Gister ben ik gestart met etappe 4 van de Eifelsteig. Na een super mooie wandeldag kwam ik aan bij Naturlagerplatz ‘Nordstern’. Dat is een soort paalkampeerplaats die langs de route ligt. Hier heb ik midden in de natuur mijn tentje opgezet.
Dag 2 op de Eifelsteig
Ik lig heerlijk warm in mijn tentje maar zal er toch eens uit moeten komen. De wereld buiten is prachtig. Verse dauw overal. Ook mijn tent is zeiknat. Dat wordt nog een uitdaging om die een beetje droog in te pakken. Eerst maar eens koffie.
Mijn brandertje heeft ineens maar één stand: langzaam. Vast een rubbertje wat vervangen moet worden. Handig. Net nu. Maar ik heb alle tijd. De zon moet boven de bomen uitkomen zodat mijn tent kan drogen. Jammer dat er geen internet is. Thomas, die ook wakker is geworden vertelt dat hij vannacht tijdens zijn toiletgang twee vallende sterren heeft gezien en dat de burlende herten goed te horen waren. Huh? Burlende herten? Heb ik dan toch geslapen?
Op pad
Om half elf ben ik ingepakt en ready to go. Ik neem afscheid van Thomas en ga op pad. Ik pak de route weer op en wandel door een uitgestorven landschap naar Gemünd. Ik kom echt niemand tegen. Ik neem uitgebreid de tijd om met de zelfontspanner een foto te maken op een plekje waar ik kan uitkijken over de hele omgeving. Echt ontspannen ziet het er uiteindelijk niet uit.
Gemünd
Aangekomen in Gemünd krijg ik last van wat ik het trekkerssyndroom noem: Je móet stoppen bij het eerste de beste horecatentje, je weet immers niet of er meer komen. Ik doe het toch niet. Later blijkt dat terecht. Gemünd heeft een heus centrum met meerdere eetgelegenheden. Ik stop bij een Conditorei/restaurant en geniet van een heerlijke lunch. Ik laad mijn telefoon op, de powerbank gaat ook in het stopcontact en vul mijn watervoorraad tot maximaal aan. Vanaf hier tot mijn slaapplek komt er geen gelegenheid meer om aan water te komen.
De beste tekst in een Conditorei ooit….. Niets houdt je meer tegen om dat taartje te nemen.
En weer verder
Olef
Rond de klok van 4 uur kom ik in Olef aan. Vanaf daar heb ik een beschrijving naar mijn ‘geheime’ kampeerplek toe. Het gaat heuvelop. Klimmen, klimmen, klimmen. Mijn rugzak voelt onderhand wel erg zwaar aan. Dan eindelijk zie ik de aanwijzing die in de papieren staat en vandaar ga ik op zoek naar de boom die op de foto staat. Gevonden! Dit spoorzoeken is echt gaaf.
Deze foto van een boom heb ik gekregen.
Gevonden!
Naturlagerplatz ‘Land in Sicht’
Deze plek is echt prachtig. Verscholen in het bos, met uitzicht over het dal. En, ik ben helemaal alleen. Ik hoop dat het zo zal blijven. Dit is genieten. Ik zet mijn tentje op, zie dat ik ruim voldoende bereik heb om me de hele avond mee te vermaken en neem de tijd om met mijn slowcooker koffie te zetten en een maaltijd te bereiden. Dit is echt zo top!
Alle tijd om een foto te maken met de zelfontspanner. Dat is nog niet makkelijk.
Ik maak nog een avondwandeling en duik om acht uur mijn tentje in. Het is te koud om buiten te blijven zitten. Mmmm, lekker in mijn donsslaapzak en fleecedekentje.
Dag 3 op de Eifelsteig
Zo, wat heb ik geslapen. Heerlijk! De zon komt net op als ik wakker word. Dat móet ik fotograferen.
Ik wil wat sneller dan gisteren op pad. Ik heb vandaag 27 km voor de boeg. Dat is best een eind, met zware rugzak en in heuvelachtig terrein. Snel lopen doe ik niet omdat ik toch regelmatig stil sta om te fotograferen en mijn Social Media te bedienen. Hoewel ik het laatste hier gemakkelijk achterwege kan laten. Ik heb toch geen bereik.
Ik vouw de half natte tent in, neem alleen het water mee dat ik nodig heb tot Steinfeld en hang de rugzak om. Kijk, het begint al te wennen. Hij voelt absoluut minder zwaar.
Hertjes
Dan komt het bijzonderste stuk van deze 3 dagen. Ik loop bergaf terug naar Olef. Het is vroeg en helemaal stil. Voor mij op het pad zie ik twee hertjes, die verschrikt het bos inschieten als ze mij zien. Even verderop zie ik meer herten die hogerop in het bos helemaal stil staan omdat ze denken dat ik hen dan niet zie. Geen enkele beweging. Super. Zij kijken naar mij, ik kijk naar hen. Ik loop door. Daar zit op het pad een eekhoorn die bezig is met de nootjes die daar liggen. Ik hou mijn adem in en krijg de tijd om hem uitgebreid te bekijken. Wat bijzonder.
Olef
In het dorpje Olef is alles uitgestorven. Ik bewonder de oude vakwerkhuizen die er allemaal spierwit bij staan.
Vanaf Olef worden de paden breder en het landschap wijder. Hoewel het best wat stijgt is het gemakkelijk doorlopen. Toch begint langzaam het idee te rijpen om vandaag niet de geplande 27 km te lopen. Ik kan het ook lekker rustig aandoen en lunchen in Golbach en dan in Steinfeld kijken of ik een bus kan nemen om de laatste 10 km naar Nettersheim te overbruggen. Het idee begint me steeds meer aan te staan.
Deel 1 van het plan lukt. Ik heb een heerlijke lunch met flamkuchen in Golbach.
En weer verder
Kloster Steinfeld
Na een mooie route over de velden en door een bosrand zie ik door de bomen Kloster Steinfeld. Daar kom ik even voor drieën aan en loop recht tegen een bus aan. Het moet zo zijn. Ik hoop dat ik nog tijd heb om het Klooster te bezoeken. Dat lijkt me echt de moeite waard. Helaas blijkt dat niet zo te zijn.
Met de bus
Het blijkt namelijk dat om tien over drie alle bussen vanuit Steinfeld alle kanten op vertrekken. In Steinfeld staat een middelbare school en de leerlingen worden tegelijk weer verspreid over de omgeving. Ik rijd comfortabel mee in een dubbele bus vol met scholieren. Twintig minuten later sta ik voor het station in Nettersheim en kan ik op zoek naar mijn auto. Mijn micro avontuur zit er op. Ik vond het geweldig!
Geef een reactie