We wisten niet goed wat we konden verwachten. Nu eens niet een wandeling door het Noord-Hollandse landschap met lintdorpen, dijken en boerenlandpaden, of door een natuurgebied, maar Hans en ik gingen deze keer naar Amsterdam. Met behulp van Wandelnetwerk Noord-Holland deden we de Watergraafsmeerroute. Super leuk! Een geweldig afwisselende wandelroute van 8 km, die verrassend veel door het groen en langs water gaat. Hoogtepuntje was wel het bezoek aan het Uitvaart Museum ‘Tot Zover’ en de Oosterbegraafplaats. Kom, ik vertel je er alles over.
Wandelnetwerk Noord-Holland is een uitgebreid systeem van knooppunten, waarlangs wandelroutes gemaakt kunnen worden. Je kunt dat zelf doen met behulp van de routeplanner of je kiest een van de vele mooie wandelroutes die al voor jou gemaakt zijn. Via een handige zoekfunctie vind je een voor jou geschikte route op de plek waar je wilt gaan wandelen. De door jou gekozen route kan je downloaden in de gratis app van Wandelnetwerk Noord-Holland. Zo heb je de route altijd bij de hand en kun je niet verdwalen.
Wandelnetwerk Noord-Holland biedt ook de mogelijkheid om vanaf een startpunt een route te volgen die aangegeven is met gekleurde pijlen. Startpunten zijn goed bereikbaar met de auto en meestal ook met het openbaar vervoer. Je kunt er gemakkelijk parkeren en meestal vind je gezellige horeca in de buurt. Op ieder startpunt staat een informatiebord, waarop de mooiste wandelroutes in de directe omgeving staan.
Startpunt Watergraafsmeerroute: Station Science Park
De Watergraafsmeerroute start bij het station Science Park, wat ook officieel een startpuntlocatie van Wandelnetwerk Noord-Holland is. Hier beginnen twee routes. De nummer 14 route (paars), vernoemd naar het rugnummer van de beroemde voetballer Johan Cruijff (als Hans dat had geweten, had hij die vast willen doen) en de groene Watergraafsmeerroute.
Park de Meer
Buiten het station vinden we al snel routepaaltje 81 en de groene pijlen. Ik maak een startselfie en we gaan op weg. Binnen drie minuten wandelen we over een rustig fiets/wandelpad langs sportvelden van Park de Meer. Niets duidt er op dat we midden in Amsterdam lopen. Het is hier groen en bijna stil te noemen. Als we dan ook nog een bord tegenkomen over de aanwezigheid van de ringslang en het ijsvogeltje moet ik mijn beeld over de stad al een beetje resetten. Dat gevoel zal mij vandaag vaker bekruipen.
We wandelen om de sportvelden heen. Groene pijlen komen we niet tegen. Ik open daarom de app van het wandelnetwerk waar ik de route op heb gedownload. Op het kaartje kan ik zien waar we ons bevinden ten opzichte van de route. Ja, we gaan wel goed, maar aan de verkeerde kant van het water. We hadden niet op het fietspad, maar onverhard aan de kant van de sportvelden moeten lopen. We pakken de eerstvolgende brug en komen zo toch goed op de route. Leuk lopen hier.
Museum Tot Zover
Bij het eerste grote kruispunt gaan we in plaats van rechtdoor zoals de groene pijlen aangeven, linksaf en komen al snel bij de ingang van de Oosterbegraafplaats. We gaan het grote toegangshek binnen en rechts na de portiersloge ligt het gebouw van het Nederlands Uitvaart Museum ‘Tot Zover’. De vroegere directeurswoning is omgebouwd tot café en museum.
Onze eerste aandacht gaat uit naar het café. We lusten wel een kop koffie en nemen er een heerlijke koek bij. Dan is het tijd voor het museum. Bijzonder toch, zo’n museum over de dood. Niet het aller vrolijkste onderwerp zou je denken. Maar we komen juist voor de humor. Er is namelijk een tijdelijke tentoonstelling van cartoonist Peter de Wit, die veel cartoons tekende over de dood. Ik ben benieuwd.
Doodleuk
We krijgen van een medewerkster een audio apparaat en gaan de zaal binnen waar de cartoons hangen. We komen in een zwart-witte wereld van tekeningen. Ik hou het audioapparaat bij een doosje aan de wand en Peter de Wit begint te praten. Hij legt uit hoe hij bij dit onderwerp is gekomen.
Een voor een bekijk ik de cartoons. Sommigen zijn echt hilarisch. Écht leuk om ze gezien te hebben. De cartoons zijn trouwens gebundeld in een boekje: Doodleuk.
Over de dood
We gaan verder het museum in. In verschillende zalen worden allerlei onderwerpen rondom sterven aan de orde gebracht. Wist je bijvoorbeeld dat cremeren heel lang verboden is geweest? Er is gestreden met belangengroepen voor het recht op cremeren. Pas in 1955 werd cremeren officieel toegestaan.
De rij met doodskisten waarmee de verschillende culturele verschillen en rituelen rondom de dood worden uitgelegd, is super interessant. Luguber vind ik het bloemstuk gemaakt van haar van overleden mensen en de schilderijen van dode kinderen. Het is weer lachen om een video van 2 mensen die een cake bakken in een doodskist. De film die een moeder maakte over haar overleden zoon met onder andere filmbeelden uit zijn eigen telefoon vond ik hartverscheurend en kon ik niet afkijken. Het is echt een museum met een lach en een traan.
Oosterbegraafplaats
Een medewerkster vertelt ons dat we met het audio apparaat ook naar buiten kunnen en een tour kunnen maken over de begraafplaats. Dat willen we wel. De Nieuwe Ooster is niet alleen een begraafplaats, maar ook een arboretum. Daarmee is het dubbel indrukwekkend om hier rond te lopen.
Er worden hier ook iedere eerste zondag van de maand rondleidingen gegeven onder begeleiding van een bomengids. Ik kom hier graag nog eens terug. Prachtig om hier rond te dwalen.
Surinaamse begrafenis
Dan zijn we ineens getuige van een Surinaamse begrafenisstoet. Met muziek en dans wordt de kist op een baar richting laatste rustplaats gedragen. Het is een prachtig schouwspel. We horen dat de dragers met de kist dansen om de geesten te misleiden, zodat ze niet mee het graf in gaan.
Park Frankendael
Wij laten de stoet passeren en gaan verder met onze wandeling. We pakken de groene pijlen weer op. Dwars door een woonwijk lopen we naar Park Frankendael. Alweer zo’n groene oase in Amsterdam. Het was vroeger een landgoed van rijke Amsterdammers, nu is het een ontspanningsplek voor iedereen, waar je heerlijk kunt wandelen en recreëren (je mag hier zelfs barbecueën).
In het landhuis dat bij het oude landgoed hoorde is tegenwoordig een restaurant gevestigd. Ik vind het leuk om hier te lunchen. Het is net iets te fris om op het prachtige terras te zitten, dus we zoeken binnen een tafeltje. Restaurant Merkelbach biedt een kleine en verfijnde lunchkaart.
Als we de Watergraafsmeerroute vervolgen door Park Frankendael lopen komen we langs restaurant De Kas. Helaas volgeboekt. Zou wel tof zijn om tijdens een wandeling even te lunchen in een sterrenrestaurant.
Ooster Ringvaart
We verlaten het park, wandelen een kort stukje door een woonwijk en klimmen dan een trap op en komen bij de Ooster Ringvaart. Wow! Hoe afwisselend wil je het hebben? Het wandelt heerlijk op het voetpad langs de Ringvaart. We hebben uitzicht op geweldige panden. Je zal hier maar wonen!
Flevopark
We blijven de ringvaart volgen en komen aan het begin van het Flevopark. Eerst lopen we nog langs de Joodse begraafplaats en dan steken we het park in. Alweer een park. Heerlijk! Ik besef me dat we deze hele wandelroute geen hinder hebben gehad van verkeer. Steeds liepen we op wandel- en fietspaden of op het trottoir. Heerlijk relaxed. Dat verwacht je niet.
We lopen een rondje door het park en hebben steeds weer uitzicht op de grote centrale vijver. Ik wandel richting een immens grote beeld. We vragen ons af wat het voorstelt. Van veraf leek het op de houding van een angstig mens, maar het heeft lange oren. Is het een konijn? Het lijkt wel of het een snavel heeft. De titel van het beeld helpt ons: Het Angstige Konijn. Dus toch.
Eindpunt Watergraafsmeerroute: Science Park
Het laatste stuk van de route gaat door het Science Park. Hier staan gebouwen van de Universiteit Amsterdam, onderzoeksinstituten en het Amsterdam University College. Ook een horecagelegenheid. We twijfelen even. Zullen we wat drinken nu we bijna aan het einde van de wandeling zijn? We besluiten om het niet te doen. Maar ik noteer het toch even, zodat jij weet dat het er is.
Wij ronden de wandeling af als we weer bij het station zijn aangekomen en nemen de trein. We hebben genoten vandaag. Zo ontzettend leuk om de Watergraafsmeer op deze manier een beetje te leren kennen. De combi met de Oosterbegraafplaats en het museum over leven de dood was top. Een aanrader!
De Watergraafsmeer is een stadsdeel van Amsterdam. Het is een polder die in 1629 ontstond door de droogmaking van het Diemermeer. In de 17e en 18e eeuw bouwden veel welgestelde Amsterdammers buitenplaatsen in de Watergraafsmeer, waarvan alleen Frankendael is overgebleven. De Watergraafsmeer was lange tijd een zelfstandige gemeente. In 1921 werd de polder geannexeerd door Amsterdam waarna er een grote, nieuwe wijk verrees. (bron: Wikipedia)
Mooie foto, en een uitgebreid verslag . Leuk om te lezen.
Zo leuk! Ik heb zelf in Watergraafsmeer gewoond dus dit was echt even herinneringen ophalen!