Trekvogelpad Etappe 5: onverwachte ontmoetingen

Ik word wakker van de geluiden om mij heen. Ik lig in mijn trekkerstent en het is inmiddels licht geworden. Half acht, zie ik op mijn horloge. Zal ik nog even? Nee. Ik ga eruit. Het is vandaag de tweede dag van een 3-daagse trektocht langs het Trekvogelpad. Vandaag doe ik etappe 5, van Landsmeer naar Durgerdam. Ik heb er zin in.

Ik vind het heerlijk om eindelijk, net als de trekvogels, weer op trektocht te zijn. Ontwaken in mijn tentje na een nacht die echt beter had gekund,  (maarja, dat is bijna altijd zo de eerste nacht in een vreemd bed) en helemaal gelukkig zijn met mijn brandertje en mijn eerste kop koffie van de dag, me realiserend dat het een waardevol cadeau is, dat ik dit zo kan doen.

Het trekkerstentje dat even verderop stond is al weg. Ik maak kennis met twee wandelaars die ook het Trekvogelpad doen. Zij hebben een enorme tent bij zich en vertellen dat ze voor het eerst zo met rugzak en tent wandelen. Ze doen het rustig aan. Niet te veel kilometers en met heel veel rustdagen tussendoor. Ze zijn anderhalve week geleden vertrokken uit Bergen aan Zee en wandelen vandaag een stuk van etappe 5. Dat laatste ga ik ook doen. Ik ruim mijn spullen op en ga op weg. Vandaag wandel ik alleen.

Trekvogelpad etappe 5

Eerst moet ik Landsmeer maar eens uit zien te komen. Het eerste stuk door de dorpsstraat, dan afslaan en via een park kom ik in een volgende polder terecht. Weer veenweiden en droogmakerijen. Ik stop even bij het monument ter nagedachtenis aan de bemanning van een vliegtuig die hier in 1941 is neergestort.

Een andere wandelaar loopt mij voorbij terwijl ik bij het monument sta. Steeds als ik haar bijna weer inhaal zie ik iets dat ik wil fotograferen. Zij blijft me dus net voor.  Dat zijn net die meters die ervoor zorgen dat zij wel met het pontje meekan en ik moet wachten tot het heen en weer is gevaren. Later zal blijken dat we beiden ontzettende mazzel hebben.

Noordhollands kanaal

Ik wacht voor de pont van het Noordhollands kanaal. Ik bestudeer de borden en zie dat het voor een wandelaar 25 cent kost om mee te varen. Deze keer had ik er gelukkig rekening mee gehouden en heb ik contant geld bij me, want pinnen kan je op deze boot niet.

Ik laat me overvaren en loop langs het kanaal. Geen inspirerende weg. Ik zie op de GPS dat ik het kanaal best een tijdje moet volgen. Al wandelend bel ik met mijn zoon over de toestand van de kat, die gister heel ziek was, maar vandaag weer voorzichtig is gaan eten en al spinnend naast zijn computer ligt, tijdens zijn online lessen. Gelukkig.

Maar door dat gebel let ik helemaal niet op en mis ik een afslag. Ik merk het pas als ik bij een grote kruising geen wit-rode markeringen meer zie. Ik moet een heel eind terug. Terwijl ik zoek naar de afslag (mijn GPS geeft aan dat het hier is, maar ik zie toch echt een wit-rood kruis staan) komt er een andere wandelaar aan die met hetzelfde probleem zit. We besluiten onze GPS te volgen.

De wandelaar blijkt de man te zijn die met zijn trekkerstentje ook op camping Het Rietveen stond en vanochtend in alle vroegte al was vertrokken. Hoe kan het dan zijn dat hij hier nu pas is? Hij vertelt dat de pont vanochtend heel lang uit de vaart is geweest. Er was iets stuk en kon daarom niet varen. Dat was de reden dat Edwin (zo blijkt hij te heten) 5 kilometer moest omlopen. Toen hij net, aan de andere kant van het kanaal, weer langs de pont kwam, lang de pont weer stil. De schipper vertelde dat hij 2 oversteken had gemaakt en dat de boel er toen weer mee ophield. Ik realiseer me dat ik dus één van die twee oversteken heb meegemaakt. Hoeveel mazzel kun je hebben.

Samen verder

We zijn zo met elkaar aan het praten, dat we ook over de weilanden verkeerd lopen en niet verder kunnen. Bruggetje gemist. En weer terug. Dit is echt een grappige route. We lopen letterlijk over de weilanden. Het heet hier de varkensroute, lezen we. We wandelen van witte paal naar witte paal en komen uiteindelijk in Broek in Waterland uit.

Varkensland is een veenweidegebied, rijk aan weidevogels. Het voetpad door de weilanden is buiten het broedseizoen (15 maart- 1 juli)  toegankelijk. Bron: Nivon-gids Trekvogelpad.

Broek in Waterland

Voor mij is Broek in Waterland een van de mooiste dorpjes van Nederland. Prachtige houten huizen met mooie tuinen en theekoepeltjes en veel water. Bij de kerk zien Edwin en ik een terras. Inmiddels hebben we besloten om gezellig samen door te lopen. We zijn op weg naar dezelfde camping. Bij samen lopen hoort ook samen lunchen, dus we zoeken een plekje in dit dorp. Tot onze verbazing blijkt er horeca in de kerk te zitten. Wat bijzonder. Door de week bemensen vrijwilligers het koffie- en broodjescorner en een boekenmarkt om geld te verdienen voor de instandhouding en het onderhoud van de kerk. Elke zondag is er een kerkdienst.

Lunchen in de kerk

We bestellen een broodje kroket en een koffie en vinden het wel bijzonder om die in de kerk op te eten. Wanneer lunch je nu in zo’n omgeving?

De Belmermeer en Holysloot

We wandelen het mooie Broek in Waterland uit en komen terecht op een lange geasfalteerde weg rond de Belmermeer. Even wat afleiding bij het mini-plaatsje Zuiderwoude, voordat we weer de polderwegen opgaan. Gelukkig hebben we veel te bespreken.

Ik zie in de gids dat er een alternatieve route is die korter is (Edwin heeft er al de nodige extra kilometers opzitten vanwege het kapotte pontje) en mij ook leuker lijkt. We lopen dan over een dijk langs het Markermeer. We moeten dan met het pontje van Holysloot.

Onderweg komen we borden tegen die de route naar het pontje aangeven. Maar er staat ook op dat het pontje tot 1 september vaart. En wat is het vandaag: 1 september. We zijn net 1 dag te laat!

Het laatste stuk is nog even aanbikkelen over een saaie weg met onze rugzakken die steeds zwaarder worden. Het is fijn als we eindelijk de camping zien.

Camping De Badhoeve

Op z’n Amsterdams worden we onthaald. De eigenaar zit met zijn vrienden voor de receptie aan een biertje en het is gezelligheid troef. We kunnen onze tenten op het veldje bij de waterkant neerzetten. Top!

Ik heb hier ook afgesproken met Edith. Zij is hier vanmiddag aangekomen met haar camper en morgen wandelen we samen. Hoewel we uit dezelfde stad komen, ken ik haar niet. Het is een blind date. Ze wilde graag eens meelopen.

Vanochtend appte ze me of ik bij haar wilde komen eten in de camper. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen. Edwin eet in het restaurant bij de camping. Daar schijn je een uitstekende, op Duitse leest geschoeide maaltijd te kunnen krijgen.

Later op de avond komen we met z’n drieën bijeen en drinken we gezamenlijk  nog iets in de camper van Edith. Wat is dat toch leuk, dit soort onverwachte ontmoetingen.

Wil je ook het Trekvogelpad lopen? Dan zijn dit nuttige linken:

• Wandelnet.nl geeft een beschrijving van alle etappes.
• NIVON heeft een overzichtspagina van het Trekvogelpad
• Een lijst met overnachtingsadressen op de Nivon website.

 
De wandelgids bestel je bij Nivon, BOL.com, Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig of bij de plaatselijke boekhandel bij jou in de buurt. Let op: neem de nieuwste editie.