Trekvogelpad etappe 2: molens en een pontje

Ik kon niet wachten om aan etappe 2 te beginnen na de prachtige eerste etappe. Dus toen vriendin Lisette meldde dat ze de tweede etappe van het Trekvogelpad wilde gaan lopen, voordat ze over 3 dagen weer aan het werk moest, hoefde ik niet lang na te denken; ik gooide ik mijn agenda om. We gingen meteen de volgende dag samen op pad. Via social media kreeg ik al een paar waarschuwingen dat de tweede etappe veel minder mooi was dan de eerste. En inderdaad, deze zal ik niet snel een tweede keer lopen.

Zo erg als @kohl_leonie mij via Instagram schreef over het Trekvogelpad etappe 2 werd het gelukkig niet: ”Na Alkmaar komt de Boekelermeer en dat hakte er bij ons mentaal echt erin, het was wel ook nog maart + regen. Dan ga je die polder in met die leuke molen, maar daar zijn we dus half overleden bij windkracht 6. Wij hadden óók nog de alternatieve route als de pont niet vaart (die is écht niet leuk, sorry 😅) dus het zat gewoon even niet mee, maar ik ga wel door 😁😁.”

Start etappe 2 Trekvogelpad

Lisette en ik spraken af bij station Alkmaar. De gewoonte om met koffie te starten wilde ik er graag inhouden, dus we haalden een koffie-to-go bij de Albert Heyn bij het station. Nog even zitten bij de fontein om de koffie op te drinken, een selfie maken en dan zijn we klaar om te gaan. We pakken de aanlooproute om bij de brug te komen waar het Trekvogelpad verder loopt en de rood-witte stickers volgend, lopen we de stad uit.

Bijzonder vonden we het Oosterhout, een stadspark met veel water en enorme leliepartijen en een molen met een glijbaan. Zullen we?

Boekelermeer

We gaan de ringweg van Alkmaar onderdoor en komen bij het gevreesde Boekelermeer. Tja, wat zal ik er van zeggen? Het is een bedrijventerrein, maar er is geprobeerd om ons er via een schappelijke route doorheen te leiden. Dan volgt een lange rechte weg. Kijk je rechts dan zie je weilanden met daarachter een drukke autoweg, kijk je voor je dan zie de Noordermolen steeds dichterbij komen.

Het pontje

We hebben er al negen kilometer opzitten als we bij het pontje komen. Het is druk: veel vakantie vierende fietsers en mensen die met elektrische steps door de polder gaan. Maar ook een boer die met zijn tractor met hooipennen naar de overkant moet. We kopen een kaartje en wachten tot we met het pontje mee mogen.

Saai saai saai

We dachten dat we met de Boekelermeer en de weg die daarop volgde al een weinig inspirerend stukje hadden gehad, maar nu wordt het helemaal erg. We lopen eerst over een lange rechte weg naast druk autoverkeer en dan krijgen we een lange rechte weg waarvan we het eind niet kunnen zien. Gelukkig hebben we veel te bepraten en loopt het soepel weg. Ik moet er niet aan denken om hier alleen te lopen. Ik heb het niet op dit soort polderwegen.

Molen K

Als we bij molen K aankomen wordt het allemaal anders. We bewonderen de tuin rond de molen en maken een praatje met de eigenaar. Molen K is een van de molens die in 1635 het Schermer hebben drooggemalen. In 1929 nam het elektrische gemaal Juliana de taak van de windmolens over. Gelukkig zijn nog een aantal molens bewaard gebleven.

We gaan nu van de geasfalteerde weg af en lopen langs de moestuin van de moleneigenaar de polder in. Hier wandelt het heel anders. We zien een picknickbank staan. Dit is een mooi plekje om een broodje te eten. Daar komen we andere wandelaars tegen die Lisette herkennen vanuit de Albert Heyn in Alkmaar, waar we koffie haalden. Dit stel wandelt het Noord-Hollandpad, dat hier ook loopt.

Polderwandelen

Nu wordt het polderwandelen wél leuk. We lopen over grasdijken, steken bruggetjes over, zien veel water, passeren het schattige Driehuizen en voordat we het weten komen we in Noordeinde aan. Dit is het einde van deze etappe 2 en we kunnen onze ogen niet geloven: wat een geweldig terras aan het water. Daar kunnen we wachten tot de bus komt.

We checken nog even de bustijden. Er klopt iets niet. Lisette had uitgevogeld dat de bus om 19 minuten over het hele uur zou komen. Hier op het bord staat 24 over het hele uur. Hoe zit dat? Als we op het terras zitten achter een koud glas drinken, vraagt Lisette het aan de serveerster. Die weet te vertellen dat de bus helemaal niet rijdt. “Er is werk aan de weg, ofzo.” We moeten doorlopen naar Graft, en daar vertrekt de bus om 19 over.

We pakken Google Maps erbij. Als we nu beginnen te lopen zijn we volgens Google om 22 over bij de bushalte. “Kom op, we gaan,“ zeg ik.  “We kunnen sneller lopen dan het gemiddelde waar Google vanuit gaat.” Als we nu niet opschieten duurt het nog een uur voordat de volgende bus komt. Ik klok mijn drankje achterover en daar gaan we.

We lopen de 1,6 km naar de volgende bushalte in stevig tempo en komen net op tijd aan. De bus brengt ons naar het station Alkmaar.

Wil je ook het Trekvogelpad lopen? Dan zijn dit nuttige linken:

• Wandelnet.nl geeft een beschrijving van alle etappes.
• NIVON heeft een overzichtspagina van het Trekvogelpad
• Een lijst met overnachtingsadressen op de Nivon website.

De wandelgids bestel je bij Nivon, BOL.com, Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig of bij de plaatselijke boekhandel bij jou in de buurt.