpost die een mooie uitzicht geeft over de Oostvaardersplassen.

Als we van de spoorbaan weg lopen, komen we in het wilgenbos. Er hangt hier een bijzondere sfeer. Door het jaargetijde is alles grauw, en ook de grijze lucht draagt er aan toe bij dat er een verstilde sfeer hangt. De enige kleuraccenten zijn de prachtig groene mossen die op het dode hout leven.

Iets verderop krijgen we weer meer uitzicht over de plassen en het riet. Hier is het dat we onze eerste groep konikpaarden tegenkomen. Ze grazen langs het pad, maar als ze ons zien aankomen bewegen ze zich langzaam verder het veld in. Mooi om te zien hoe dik hun vacht is. Ze zien er goed uit en zijn heerlijk beschermd tegen de kou.

We zien verschillende soorten eenden en ganzen dobberen in het water. Af en toe vliegt er een aalscholver over. Ik hoop nog steeds een keer de zeearenden te zien die hier rondvliegen. Op 4 december 2019 kwam het bericht dat 2 zeearenden een nest in Oostvaardersplassen aan het bouwen zijn. Het zou helemaal tof zijn als er straks in het voorjaar kleintjes geboren worden. Maar voor nu: geen zeearend gezien.

Het is een heerlijke wandeling op een grijze winterse dag. De natuur houdt even pauze en toch zien we hier en daar dieren die de stilte doorbreken. Hoe lang zal het nog duren voordat de lente losbarst?

We komen weer uit bij de blauwe brug en moeten nog even het modderpad terug nemen om weer bij het Buitencentrum uit te komen. Daar brandt de nep openhaard en is het gezellig en warm. We nemen een soep van de dag (heerlijke mosterdsoep), genieten van het uitzicht over het water en sluiten ons bezoek af met de film die alles uitlegt over het droogleggen van de Flevopolders en hoe de natuurgebieden zijn ontstaan. Super interessant. Wist jij bijvoorbeeld dat het gebied van de Oostvaardersplassen in oorsprong bedoeld was om een groot industrieterrein op te vestigen? Gelukkig dat dat niet is doorgegaan.

Tijdens het wandelen dacht ik steeds: ik moet hier terug komen als het lente is. Op de website van Staatsbosbeheer vond ik later dat er speciale seizoenswandelingen georganiseerd worden in de Oostvaardersplassen. Dan maak je samen met een gids van Staatsbosbeheer een wandeling en ontdek je alles over de flora en fauna van het gebied, en dan met name dat wat zo specifiek is voor het jaargetijde. Het lijkt me super om de lenteversie van de seizoenswandeling in Lelystad te doen.