Mijn Nijmeegse Vierdaagse 2016 in woord en beeld

Fotoblog & Verslag

juli 2016

Op het moment dat ik dit schrijf is het al weer 20 dagen geleden dat ik onder het finishdoek van de Nijmeegse Vierdaagse door liep. Al met al was het een onvergetelijke ervaring. Wat een evenement! Het is groots en meeslepend. Je komt ogen en oren tekort. Het enthousiasme langs de kant, de hoempapa muziek en het bier dat rijkelijk stroomt. Vijf uur ’s ochtends starten en dan al feest. Het fanatisme van de doorgewinterde wandelaars die pochen over hun ‘zoveelste’ keer, maar ook de debutanten voor wie het allemaal nieuw en spannend is. Stiekem kijken naar de armbandjes om te zien welke afstand iemand loopt. De hitte die sommigen te veel wordt. Blaren; de EHBO-posten hebben lange wachtrijen. Je ziet ze strompelen. Is dit dan nog wel leuk? Respect voor al die doorzetters. Militairen met hun zware bepakkingen. Speelgoedpistolen en marsliederen.  Gejuich en aanmoedigingen langs de kant. Koud water en snoepjes. Voor sommigen wordt de tocht een hel, anderen blijven lachen. Voor iedereen die het haalt de zegetocht over de Via Gladiola.

♦♦♦

Mijn Nijmeegse Vierdaagse

Hoe was het voor mij? Ik vond het om te beginnen erg spannend; niet eerder had ik vier keer veertig kilometer gelopen. Ik was goed voorbereid en had er ongelofelijk veel zin in.

Samen met vriendin en wandelmaatje Anja gingen we al op zaterdag richting tijdelijke camping op het terrein van Sancta Maria in Nijmegen. We wilden graag wat acclimatiseren en iets van de Nijmeegse feesten meemaken. Dat is gelukt. De feesten waren top en de camping was een bron van vermaak en soms ook wel wat ergernis. We waren terecht gekomen op de ‘Fawlty Towers’ onder de campings. Koude douches, stroomstoringen, lauwe drankjes, geen wastafels, boze buren, campingbeheerders die zelf tot diep in de nacht in de sauna en hottub zaten en geluidsoverlast veroorzaakten, onvoldoende voorzieningen,  steeds maar redden wat er te redden viel. Onze eigen lekke tent deed ook mee in Fawlty-gevoel.

Dag 1. 19 juli 2016

De eerste wandeldag was spannend. Hoe zou het allemaal gaan? We hadden een vroege start, wat betekent dat we om 5 uur al konden vertrekken. Pffff, dan begin ik gewoonlijk pas goed in slaap te vallen. Op de fiets naar de startplek op de Wedren. Daar in een enorme menigte terecht komen. Ik wist het wel, maar toch. Uitgeluid worden door zoveel omstanders. Wat een feest. Studenten die waarschijnlijk de hele nacht hadden doorgehaald stonden aan de kant om ons wandelaars succes te wensen.

Ik zag de zon opkomen toen we de brug overliepen. Ik heb de hele dag gelopen en gelopen en verwonderd om me heen gekeken. Er werd van alles uitgedeeld; dropjes, komkommer, schuimpjes. Heerlijk! Daar kun je echt zin in krijgen. Het laatste stuk over de dijk was zwaar. De hitte begon parten te spelen. Mensen vielen flauw en ambulances reden af en aan. Ik bleef zelf wel goed gaan, ook omdat ik voldoende had gedronken en me goed beschermt had tegen de zon. Alleen mijn voeten ontploften bijna en kreeg ik uitslag op mijn benen. Na de finish meteen naar de camping om daar met onze voeten in een ijskoud voetenbadje te zitten. Heerlijk.

Dag 2. 20 juli 2016

Ik wist nu beter wat we konden verwachten. Het zou weer een hete dag worden en we mochten daarom een half uur eerder starten van de organisatie. Anja wilde dat ook echt en daarom stonden we om half zes al weer ruim klaar om te beginnen. Vandaag had ik een lange wandelbroek aan (wilde de uitslag op mijn benen niet erger maken) en sandalen in mijn rugzak. Op alles voorbereid. Inderdaad werd het weer een echte hete dag. We pakten de schaduw waar we konden. Dat was niet altijd makkelijk. Hele stukken liepen we onbeschermd. Het was zo heet. Gelukkig zorgden de bewoners langs de route voor sproeiers en bakken water. Hoed erin en druipend op je hoofd. Dat verfrist. Alweer een lange, lange loopdag. Ik was er echt wel klaar mee op het einde. Vandaag liepen we de laatste kilometers door een feestende massa in het centrum van Nijmegen. Ik kon daar niet echt meer van genieten. Afmelden, nieuwe kaart ophalen en terug naar de camping.

Op de camping aangekomen brak het onweer los. Ons afwateringssysteem deed zijn werk. Dat leek mee te vallen, ware het niet dat de regen via het grondzeil de tent binnenliep. Wat een natte boel…..

Dag 3. 21 juli 2016

Op routine. Haha. Weer stonden we iets na vijf uur ’s ochtends in de startrij. Ik had verwacht dat het enthousiasme van de studenten nu ongeveer wel afgenomen zou zijn, maar dat was niet het geval. Ze stonden er gewoon weer. Ik ben erop gespitst om mijn voeten heel te houden. Ik start namelijk na de Vierdaagse met de Strand6daagse en wil absoluut geen blaren lopen. Dat lukt goed; ben van schoenen gewisseld, controleer tijdens stops mijn voeten, poeder en smeer en wissel zo nodig van sokken. Af en toe loop ik een stuk op mijn sandalen. Vandaag hebben we veel profijt van de militairen. Het is heerlijk om in hun tempo vrij achter ze aan te lopen. Nog leuker is het als ze beginnen te zingen. Vandaag loop ik de 40 km makkelijk uit.

Dag 4. 22 juli 2016 Finish dag

Vandaag een latertje. We mogen pas om zes uur starten. Als we op de fiets stappen spettert het wat. Ik trek een regenjas aan. Die is natuurlijk hartstikke warm en als het op de Wedren droog is besluit ik mijn regenjas in mijn fietstas te laten. Het zal toch wel meevallen met die regen en ik heb nog een noodregencape bij me. Dat heb ik moeten bezuren. Een geweldig noodweer barst los. We schuilen nog even, maar er is geen beginnen aan. Dit stopt voorlopig niet. Het water komt met bakken uit de hemel en als we ergens over een lange dijk lopen begint het ook nog te lichten en te onweren. We kunnen niets anders doen dan in de gestaag voortbewegende rij meelopen. De regen druipt zo via mijn regencape en benen mijn schoenen in. Als het uiteindelijk stopt met regenen zijn mijn schoenen door- en doornat. Ik ben bang voor blaren. Ik wissel een aantal keren van sokken maar die worden natuurlijk ook zo weer nat. Pas als ik hoor dat de regen de rest van de dag weg blijft, doe ik mijn schoenen uit en trek ik mijn sandalen aan. We moeten dan nog ongeveer 20 kilometer lopen.

Het is inmiddels al weer harstikke warm geworden. Overal langs de weg enthousiaste supporters. In Cuijk letten we niet goed op en missen daardoor onze koning Willem Alexander.

Elke dag is het fijn om bij de pleisterplek van de KWBN en de Via Vierdaagse te komen. Daar houden we een langere pauze en krijgen ook iets warms te eten. Dan weten we dat we nog maar maximaal 2 uur te gaan hebben. Vandaag krijgen we bij het verlaten van de pleiterplek onze eerste gladiool.

En dan de Via Gladiola; wat fijn dat we er eindelijk lopen. Het is daar feest. Ik heb WhatsApp contact met mijn zus die ergens langs de route staat. Anja doet hetzelfde met haar man. Het is meer dan heerlijk om ingehaald te worden. Beretrots loop ik later met mijn gladiolen over de finish.

Zaterdag 23 juli 2016

De ‘overwinning’ is gister goed gevierd tijdens de camping BBQ. De wonden worden gelikt. Over de camping lopen wandelaars die zich voortbewegen alsof ze spierpijn hebben van het paardrijden. Dat gaat wel een paar dagen duren voordat die weer rechtop lopen. Met Anja en mij is niets aan de hand, wij zijn eigenlijk helemaal ongeschonden uit de strijd gekomen, op een klein blaartje bij Anja na.

We pakken onze tent in en gaan naar huis. Dit was echt top!