Vandaag ben ik alleen op pad. Ik ga iets nieuws ontdekken en wil dat echt met alle aandacht doen. Niet met een vriendin, kwebbel-de-kwebbel, o wat is het hier mooi, kwebbel-de-kwebbel, o zijn we al aan het einde. Nee, niet zo. Wat ik ga uitproberen zijn de boswachterspaden. Dit zijn speciale routes uitgestippeld door de boswachter van het gebied. Hij kent de mooiste plekjes en weet waar je moet zijn, in elk seizoen. Soms volgt zo’n route paaltjes, soms ook niet omdat er net iets moois is te zien eventjes verderop. De routes kun je downloaden vanaf de website van Staatsbosbeheer. Omdat de routes op PDF verschijnen heeft de boswachter de mogelijkheid om er van alles bij te schrijven over de flora en fauna van het gebied en de bijzondere ontdekkingen die je onderweg kunt doen. Ik voel nu al dat dit gaaf gaat worden.

Wandel de mooiste routes van de boswachter
……want die kan het weten.

Ik doe het boswachterspad Kootwijk. Elk seizoen worden een aantal routes aanbevolen op de overzichtspagina van de Boswachterspaden. Deze zomer is dat dus onder anderen het boswachterspad Kootwijk, die is geselecteerd door boswachter Laurens Jansen. Ik ben gek op de Veluwe, maar kom er veel te weinig. Dus deze wil ik graag doen.

De voorbereidingen zijn nogal makkelijk. Ik print de route uit op de kleurenprinter. Alles wat ik weten wil staat op dat ene A-viertje. Het adres van het startpunt, met GPS coördinaten en al, waar je de auto kunt parkeren en hoe je met het openbaar vervoer bij het startpunt kunt komen. Er is een duidelijke routekaart, en de highlights onderweg zijn beschreven. Een dikke stempel erop met ‘Gekeurd door de boswachter’, wat overigens niets zegt of die het goedgekeurd heeft. Maar dat terzijde.

Omdat het een 16 of 18,6 km lange wandeling is (verschillende beschrijvingen geven verschillende lengtes) ga ik er een dag voor uittrekken. Gewoon lekker op mijn gemakje, genieten van de natuur en alle tijd nemen om foto’s te maken. Ik streep dinsdag door in mijn agenda. Dat er die dag wat motregen voorspeld wordt kan me niet zoveel schelen. Het zal wel meevallen. Regenjas mee en het kaartje in plastic verpakken. Wat kan me gebeuren?

Omdat er wegwerkzaamheden zijn mis ik in eerste instantie de juiste parkeerplaats. Uiteindelijk toch gevonden. Er staat een groot bord van Staatsbosbeheer. Als ik die bestudeer zie ik dat ‘mijn’ boswachterspad Kootwijk daar de Kootwijkwandeling heet. Exact hetzelfde. Ook hier is de 16 km doorgehaald en is er 18,6 km van gemaakt. Ik voel wel wat teleurstelling. Ik had zelf bedacht dat de boswachterspaden echt aangepast waren door de boswachter terplekke. Nu wordt het toch een gewone paaltjeswandeling.

Het mottert als ik vertrek. Binnen een paar minuten ben ik toch weer helemaal in goede zin. Het bos is prachtig, door de vochtigheid komen allerlei geuren los en als ik de jeneverbesstruik vind, die boswachter Laurens heeft genoemd in de beschrijving, word ik echt blij. Hier was ik anders echt zo voorbij gedenderd.

Alles frist op door de motregen.

Normaal zou ik hier zo aan voorbij lopen.

Goed kijken.

Het is de jeneverbes.

Even later kom ik bij een veenmeertje. Idyllisch gewoon. De boswachter heeft het over de dodaars die hier leven en de bloeiende beenbreek die hier groeit. Goed dat ik bereik heb, want dat moet ik even googelen. Die eend zie ik hier niet zwemmen. Gele bloemen vind ik wel, maar dat is volgens mij geen beenbreek.

Het Kootwijkerven.

Geen dodaars te zien.

Waterlelies.

Het gaat harder regenen.

Het is prachtig hier. Ik fotografeer de waterlelies van dichtbij, zak tot diep in de zachte veenbodem. Ik geniet van het prachtige plekje. Ondertussen begint het wel steeds harder te regenen. Echt stevig. Onder een boom trek ik een wegwerp regencape aan en besluit even flink door te stappen. Als ik de A1 over steek maak ik een selfie om 2 dingen waar ik een hekel aan heb vast te leggen: regen en wandelen langs een snelweg.

Horror: regen en wandelen langs de snelweg.

Heide.

Loofbomen.

Naaldbomen.

Toch kan die regen me vandaag niet echt boeien. De route is prachtig. Ik val van het ene landschapsplaatje in het andere. Nu loop ik weer door een prachtig bos en zie gortdroge heidevelden. Tegen de tijd dat ik bij de zandverstuivingen aankom is de regen opgehouden. Ik zie een wandelbankje met een geweldig uitzicht. De regencape gaat uit en het is tijd voor de lunch. Als ik opkijk van mijn telefoon zie ik in de verte paarden lopen. Als ik mijn ogen scherp stel, zie ik dat het geen paarden zijn maar herten. Ooooh, tof.
Een groot hert staat fier op de uitkijk. Het is net of hij me gezien heeft en de andere herten een seintje geeft. Voor ik met mijn ogen heb kunnen knipperen, zijn ze verdwenen. Jeetje, wat was dat bijzonder. De volgende keer maar geen rode jas meer aan.

Vanaf dit wandelbankje zie ik de herten.

Jong gras tussen het oude.

Over de zandverstuivingen is het lastig lopen door het mulle zand, maar wat is het mooi! Ik heb mijn routebeschrijving wel steeds in de hand. Ik vind het leuk om te zien waar ik loop. Het valt me op hoezeer het dorpje Kootwijk helemaal ingeklemd zit in een natuurgebied. Ik ga er vlak langs en toch heb ik de hele wandeling maar 2 huizen gezien.

Het lijkt hier wel herfst.

Op de grond liggen de ‘bloemen’ met zaadjes.

Je zal er maar wonen.

Vingerhoedskruid.

Om het stuifzand in te perken zijn er lang geleden dennen gepland. Samen met de windsingels vormen ze nu nog lange lanen. Mooi om doorheen te lopen. Ik merk dat ik het eigenlijk wel heel erg gemakkelijk vind om gewoon de oranje paaltjes te volgen en niet zelf te hoeven navigeren vanaf een blaadje. Ik ben heerlijk aan het lopen en fotograferen. De zon begint te schijnen en dat is ook goed voor de foto’s.

Nu onder de snelweg door.

De lucht trekt helemaal open.

Waarschijnlijk mis ik ergens een paaltje en kom ik uit bij een wandelpad voor rolstoelers. Dat is niet goed gegaan. Ik merk het pas als ik voor de N302 sta. Jammer. Nu moet ik zeker nog een dikke kilometer langs de drukke weg naar mijn parkeerplaats. Een jammerlijke afsluiting van een geweldige wandeltocht. Op de teller staat uiteindelijk 20 km.

Links de snelweg.

Rechts mooie plaatjes.

Ik begrijp helemaal dat boswachter Laurens Jansen deze route heeft uitgekozen als boswachterspad. Het is een echte aanrader. Inderdaad beleef je hier alle elementen van de Veluwe.
Ik heb ook even gekeken naar de andere boswachterspaden. Er zijn er vijftig in totaal. Sommige van deze wandelpaden heb ik al eerder gelopen en ik kan je melden dat de boswachters er wel de pareltje uitgeplukt hebben. Toch een garantiestempel dus.

Kijk dan op deze pagina van de website van Staatsbosbeheer. Je vindt daar de aanbevolen wandelingen van het seizoen. Je kunt ook per provincie zoeken.

Het boswachterspad Kootwijk is een echte aanrader. Je vind hem hier.

⊗ Dit blog komt voort uit een commerciële samenwerking met Staatsbosbeheer vanuit TIM