De Sallandse Wandelvierdaagse, het jaarlijkse evenement voor wandelliefhebbers. Of ik een dagje wilde meelopen? Ja, graag! Eigenlijk had ik de hele vierdaagse wel willen doen, want ik had al veel goede verhalen gehoord over deze tocht. Maar helaas laat mijn agenda dat niet toe. Dus besluit ik volop te genieten van de eerste wandeldag: de dag van Wijhe/Olst, die voor de verandering niet door deze plaatsen gaat maar Broekland als centrumgemeente heeft. Leuk dat ze dat zo doen. Ik heb er zin in. Lees je mee?
Een gastvrije start in Raalte
Het vertrekpunt van de Wandelvierdaagse is in Raalte. Ik heb op de website gelezen dat het parkeren hier goed geregeld is. Met een lange rit vanuit Enkhuizen achter de rug ben ik blij dat dit inderdaad vlekkeloos verloopt, er is plek genoeg. Terwijl ik richting de startplek wandel, hoor ik gezellige muziek uit de grote tent komen. Een goed begin van de dag!
Ik heb gekozen voor de 20 km-route, die tussen half tien en half elf van start gaat. Na het inschrijven geniet ik nog even van het mannenkoor dat vrolijke liedjes zingt. Als de dubbele deuren opengaan, sluit ik aan bij de stroom van enthousiaste wandelaars. Twee verklede dames wuiven ons uit, en met een glimlach stap ik het Sallandse platteland op. Het is herfst en de bomen zijn al aan het verkleuren en soms wandelen we door een dikke laag bladeren. Hoewel het weer wat miezerig is, zit de stemming er goed in. Ook al loop ik alleen, onderweg maak ik al snel leuke praatjes met andere wandelaars.
Het eerste rustpunt: De kop is eraf!
Na zeven kilometer doemt het eerste rustpunt op. Een gezellige boel, met koffie, thee en wat lekkers. Ruik ik erwtensoep? Ik moet lachen om het bord bij een kraampje met paspoppen zonder hoofd: “De kop is eraf!” Natuurlijk laat ik hier een foto van maken. Buiten speelt een muzikant en vertelt een verhalenverteller, maar ik kies ervoor om even binnen in de schuur een plekje te zoeken en daar iets te eten. Knus met z’n allen aan lange tafels.
Wandelen door weilanden en koeienstallen
Ik ga weer verder. De miezer is trouwens gestopt en zal ook niet terugkeren. Het weer is nu heerlijk om te wandelen, en ik geniet volop van de mooie huizen en de boerenerven waar we langs komen. De route voert ons over weilanden en langs water, en zelfs over het erf van een koeienboerderij. Tot mijn verrassing wandelen we dwars door de stal – wat een unieke ervaring!
Onderweg wordt er van alles gedaan om ons aan te moedigen. Verklede dames, borden met aanmoedigende teksten, en hoe dichter we bij Broekland komen, hoe dichter de spreuken staan: “Kom op Jan, je kunt het!” en “Marjan, we zijn trots op je!” zorgen voor een glimlach op ieders gezicht.
Broekland in feestsfeer
In Broekland worden we warm ontvangen. Overal hangen de vlaggen uit. Op het 13-kilometer-punt treffen we het tweede rustpunt. Lokale ondernemers verkopen streekproducten, en het plein naast de kerk is feestelijk versierd. De kerk is open voor bezoek en de bankjes rondom het plein zitten vol met pauzerende wandelaars. In het café tegenover de kerk is het gezellig druk. Ik heb gelezen dat hier de film “Wat je altijd al wilde weten over Broekland” vertoont wordt. Toch besluit ik, na een korte blik naar binnen, buiten een rustig plekje te zoeken voor een kleine pauze.
Het laatste stuk: Een lint van wandelaars
De laatste zeven kilometers zijn aangebroken. Het tempo zit er lekker in en ik vind steeds aansluiting bij groepjes die flink doorstappen. Het is mooi om te zien hoe een lang lint van wandelaars zich een weg baant door het Sallandse landschap. Dit deel van de route gaat voor een deel door bos en vormt een mooie afwisseling met de open plattelandswegen.
Als we bijna terug zijn in Raalte, kruisen we de route van de kidswandeltocht, die mooi in de herfstvakantie valt. De kinderen hebben er zichtbaar plezier in. En dan, zijn we al weer in Raalte. We lopen door een tunnel en komen bij een wc-opstelling. Een grap, want uit de wc komt een geraamte tevoorschijn die de nietsvermoedende wandelaars aan het schrikken maakt. Het levert veel gegiechel en gelach op.
Een bijzonder moment wacht ons als de route door de Medine Moskee voert. We krijgen een kijkje in de gebedsruimte en aan het eind wacht een smakelijke lekkernij. Ik had er wel een zakje van mee willen nemen!
Een warm welkom bij de finish
Na een paar laatste bochten zijn we weer terug bij de grote tent. Ik hoef niets te laten controleren, want ik loop immers maar één dag mee. Ik haal iets te drinken en bewonder de bloemstukjes gemaakt van kinderwandelschoentjes. Op de tafel liggen ansichtkaarten met de tekst: “Bent u er bij?” voor de editie van 2025. Die is van 21t/m 24 oktober. Die staat alvast met potlood in mijn agenda! Vandaag heb ik genoten – het smaakt absoluut naar meer. Misschien volgend jaar toch maar alle vier de dagen…
Geef een reactie