Dit weekend realiseerde ik me ineens hoe kwetsbaar de deelname aan de Vierdaagse Nijmegen eigenlijk is. Hoe goed je je ook voorbereid; een ongelukje zit in een klein hoekje. Het is zo gemakkelijk om je te overtrainen of gewoon verkeerd van een stoeprand af te stappen ofzo en je voet te blesseren. Hoe kom ik aan die negatieve gedachten? Is er iets ergs gebeurd?
Ongeluk gehad?
Welnee, helemaal niets ernstigs gebeurd. Alleen maar even een wake-up call gehad. Ik liep zaterdagmiddag relaxed een rondje door de stad op zomerschoentjes, vers uit de kast. Blote voeten erin en gaan. Na een half uur voelde ik het al; dit zat niet lekker. Geen probleem. Het terras lonkte toch al. Maar dan moet je toch naar huis terug lopen. Eenmaal thuisgekomen voelde het alsof er een enorme blaar onder de bal van mijn rechtervoet was ontstaan, maar ik kon niets zien. Dan zou het wel meevallen.
Ik had ook niet al te veel tijd om erover na te denken. De tennistas werd ingepakt en ik ging met het team op weg om de laatste wedstrijden van het seizoen te spelen. We konden kampioen worden. Dus toen die blaar er toch bleek te zitten en begon op te spelen kon ik niets anders dan de pijn negeren en vol overgave doortennissen. We wonnen de wedstrijd!
Blaar afplakken
Tijd om de blaar te inspecteren. Auw! Hij was groot en inmiddels open gegaan. De EHBO-koffer kwam tevoorschijn en zoals zo vaak gebeurd, moet je dan constateren dat hetgeen je nodig hebt er niet meer in zit. Erger nog; er zat helemaal niets in van blarenpleisters, sporttape, leukoplast of wat voor afplakmateriaal dan ook. Uiteindelijk vond iemand in de keuken een lange pleister die gebruikt wordt als iemand achter de bar zich snijdt. Die kon ik in stukjes knippen en er mijn voet mee afplakken. Daar heb ik wedstrijd 2 mee gespeeld. For de record: ook gewonnen.
Thuis durfde ik die pleister er amper af te peuteren. Het is een vervelende plek geworden en om het echt rustig te laten helen, daar heb ik geen tijd/rust voor. Deze maandagmiddag wil ik weer tennissen en ik heb deze week vier wandelingen gepland staan. Ik plak het wel goed af.
Niet meer bewegen
Ik wil maar zeggen; ben ik steeds in de weer om het mijn voeten zo comfortabel mogelijk te maken in mijn wandelschoenen om ze heel te houden, gaat het toch mis door een stel zomerschoentjes. Stom hé. Zo kan er van alles gebeuren in de aanloop naar de Vierdaagse. Ik denk dat ik de laatste twee weken maar niet meer ga bewegen. Dat advies wordt sowieso gegeven. Nee, niet dat je helemaal niet meer beweegt maar wel dat je iets anders moet gaan doen dan wandelen, zoals fietsen (heb ik een hekel aan) of zwemmen (dat lijkt me best veilig voor blessures).
Traingschema komende week
Zo ver is het nog niet. We hebben nog 49 dagen. In het ViaVierdaagse trainingsschema voor de 40 km staat deze week de gebruikelijke 2x anderhalf uur wandelen door de week, en in dit weekend moeten we voor de eerste keer 40 kilometer wandelen. Dat gaat hem voor mij niet worden. Ik heb een ander plan. Samen met Anja loop ik dit weekend ‘Om ’t Eiland’. Dat is een tweedaags wandelevenement op Texel. De eerste dag wandelen we vanaf de veerboot 32 km via de noordzijde van het Eiland naar Camping de Krim. Daar overnachten we en de volgende dag lopen we 28 kilometer terug naar de veerboot. Ik heb daar ontzettend veel zin in. Hopen dat mijn blaar dan genezen is.
Rondje Texel vorig jaar gelopen en is goed te vergelijken met de strand6dgse. Zelfde enthousiaste organisatie, zelfde sfeer en heel gezellig, alleen geen 6 maar 2 dagen wandelen. Succes met je blaar (even kalm aan zou ik zeggen als pedicure en tennissen vind ik dan niet echt verstandig vanwege de vele, wrijving in de schoen door sprintjes en afremmen etc., ik zou het risico niet nemen, maar goed dat voel jezelf het best. Op Texel veel veel plezier. Groetjes
Je hebt helemaal gelijk; de tennis van vandaag was geen goed idee. Het heeft het er niet beter op gemaakt. Nu maar even niets doen en hopen dat het zaterdag genezen is. Het klinkt leuk, het rondje Texel. Heb er veel zin in.
Hallo wandelvrouw,
Zo waar dit verhaal ik had mijn veters te strak gestrikt , al weer 14 weken geleden . Niet meer kunnen lopen ik heb een marsfractuur, een haarscheurtjes in het bot , een langdurige kwestie kan wel een half jaar duren ! Geen 4 daagse denk ik voor mij .
Een tip van mij : schap fixomull aan . Het is een soort tape . Wordt ook in ziekenhuizen gebruikt. Je kunt het preventief gebruiken voor een wandeltocht tegen blaren . Het hecht niet op de huid zoals leukoplast . Ideaal spul . Ik wens je nog heel veel succes en geniet altijd van je stukjes , bedankt ! Groeten
Balen, dat dit je overkomen is. Een ongeluk zit echt in een klein hoekje. Je veters te strak gestrikt; het had mij ook kunnen overkomen, denk ik nu. Hoop dat het snel beter wordt.
Sommige schoenen ZITTEN nu eenmaal lekker, daar moet je niet (teveel en te ver) mee gaan lopen ;-)
Haha, inderdaad. Mijn moeder had het ook altijd over haar zit-schoenen. Ik wist niet dat ik ze ook had, anders was ik er niet de hele stad mee doorgegaan. :-)
De laatste twee weken voor een vierdaagse niet meer lopen lijkt me niet verstandig. In het viavietdaagse-schema staan in die weken ook nog gewoon de korte 2x 1,5 uur wandelingen en in de voorlaatste week nog een “lange” van 20 km. Veel minder kms dan de weken daarvoor dus, marathonlopers trainen de laatste weken ook minder, maar stoppen niet helemaal (vraag maar aan Gerard Nijboer), training technisch zal het dus wel goed zitten.
Ha Rikardo, het was niet helemaal letterlijk bedoeld hoor, dat ‘niet meer bewegen’. Maar goed dat je er nog even een opmerking over maakt, anders geeft het maar verwarring.