Ben je in de buurt van de stad Šibenik, dan mag je zeker het wandelpad van Sveti Ante, langs het gelijknamige kanaal van Šibenik niet missen. Dit pad is leuk voor iedereen: jong, oud, gezinnen met pubers, maar ook voor gezinnen met kleinere kinderen en zelfs met een kinderwagen kom je een heel eind. Het is leuk voor getrainde wandelaars, maar ook als je een gemiddelde wandelaar bent. Er is van alles te beleven op een lengte van 4,4 km en je kunt het zo lang en inspannend maken als je wilt.

Het wandelpad heeft van alles te bieden. Natuur, prachtige views over het water en de stad Šibenik, een oud Venetiaans fort dat alleen te bereiken is over houten vlonders, een kapel in de rotsen en een tunnel van een paar honderd meter lang waar oorlogsschepen zich in kunnen verbergen. Langs het pad vind je kiezelstranden, een outdoor gymplaats, mooie plekjes om te recreëren, een kinderspeelplaats en als je een echte ‘diehard’ bent kunt je een stukje vrij soloklimmen op de steile kliffen waar routes uitgezet zijn.

Echt voor ieder wat wils. Het eerste stuk van het pad is nagenoeg vlak, op tweederde is het stijgen geblazen. Dat wordt beloond met twee prachtige uitzichtpunten van waaraf je een adembenemend uitzicht hebt op het pad dat je zojuist gelopen hebt, het achterland, de Soline meren, de Šibenik archipel, het st. Nikolas fort en natuurlijk de stad Šibenik.

Het startpunt van het wandelpad ligt in Skar Cove, dat alleen per auto bereikbaar is. Vanaf de parkeerplaats kun je links naar het fort wandelen. Ga je rechtsaf, dan loop je langs het water oostwaards. Het is ongeveer 2 km tot de kapel en de tunnel en nog eens een halve kilometer tot het eerste uitzichtpunt. Het pad zelf is prachtig aangelegd. Om de zoveel meter zijn er wandelbankjes. Er zijn plannen om het hele gebied rond het pad verder te ontwikkelen. Zo moet het fort opgeknapt worden en zijn er ook ideeën om de grotkerk te restaureren. Maar zo ver is het nog niet.

Wij bezochten het wandelpad op een namiddag in oktober. Er stonden slechts een paar auto’s op de parkeerplaats en toeristen kwamen we niet tegen. Slechts wat locals in sportieve kleding., zowel wandelend, als rennend of op de mountainbike. Het pad is namelijk niet alleen een wandelpad, maar tegelijkertijd ook een trim- en fietspad. Dat gaat allemaal prima samen. Tenminste, als het zo rustig is.

Vanaf de parkeerplaats zien we het fort liggen. Imposant. Daar willen we natuurlijk naar toe. Vanaf het kleine haventje wandelen we over de houten brug naar een eilandje. Voordat we richting fort gaan zien we waarschuwingsborden. Het betreden van het fort is op eigen risico. Dat weerhoudt ons natuurlijk niet. Vanaf het eilandje stappen we van steen naar steen over het water tot we bij het fort aangekomen zijn. Tot onze verbazing zien we een stellage die leidt naar kleine opening hoog in het fort. Het is afgezet met linten. Het was op eigen risico toch? Hup, we gaan naar boven en we zijn zwaar onder de indruk van wat we daar zien. We kunnen over het dak lopen waar de ijzeren toegangsdeuren tot het binnenste van het fort gewoon open staan.

Later horen we dat het fort normaal gesproken niet toegankelijk is. We hebben echt mazzel gehad.

Uiteindelijk verlaten we het fort en wandelen we over het kustpad. Het is een vrij vlakke wandeling langs het water, veelal onder bomen. Ik kan me voorstellen dat het hier in de zomer aangenaam in de schaduw is. We wandelen langs loodsen en een monumentaal, maar zeer vervallen pand. We verwonderen ons over een voorziening waar rolstoelers kunnen baden, maar wat vol gespoeld is met keien. Hopelijk is dat in de zomer anders.

Uiteindelijk komen we bij een afslag naar beneden aan. Zou hier de kapel zijn? We zien een grotingang en vinden de tunnel waar militaire vaartuigen zich konden verstoppen.

Maar waar is nu die grotkapel? Ineens zien we een ruig pad omhoog lopen. We proberen het. Gevonden! Het is er een puinhoop. Ooit heeft de heilige Sint Ante in deze grot gewoond. Naar hem is het kanaal en nu ook het wandelpad vernoemd. Na Sint Ante is de grot nog lang door kluizenaars bewoond. Nu is het leeg en naargeestig. Ik schrijf wat in het gastenboek (serieus, dat ligt er). Naast de grot zie ik de klimwand die veel door beginnende klimmers wordt gebruikt.

Het begint al wat te schemeren als we uit de kapel komen. Toch willen we nog minimaal het eerste uitzichtpunt bezoeken. Met gezwinde spoed lopen we naar boven. Super! Uitzicht over het kanaal en de stad Šibenik, waar de ondergaande zon de witte huizen mooi licht geeft.

We moeten terug. Met de zon die onder gaat hebben we spectaculaire beelden.