Dag 3 van de Walk of Wisdom.
Wat een dag! Het was serieus heter dan 33 graden. Een dag om met je voeten in een zwembad of desnoods een teiltje te zitten en nergens naar toe te gaan. Behalve dan misschien naar de ijskast voor nieuwe ijsblokjes in de rosé. Maar ik liep vandaag van Plasmolen naar Alverna, een geschatte 28 kilometer over geaccidenteerd terrein. Ik heb het goed gedaan. Ik ben trots op mijzelf.
Toch al weer een beetje slimmer geworden nam ik deze ochtend geen uitgebreid ontbijt met koffie, maar 2 ligakoeken en een halve liter water. Snel tentje opruimen en rugzak inpakken, inclusief 3 liter water, want dat was gister bijna mis gegaan en kwam ik zonder te zitten.
De camping was nog in diepe rust toen ik door de poort weg sloop. Laat ik nu toch de route niet kunnen vinden. Met dank aan een moeder met kind in een fietszitje: “Daar tussen die twee panden, over hun eigen pad, langs de parkeerplaats vind je een bos paadje naar de route.” Duizend maal dank, want dat had ik dus nooit gevonden. Door dit opstartgedoe stond ik pas om kwart over acht op de route.

Een pelgrimstocht.
Een pelgrim.

Maar vanaf dat moment ging het top. Prachtige route, door bos, de Mookerheide over, tot het Jachtslot Mookerheide. Het was wel behoorlijk klimmen en dalen en het werd steeds warmer. Ik moest denken aan de aardige man die mij inschreef als pelgrim in de Stevenskerk. “Ga je hem in vier dagen lopen?” vroeg hij mij. Jeetje, dacht ik, ik ben vast een watje. Ik stamelde iets over zes dagen en zware rugzak. Nu weet ik dat iedereen die deze Walk of Wisdom in 4 dagen loopt een lintje moet krijgen die groter is dan het 4-daagse kruisje. Dit is echt zoveel zwaarder en dat vind ik niet alleen omdat het nu toevallig gemiddeld dertig graden is.

Het is geen 'Walk in the park'.
Het is geen ‘Walk in the park’.
Heerlijk, als de route goed wordt aangegeven.
Heerlijk, als de route goed wordt aangegeven.

Enfin, ik kwam lekker op tijd bij het Jachtslot aan en kon wel een goede lunch gebruiken. Keuken dicht. (??!!??) De aardige ober stelde taart voor. Oké dan maar. Hij kwam terug met appeltaart en bij de koffie ook nog koekjes, noga en bonbons. Hij vond vast dat ik er hongerig uitzag.

20160914_115549
Toen de keuken zo ongeveer open ging vond ik dat ik lang genoeg had gezeten en ging ik weer op weg. Een aardige man bracht na tien minuten mijn stokken op de fiets achter me aan.
Ik zal er niet omheen draaien; het wandelen was zwaar in de hitte. Ik moest deze etappe ook hele stukken pal in de zon lopen. In Malden was mijn waterzak leeg. Niet goed. Ik moest nog zo’n acht kilometer. Toen ik langs een tuincentrum liep bedacht ik dat die toch over het algemeen een koffiecorner hebben. Daar zou ik water kunnen bijvullen, koffie drinken en broodje doen. Goed plan, tot ik daar binnen kwam, het was een sauna. Dit tuincentrum was een kas! Maar ik had weinig keus. Het zweet liep in staaltjes van me af. Diep respect voor de mensen die daar werken. Met een volle zak water en een volle buik begon ik aan de laatste kilometers.

Ik heb serieus overwogen om een duik te nemen, maar ik kon de puf niet opbrengen.
Ik heb serieus overwogen om een duik te nemen, maar ik kon de puf niet opbrengen.

Wat was ik blij toen ik eindelijk de camping opliep. Onderweg dacht ik mevte herinneren dat deze camping ook trekkershutten had. Dat zou pas echt slim zijn voor een nachtje. Goed uitrusten en morgen snel ingepakt voor dag en dauw vertrekken. Het wordt morgen namelijk weer zo rond de dertig graden en ik moet 33 kilometer tot de volgende camping. Er stond inderdaad een trekkershutje en YES, hij was vrij.

Dit vond ik best slim.
Dit vond ik best slim.

Deze blogpost is met de telefoon gemaakt. Dat is best lastig dus een foutje hier en daar of een onzinnige opmaak, het is niet anders.

Meteen door naar dag 4?

♦ Dag 4. Van Alverna tot Hernen