De wandelestafette door Zuidwest Drenthe begint in het Reestdal

Wat een leuk idee om 6 OutdoorBloggers op pad te sturen om door 6 natuurgebieden in Zuidwest Drenthe te wandelen. Niet allemaal tegelijk, maar in estafettevorm. Een mooie manier om te laten zien hoe mooi Zuidwest Drenthe is, en het is ook nog eens coronaproof. Ik mag aftrappen. Dat is echt tof. Mijn bestemming is het Reestdal, dat op de grens tussen Drenthe en Overijssel ligt en een bijzonder mooi landschap heeft. Een prachtig dal waar de rivier de Reest doorheen kronkelt, maar ook bossen, heide en landbouwgebied met karakteristieke Drentse boerderijen en havezaten te zien zijn. Ik heb er zin in.

De OutdoorBloggers die meedoen aan de wandelestafette zijn Mirre van het blog De Nederlandse Toerist, Carolien van Dream the World, Wanda van WandaWandelt, Antonette van We12Travel en Avontuurlijke Vrouwen en Aniek van Avontuur op reis. Achtereenvolgens wandelen zij door het Dwingelderveld, het Holtingerveld, het Drents-Friese Wold, de Drentse Hooglanden in Midden Drenthe en volgt Aniek de Loop van het Oude Diep. De linken naar hun blogs vind je onderaan dit artikel. 

Erfgoed Logies De Wildenberg

De avond voor mijn wandeldag door het Reestdal rijd ik al naar Drenthe. Ik wil ’s ochtend op tijd beginnen. Mijn wandelroute is 20 km en ik wil kunnen genieten en stilstaan bij alles wat ik onderweg tegenkom.

Ik heb een plekje voor een nacht in het bakhuisje bij Logies De Wildenberg. De grote boerderij die gerund wordt door Klaas en Stanieke, bevat naast hun eigen woongedeelte ook een vakantiehuis en een bakhuisje. Het bakhuisje staat naast de boerenplaats en werd vroeger gebruikt om, je raad het al, in te bakken en de familie woonde er tijdens de zomerschoonmaak en de oogst, zodat ze niet met vieze voeten in het schone huis hoefden te komen. Later werd het bakhuisje een schuur voor gereedschap tot Klaas en Stanieke besloten er een vakantieoptrekje van te maken.

Ik kom in het donker aan. Jammer, want ik heb niets van de omgeving gezien. Ik vermoed dat die heel mooi is en dat de boerderij in een soort natuurgebied ligt. Ik word hartelijk ontvangen en Klaas laat me het bakhuisje zien. Dit is echt super. Het bestaat uit twee ruimtes; een keuken met ronde tafel en een slaapkamer. Hoewel het klein is, oogt het toch ruimtelijk vanwege de hoge plafonds. De badkamer is helemaal super. Ruim en sfeervol. Nu al vind ik het jammer dat ik maar één nachtje blijf.

Als ik Klaas vertel dat ik het zo jammer vind dat ik in het donker ben aangekomen, laat hij mij een drone-video van het huis en de omgeving zien. Dat geeft een mooie indruk.

Klaas legt ook uit hoe ik een korte wandeling van 20 minuten rond het huis kan maken. Ik krijg het plan om morgenochtend vroeg op te staan, de zon te zien opkomen en een kleine ochtendwandeling te maken. Met dat idee zette ik de wekker op 6 uur. Het zou een kort nachtje worden, want vroeg naar bed gaan is zonde en lukt mij eigenlijk nooit.

De wekker

Om zes uur word ik wakker van de wekker. Nee toch. Dit is echt te vroeg. Ik kijk uit het raam, zie dat het een bewolkte dag is; geen spectaculaire zonsopgang. Net als ik weer mijn bed in wil stappen om verder te slapen zie ik een ooievaar door de tuin stappen. Wat? Ik wrijf de slaap uit mijn ogen. Het is er toch echt een. Ik zoek mijn camera en ben net te laat.
Wakker ben ik wel. Die ooievaar wil ik zien. Ik kleed me aan en ga voor de ochtendwandeling. Naast De Wildenberg staat een grote paal met daar bovenop een ooievaarsnest. De ooievaar die erin zit is druk aan het pikken en gooit allemaal rotzooi over de rand; die maakt zijn nest gereed.

Ochtendwandeling

Ik loop in de richting die Klaas me gister gewezen heeft. Dit is het beekdal van de Reest en even later steek ik dan ook het riviertje over. De vogels kwetteren luid, het is hier prachtig. Ik loop volgens plan achter 2 boerderijen langs en ga dan rechtsaf. Ik kom over een boerenweg en ga over een pad waar op boomplantdag jaren geleden bomen zijn gepland. Dan kom ik op het erf van een boerderij en ik heb nog steeds niets in de gaten. Zo helder ben ik ’s ochtends niet. Ik ga rechtsaf en verwacht elk moment weer rechtsaf te kunnen gaan, maar als ik al eens een stuk over een doorgaande weg loop (dit kan toch niet de bedoeling zijn??!!) pak ik Google Maps erbij. Wat? Het is vanaf hier 34 minuten lopen naar De Wildenberg.
Ga ik terug dezelfde route lopen, of maak ik het rondje af? Ik kies voor het laatste. Ik moet stevig doorlopen. Ik wil wel op tijd zijn voor het ‘warme’ ontbijt dat me beloofd is.

Ontbijt

Zo, ik heb de eerste 5 kilometer er voor vandaag al opzitten. Snel ruim ik mijn spullen op, zodat ik na het ontbijt meteen kan vertrekken als ik Carla van Gebiedspromotie Zuidwest Drenthe heb gesproken en ik de routenummers van haar heb gekregen.
Stanieke komt met koffie, wentelteefjes en warm fruit. Heerlijk! Ik kom helemaal in Drentse sferen. Ik vertel haar over mijn ochtendavontuur en hoor dat ik bij de boerderijen links af had gemoeten. Ik had De Wildenberg nooit uit het oog hoeven verliezen.

Stanieke brengt me een heerlijk ontbijt met wentelteefjes.

Alles wat ik nodig heb: Een wandelkaart, de knooppunten en het estafetteschaapje.

Dan komt Carla. Zij heeft niet alleen de route, maar ook een tas vol leuke Drenthespulletjes en mooie brochures en boekjes over bijzondere plekken in Zuidwest Drenthe. Jammer dat ik er nu geen tijd meer voor heb, maar ik ga het thuis zeker lezen. Ik ben meteen verliefd op de rode mok. Die gaat mee. De gave rode softshell jas met Drenthe achterop neem ik ook niet mee. Te warm. Ik heb het bij mijn ochtendwandelingetje zo warm gehad, ik kies voor een dunner jasje.

Drents heideschaapje

Carla overhandigt me ook het Drentse heideschaapje. Dit is ons ‘estafettestokje’. Die geef ik vanavond door aan de Mirre, de volgende OutdoorBlogger die op pad gaat. Ik neem de kaart, de knooppuntenroute, de mok en het schaapje mee, en ga op pad. Carla en Stanieke brengen me naar de eerste knooppuntenpaal.

Dan ben ik los. Ik loop over een onverhard pad op de grens tussen landbouwgebied en natuurgebied. Al snel duik ik helemaal het natuurgebied in.

Ineens herken ik de ‘bult’ die voor me opdoemt. Is dat niet de Takkenhoogte? Ik vis de wandelkaart uit mijn rugzak en zie dat ik gelijk heb. Hier ben ik al eerder geweest en heb hier de route: Dwalen door Drenthe gelopen uit de wandelgids Dwalen door Drenthe van Rob Wolfs.

Ik weet dat het uitzicht vanaf de Takkenhoogte mooi is, dus ik ga nog een keer naar boven.

Ik kom dan in meer landelijk gebied. De karakteristieke boerenplaatsen zijn prachtig. Naast alle vogelgeluiden die me al de hele dag begeleiden hoor ik nu ook het luid geklepper van ooievaars. Het lijkt wel of ze met elkaar praten.

Ik wandel een stuk over de openbare weg, maar kom niemand tegen. Wat is het hier rustig. Ik begin me net af te vragen waar de Reest eigenlijk is. Ik ben al een flink eind onderweg en heb de rivier nog niet gezien. Dan zie ik hem; kronkelend door het lager gelegen landschap.

De Reest is een typische laaglandbeek, die ongeveer 35 km lang is. De beek start in het nu afgegraven hoogveen tussen Slagharen, Lutten en Dedemsvaart en meandert naar Meppel, waar het uitmondt in het Meppelerdiep. Het bepaalt voor een groot gedeelte de grens tussen Overijssel en Drenthe.  Het Reestdal is zo goed als helemaal gaaf en het is uniek voor Nederlandse begrippen dat de Reest nog vrij kan meanderen. De breedte van het dal varieert van circa 100 tot 600 m.

Het Reestdal

Ik ga van de openbare weg af en wandel via smalle paadjes en bruggetjes door beekdalgrasland. Ik steek de rivier over en ga door zompig landschap. Dit is uniek.

Een prettig pauzeplekje.

Samen met ‘Schoapie’ kijk ik uit over het Reestdal.

Ik zoek een plekje tegen een stapel berkenstammetjes en neem uitgebreid tijd voor de lunch. Terwijl ik rustig mijn thee zit te drinken en wat foto’s plaats op Instagram Stories, strijken er ooievaars voor mij neer en scharrelen wat in het water. Magnifiek. In het westen, waar ik vandaan kom, zijn ooievaars zeldzaam. Ik ben zwaar onder de indruk van alle ooievaars die ik hier zie.

In Drenthe zijn tijdens de jaarlijkse ooievaarstelling in 2020 bijna dubbel zoveel ooievaars als het jaar daarvoor geteld. Het aantal komt 230. De meeste ooievaars van in Drenthe verzamelen zich traditiegetrouw in het Reestdal, In heel Nederland zijn in totaal 921 ooievaars geteld. (Cijfers: Stichting Ooievaars Research & Knowhow (STORK). )

De Reest

Ik vervolg mijn tocht, steek nogmaals de Reest over en kom dan weer in meer agrarisch gebied. Een stukje over de openbare weg en dan gaat het weer onverhard verder. Ik ben op een landgoederenroute terechtgekomen: De ANWB Landgoederenroute De Wijk. De natuurgebiedjes waar ik nu door loop hoorden vroeger bij een groot landhuis.

Langoed Dickninge

Een geweldig landgoed in het Reestdal is Dickninge. De Reest loopt vlak voor het enorme landhuis. Ik heb gister gehoord dat het landgoed Dickninge vermaard is om zijn rijke stinsenflora. Vooral de holwortel, die bijna niet voorkomt in Nederland heeft hier al eeuwenlangs een plekje gevonden waar het uitstekend gedijt. Het klink niet zo lieflijk: holwortel, maar het blijkt een prachtige vroege voorjaarsbloeier in wit en rood-paars te zijn. Het is niet moeilijk om de bloem te vinden.

Je kunt prachtig wandelen op het landgoed en er is van alles te zien; van bijzondere flora en fauna tot mooie gebouwen. Een echte aanrader om hier nog eens terug te komen.

De Lokkerij

Ik wandel door om naar de Havixhorst te gaan, nog zo’n prachtig Landgoed. Achter de Havixhorst ligt ook een natuurgebied waar gewandeld kan worden. Hier ligt ook het ooievaarsbuitenstation de Lokkerij. Ik dacht dat ze hier de bijna verdwenen ooievaars lokten. Maar dat is niet waar. Helaas is de Lokkerij nu gesloten voor publiek vanwege corona.

Het ooievaarsbuitenstation de Lokkerij. De naam ‘Lokkerij’ heeft met ‘lokken’ niets te maken. De naam houdt verband met de familie Lokken, die in de boerderij waarin tegenwoordig het ooievaarsstation gevestigd is, generaties lang het boerenbedrijf uitoefende. Lokkerij betekent dus: ‘de boerderij van Lokken.’ Wat ze wel doen in de Lokkerij is het verhaal van ooievaar vertellen. Ze zetten zich in om de stand van de ooievaarspopulatie te verbeteren. Ook vangen ze zieke en gewonde ooievaars op. Het heeft een uitgebreid bezoekerscentrum.

Beeldenpark Havixhorst

Ik sla de Lokkerij dus over omdat het dicht is. Gelukkig is het beeldenpark bij chateau de Havixhorst wel open. In het kader van de wandelestafette leidt Jacqueline mij speciaal rond en vertelt me van alles over de beelden die ik hier zie.

In de tuinen van havezate De Havixhorst is sinds juni 2000 een bijzondere verzameling beelden te zien. Naast de vaste collectie beelden van kunstenaars als Pieter d’Hont, Eric Claus, Jan Bronner, Charlotte van Pallandt, Eddy Roos en Piet Esser, is er door een hechte samenwerking met onder andere Museum Beelden aan Zee een wisselend aanbod van beelden die tezamen een fraai overzicht geven van de ontwikkeling van de 20e eeuwse Nederlandse figuratieve beeldhouwkunst.

Hoewel het nu kaal en saai is zonder de terrassen, leuke zitjes, bloemen en fruitbomen, zijn de beelden indrukwekkend. Jacqueline is een enthousiast verteller en de beelden krijgen een extra dimensie met een goed verhaal.

Chateau De Havixhorst

Nog een hoogtepuntje op het programma; ik maak kennis met Chris Wijland, de zoon van de eigenaar van de Havixhorst Jos Wijland. De familie Wijland zwaait al vanaf het begin van de jaren tachtig de scepter over Kasteelhotel De Havixhorst en zij heeft deze idyllische plek met veel smaak en inzet ontwikkeld tot een bijzondere locatie waar je kunt slapen en eten.

Dat het echt een bijzondere locatie is voel en zie je meteen. Chris laat me de bruidssuite zien, waar we kunnen genieten van een high tea. Ik ben onder de indruk en wil graag meer zien van het pand. Ik krijg een rondleiding door verschillende sfeervolle hotelkamers (jeetje, je zult hier maar logeren) met onwaarschijnlijk grote badkamers en door de knussere maar nog steeds geweldige hotelkamers die nieuw op de zolder zijn gemaakt. Ook de wijnkelder waar proeverijen kunnen worden gehouden is indrukwekkend.

Vol van indrukken plof ik neer in de bruidssuite, geniet ik van de high tea en praat ik na over deze bijzondere dag. Jammer dat ik ook hier weer zo snel afscheid moet nemen.

Afsluiting van de wandelestafette

Ik word terug gebracht naar De wildenberg en daar moet ik Stanieke alles vertellen over de prachtige wandeling die ik heb gemaakt door het Reestdal. Helaas heb ik geen tijd om in te gaan op de uitnodiging om nog even een biertje te drinken (dat doen we een volgende keer) want ik moet door.

In Ruinen, bij hotel De Stobbe zit Mirre op me te wachten. Aan haar geef ik het stokje/schaapje over. Zij wandelt morgen door het Dwingelderveld. Ik ben zo benieuwd.

Als afsluiting van deze mooie dag praat ik bij met Mirre en genieten we van een heerlijke maaltijd, geserveerd op de hotelkamer, Niet om het een of ander, maar wat was dat een uitstekende maaltijd.

Dan moet ik snel weg. Voor de avondklok thuis.

De wandelestafette:

Wil je de wandelestafette verder volgen en ben je benieuwd wat de andere OutdoorBloggers meemaken? Lees dan hier hun artikelen:

Dag 2: Mirre ging op pad over het Dwingelderveld

Dag 3: Carolien ging over het Holtingerveld

Dag 4: Wanda struinde door het Drents-Friese Wold

Dag 5: Antonette wandelde in Midden Drenthe: Mantingerveld en Boswachterij Gees

Dag 6: Aniek verkende het Oude Diep

Deze wandelestafette is uitgevoerd in samenwerking met regio Zuidwest-Drenthe, Provincie Drenthe en het LEADER landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling.