Wandelen op Öland: combineer twee heel verschillende wandelroutes

Ik zag erg uit naar de dagwandeling die we zouden gaan maken op Öland. Op het Träffpunkt Öland (het toeristen informatiepunt dat je gemakkelijk vindt direct nadat je de brug bent overgestoken) waren we al helemaal lekker gepraat. We gingen een wandeling van ruim 20 kilometer maken, waarbij twee routes werden gecombineerd: De Stora Alvarleden en de Mörbylångaleden.

Het bord aan het begin van Stora Alvarleden gebruikt om onze route in te tekenen met fotoshop.

Ze wilden ons namelijk twee dingen laten zien. Het eerste was de Stora Alvar: een kalkstenen plaat met daarop maar een paar cm aarde, waar natuurlijk niet zo heel veel groeit. Het is niet zomaar een plaat. Nee, deze plaat is wel 40.000 voetbalvelden groot. Het is te vinden op de zuidkant van het eiland en ligt hoger dan de rest. Het is alsof de plaat omhoog is gestuwd.

Het tweede dat ze ons wilden laten ervaren was wandelen langs de Mörbylångaleden. Dit is een wandelroute van 83 km lang die slingert over het zuidelijk deel van het eiland. Het startpunt ligt bij het toeristenbureau en het loopt via de westkust, steekt dan over via de Stora Alvar naar de oostkust en loopt verder naar het uiterste zuidpuntje. Die route kun je in 5 dagen wandelen en komt langs mooie cultuurhistorische plekken. Er zijn overnachtingsmogelijkheden na elke etappe. Wildkamperen kan natuurlijk ook, daar zijn zelfs voorzieningen voor.

We gingen dus de Stora Alvarleden van 13 km helemaal doen, dan een stukje spoorzoeken om op de Mörbylångaleden te komen, die we ongeveer 7 km zouden volgen om weer bij onze B&B uit te komen. Om op het beginpunt van de Stora Alvarleden te komen werden we ’s ochtends opgehaald en afgezet door Rebecca van het Träffpunkt Öland. Daar stonden we dan, in the middle of nowhere bij een informatiebord dat aangaf dat hier de trail begon. Top!

Het begint het.

Bij de start van de route staan we meteen al in het ‘grote niets’. We zien de weg waarover we zijn gekomen, een hek waar we door moeten en soort van pad. Het begint meteen goed. Het pad is herkenbaar omdat je kunt zien dat er overheen is gelopen en gefietst. Verder staan er hier en daar steenmannetjes om aan te geven dat dit de route is. De borden die de weg wijzen overleven het niet allemaal.

Misschien was iemand het er niet zo mee eens dat dit ook een fietsroute is. 

Dan komen we toch nog wat menselijke activiteit tegen. We zien een soort hutten gemaakt van kalkstenen. Even verder staat een molen en een schuur en grazen nieuwsgierige koeien achter een hek. Als ik op de kaart kijk zie ik dat het aangegeven staat als Frösslunda. Ik zie ook dat na dit, we een lang stuk met echt niets krijgen.

We lopen verder. Geweldig! Helemaal niets. Het is een grote ruimte. De begroeiing is stug. Ik zie mossen, heide hier en daar, en af en toe iets struikachtigs en een verdwaalde boom. Zelfs voor schapen zal het hier een karig bestaan zijn.

Mijn wandelmaatje Wanda loopt over de Stora Alvar.

Het is nu niet het seizoen, maar het schijnt hier in de lente vol te staan met bloemen. Dat lijkt me een prachtig gezicht. Nu vinden we wat bijzondere paddenstoelen. De herfst komt hier sneller dan in Nederland.

Zo eentje heb ik nog nooit gezien.

Als ik dan een grote steen tegenkom, dan wil ik er op staan ook. 

We volgen de steenmannetjes en blijven ons vergapen aan de schrale natuur en het bijzondere gevoel dat deze lege ruimte geeft. Toch hebben mensen het bedacht om hier een muur van gestapelde stenen te bouwen. Voor ons een fijn plekje om te lunchen. We hebben broodjes en koffie mee. We hadden al zo’n idee dat hier niets te krijgen zou zijn. 😊

Even verderop zien we een steen rechtop staan. Dit kan niet anders dan een van de eeuwenoude stenen zijn die hier geplaatst zijn door de vormalige bewoners van Oland. Dit soort stenen maakt onder meer dat de zuidelijke helft van Oland op de Werelderfgoedlijst van UNESCO is geplaatst.

Achter dit muurtje, midden op de grote vlakte,  kunnen we prima lunchen.

Ik ben geen polderloper, mij veel te voorspelbaar, dat weidse landschap. Maar dit verveelt mij niet. Dat komt waarschijnlijk omdat ik nog nooit in zo’n omgeving gelopen heb. Zo bijzonder, dit landschap. Dit wandelen op Öland is echt anders. Uiteindelijk zien we een kerktoren in de verte ten teken dat er beschaving nabij is. We lopen naar de rondweg van Öland. Daar sluit het hek achter ons. Ik maak nog 1 foto en kijk dan vooruit. Wat een verschil in landschap.

We komen nu in het vruchtbare gedeelte van het eiland. Het ziet er heel anders uit. Grappig is ook dat we naar beneden lopen. De kalkstenen plaat ligt inderdaad hoger.

We besluiten een stukje naar het noorden te lopen om zo eerder op de Mörbylångaleden te komen, zodat we de Karlevisteen kunnen meepakken. De verbinding is leuk. We lopen langs een lintbebouwing van de dorpjes Karlevi en Eriksöre en zien mooie huizen en een loppis (een inboedelverkoop). De huizen zijn aan één kant van de straat in de beschutting van de verhoging gebouwd die gecreëerd is door de Stora Alvar. Bovenop staan windmolens.
We slaan af en komen in landbouwgebied. Aardappelen en hooi.

Brievenbussen in het dorpje Karlevi.

Hier kun je zien dat de huizen voor de verhoogde Stora Alvar liggen. 

Dan zien de eerste rode houten pijlen van de Mörbylångaleden. Dit stuk gaat over de weg, wat ook wel even lekker is na al dat onverhard lopen.

We gaan van de weg af, het bos in. Daar, op een open plek staat de Karlevisteen. Het is een duizend jaar oude runesteen van ongeveer 130 cm lengte. Met rode runetekens is er een gedicht op geschreven en een inscriptie die zegt dat de steen daar staat voor een krijger genaamd Sibbe, zoon van Foldar. Wat ik dan wel weer heel bijzonder vind is dat de steen bestaat uit vulkanisch porfier graniet, wat niet op het eiland te vinden is. De steen moet er dus naar toe zijn gebracht. Hoe dan?

We lopen verder door het bos en vlak bij het water, maar zien het maar af en toe. Ergens in het bos stuiten we op een open plek waar een voorziening is gemaakt om te wildkamperen. Dit zie je vaker in Zweden. Hier bestaat de voorziening uit een grasveld met stookplaats, toilet, picknicktafel en schuilhut. Daar zou je zo je matje en slaapzak in kunnen leggen. Voor mensen die wat meer comfort willen is even verderop het Haga Park. Een grote camping vlak aan het water. Wij lopen nog even door en komen uit bij onze B&B Eco by Strandnära.

Wildkampeerplek langs de Mörbylångaleden.

Uiteindelijk hebben we 23 km gewandeld. Heerlijk! Verrassend was de knip die in de wandeling zat; eerst wandelen door het grote schrale niets om vervolgens in een bewoont, bewerkt, agrarisch, vruchtbaar en bebost gebied te komen. Een heerlijke wandeldag!

Aangekomen bij B&B Strandnära.

Nieuwsgierig naar meer blogs over wandelen in Zweden? Lees dan:

• Suprisewanddeling Skurugata; wandelden door een verborgen kloof
• Danska Fall, wandelen rond Zweedse watervallen
• Fotoblog Unnaryd, wandeling 20 km
• De Jäluntoftaleden Trail, 12 km wandelen door afwisselende Zweedse natuur