Hier begint mijn Camino Portugues

Ik moest grinniken toen ik mijn scheve rugzak klaar zag staan. Dat gaat natuurlijk niet lukken als handbagage. Laat ik maar verstandig zijn en mijn rugzak gewoon inleveren als ruimbagage. Dat voorkomt een hoop gedoe straks. Zou ook stom zijn om mijn hele middag in Porto kwijt te raken aan het zoeken naar goede wandelstokken.

Bij nader inzien is die buideltas ook wel een volwaardig stuk bagage geworden. Dat ding is veel te groot. Het was nog een leuke verrassing vanmorgen toen bleek dat mijn lange regenjas over de buidel heen moet. Dat past maar net, maar het ziet er echt niet uit. Niet over nagedacht. Impulsaankoopje. Maarja, ik ben onderweg. Ik moet het er maar mee doen.

Met de rugzak weet ik het ook niet. Ik heb hem gekregen om uit te testen of je met een relatief goedkope rugzak ook gewoon een meerdaagse wandeltocht kunt maken. Ik merk nu al dat ik het lastig vind dat ik niet gemakkelijk spullen in en uit de zijvakken kan halen. De spanbanden gaan er overheen. Verder voelde ik het gewicht wel echt hangen in het kleine stukje lopen naar de trein. Dat beloofd wat.

Op het vliegveld
Er stond een flinke rij bij de incheckbalie. Ik schoot een Transavia meisje aan om te overleggen over mijn rugzak. ‘Gewoon meenemen hoor, ik hang er wel een label aan’, zei ze meteen. Zo gezegd zo gedaan. Met een mooie sticker aan mijn rugzak kon ik zo door naar de gate. Top!

Aankomen in Porto
Toch even raar. Daar sta ik dan, helemaal alleen op een luchthaven in Portugal. Niemand om even mee te overleggen hoe we het aan gaan pakken. Maar het wees zich allemaal vanzelf. Bordjes volgen naar de metro. Geholpen worden door een personeelslid naast de ticketmachine om een kaartje te kopen. Dit, op een OV pas lijkend kartonnen kaartje, kostte mij € 2,70 voor een enkele reis naar station Sao Bento. Naast de ticketautomaat staat een paal waaraan het kaartje geactiveerd moet worden. Er rijdt maar 1 metro vanuit het vliegveld, dus dat kan niet mis; Richting Estadio do Dragao. Ik moet 1 x overstappen op station Trinidade. Anders dan in Nederland moet je daar weer opnieuw je kaartje activeren. Daar de gele lijn nemen richting Santa Ovidio. Uitstappen bij Sao Bento, middenin het historische centrum van Porto.

Wat een verrassing; als ik boven de grond uitkom kijk ik recht op de imposante kathedraal van Porto. Daar moet ik zijn voor mijn Credential. Meteen maar doen. Als ik naar de Kathedraal toe klim (deze stad heeft flinke hoogteverschillen) geniet ik van het mooie weer en het prachtige uitzicht over de stad. Ik baal nu al dat ik mijn fototoestel thuis heb gelaten.
Ik haal mijn Credential op in de kathedraal (€ 1.50). Er staan al twee stempels in. Ik heb hem! Maar toch wil het pelgrimgevoel nog niet helemaal komen.

Ik zoek met de app van Booking.com mijn hotelletje (10 minuutjes lopen) check in en ga de stad verkennen. Gewoon lekker toerist zijn en genieten van een bijzondere en relaxte stad met geweldige terrasjes langs de Rio Douro, prachtige doorkijkjes en fotogenieke gebouwen en bruggen:

Inmiddels is het 23.46 uur Portugese tijd. (De klok gaat een uur achteruit.):

Ik lig gedoucht en wel in mijn aller grappigste hotelkamer ooit, midden in het centrum, met badkamer, tweepersoons bed, gratis wifi, tv, airco, verwarming en zelfs een zitje. Dat allemaal op een krappe 8 m2. Maar superschoon; de eigenaresse haalde er nog even de stofzuiger doorheen voordat ik de kamer mocht zien. ‘Dos minutos’, en ze verwees me streng naar de bank op de gang. Geweldig!

Er kwam heerlijk heet water uit de douche zodat ik er maar slecht onderuit kon komen. Het gevolg was dat het hele kamertje onder de condens zat. Het liep bijna van de muren. 

Ik ga hier vannacht heerlijk slapen.

Overnachting:
Pensao Residential Belo Sonho, rua Passos Manuel 186, Porto.
Vooraf geboekt via Booking.com
20 euro

Wil je meteen over morgen lezen: klik hier

Deze blogpost is gemaakt op mijn telefoon .  Taalfouten en gekke opmaak gebeuren zomaar. Stoor je er maar niet aan.