De Koopmanspolder heeft een draaikolkpatroon. HUH? Wist jij dat?

‘Soms zie je het pas als je het weet.’ Volgens mij is dat een naam van een rubriek in de Volkskrant. Het gaat over schilderijen en dat je sommige details helemaal niet ziet, tot je er op gewezen wordt. Daar moest ik aan denken toen ik in de Koopmanspolder ging wandelen. Ik was er wel vaker geweest en loop ook een paar keer per jaar bovenlangs over de dijk. Maar nu ik gevraagd was door de gemeente Medemblik om een aantal wandelingen te maken op hun grondgebied en daarover te bloggen, heb ik me vooraf wat ingelezen en wat blijkt: Een deel van de Koopmanspolder is geschapen door een kunstenaar en heeft een prachtig draaikolkpatroon. Nooit geweten. Nooit gezien. Tot nu.

‘Soms zie je het pas als je het weet.’

Vanuit de lucht is het overduidelijk. Met dank aan de gemeente Medemblik voor de luchtfoto’s

De Koopmanspolder is een kleine polder aan de buitenzijde van de Westfriese Omringdijk ergens op de grens van de dorpen Andijk en Wervershoof. Het is het zuidelijkste puntje van het Vooroever Medemblik. Mijn research vooraf leverde waardevolle info op: De Koopmanspolder is de eerste proeftuin voor het ‘achteroever-concept’. Een achteroever is een gebied met binnendijkse waterberging met wisselende waterpeilen. In de Koopmanspolder wordt dus geëxperimenteerd met verschillende waterstanden. Dit wordt gedaan om het effect hiervan te kunnen meten op natuur en de omliggende omgeving van het IJsselmeer, op waterveiligheid (wat belangrijk is in verband met de stijgende zeespiegel) en om te meten hoe schoon het water is. De variatie in natte en drogere gebieden maakt de polder aantrekkelijk voor meer soorten planten en dieren. Dat is vooral interessant voor moeras- en watervogels, die vanuit het IJsselmeer de beschutte polder op kunnen zoeken om uit te rusten en voedsel te verzamelen.

Er is een ingenieuze waterinlaat- en wateruitlaatconstructie bedacht die ook de vissen op een diervriendelijke manier in- en uit het gebied kunnen laten zwemmen. Door deze verbinding kunnen vissen de polder als paai- en opgroeigebied te gebruiken. Een betere doorstroming van het water en een goede visstand dragen bovendien bij aan een goede waterkwaliteit en leefomgeving.

Deze polder is dus op de tekentafel bedacht en het leuke is dat ze ook een kunstenaar hebben laten mee tekenen. Beeldend kunstenaar Ben Raaijman heeft gekozen voor een patroon in de vorm van een draaikolk, aangebracht in de vorm van dijkjes en ringsloten die daarmee de indruk wekken van een leeglopende bad.
Zoals ik al zei, ben ik er vaker langs gelopen maar heb ik daar nog nooit eerder iets van opgemerkt, dus ik ben erg benieuwd.

Ik rijd met mijn auto langs de Zuiderdijk en zie de afslag van de Koopmanspolder duidelijk aangegeven. Ik ga het dijkje op en over naar de ruime parkeerplaats. Top! Een bankje, een watertappunt, een bord met de routes die je hier kunt lopen en een toiletgebouw. Vooral het laatste was ik erg aan toe. Bah, beide deuren zijn afgesloten. Schielijk kijk ik om mij heen. Geen andere wandelaars te zien. Ik duik de bosjes in. Sorry hoor.

Dan ben ik klaar voor de korte route. Die is maar 2,7 km en maakt een ronde langs het water en over de dijk, van waar ik een mooi uitzicht moet hebben op het draaikolkfiguur. De lange route van 9,5 km gaat ook door het dorp Wervershoof heen. Lijkt me leuk, maar de tijd ontbreekt me vanochtend.

Eerst even mijn flesje vullen met vers water. Wat leuk zo’n watertappunt van PWN. Iets verderop is een waterwingebied.

Ik volg ik de groene paaltjes, richting IJsselmeer. De brug die over het water loopt is werkelijk fotogeniek. Genieten is het ook van de snel veranderende luchten boven het IJsselmeer. In de verte zie ik een hele club witte zeilboten die vast uit de haven van Medemblik zijn vertrokken. Het valt me op dat het vooral honden met hun baasjes zijn die hier rond lopen. Dat kan ik me goed voorstelen, het is een heerlijk plekje om te wandelen.

Als ik weer bij de dijk ben aangekomen vallen de eerste druppels. In de verte zie ik een onheilspellend zwarte lucht op me afkomen. Het waait hard. Regenjas aan, regenhoes om mijn rugzak en tegen de wind in over de dijk verder. Ik kijk naar beneden. Nu moet ik mooi zicht hebben op het ‘kunstwerk’. Maar dat valt tegen. Het is omdat ik het weet, maar anders zou ik gewoon kijken naar een rietveld met hier en daar wat stukken water. Ik probeer er nog een foto van te maken, maar ook dat lukt slecht. Op dat moment krijg ik een whatsappje met het bericht dat het recreatieschap Westfriesland aan het vergaderen is en dat het ook op over de Koopmanspolder is gegaan. Er werd gezegd dat het wat versloft is, maar dat er aan gewerkt gaat worden. Ik ben benieuwd.

Een eenzame wandelaar wandelt over de draaikolk.

Zicht vanaf de dijk.

Weinig draaikolk te zien, behalve als je het weet.

Wandelbankje met infobord.

Best wel vaag.

Als ik mijn rondje bijna voltooit heb kom ik langs de molen met het schoepenrad. Hier wordt dus het water met de vissen in en uit de proefpolder gepompt.

Het is inmiddels gestopt met regenen. Bij de auto aangekomen bedenk ik me dat het bijzonder is dat je zo dicht bij huis nieuwe ontdekkingen kunt doen. Ik ga zeker in de gaten houden hoe het verder gaat met de Koopmanspolder. Zal het kunstwerk weer zichtbaar gemaakt worden of wordt het riet met rust gelaten voor de vogels en andere dieren? Ik vind beide oké.

Δ    Dit blog kwam tot stand in samenwerking met de gemeente Medemblik