Dag 4. De Kilimanjaro, een verslag

Dag 4. Van Machame Camp (3000 m) naar Shira Cave Camp (3840 m)

4 september 2014. “Goodmorning,” horen we met Afrikaanse tongval, buiten ons tentje. “Goodmorning,” klinkt het weer. “Do you want coffee or tea?” Dat zijn zo ongeveer toverwoorden en Sally ritst onze tent open. Buiten zitten twee jongens die vragen of we goed geslapen hebben. “Sleep like a baby?” Ze voorzien ons van twee bakjes met warm water waarmee we ons kunnen wassen en twee bekers koffie. Dit is nog eens fijn wakker worden. Ik heb prima geslapen.

Het is niet de bedoeling dat we heel lang over onze koffie doen, we worden verwacht in de eet-tent. We krijgen verplicht ontbijt. De eerste gang is een bord pap. Smaken verschillen maar ik vond het goed te doen en eet mijn bordje leeg, behalve de klonten natuurlijk. Daarna kunnen we kiezen. Er is ei, brood, zoetigheid en fruit. Ik heb niet echt trek maar probeer toch wat te eten.

Daarna de tent opruimen. Alles in de Helly Hansen tas. Goed nadenken over wat we tijdens de wandeling nodig zullen hebben. Er wordt geen regen voorspeld dus regenkleding gaat niet mee. In de dagrugzak gaat wel anderhalve liter water (in de camelbag), een lunchpakket, jas, muts, sokken, thermoskan met heet water, zakjes koffie en soep, een rubberen beker, waterfles, snackrepen en een buff. Ik heb een heuptasje waar mijn fototoestel, toiletpapier, bril en snackpack in zit. Het is handig dat ik daar snel bij kan. Mijn kleding bestaat vandaag uit wandelschoenen type A/B, goeie wandelsokken, sneldrogende en makkelijk zittende wandelbroek, sporthemd, T-shirt en gevoerd fleecevest. En natuurlijk heb ik wandelstokken bij me. Je kunt echt niet zonder.

We gaan op weg. Waar gister nog sprake was van lopen over een pad is dat nu helemaal weg. Het weer blijft veranderen. Het is nog steeds bewolkt. Soms probeert de zon er door heen te komen. De temperatuur is dan meteen een stuk aangenamer .De truien gaan uit. Dan begint het wat te regenen en de regenjassen gaan aan en de beschermhoezen worden over de rugzakken getrokken. De regen stopt vrij snel weer. Het wordt wel steeds mistiger (of zitten we in de wolken?) en de temperatuur daalt flink. Alles wat we bij ons hebben gaat aan: truien, jassen, mutsen.

Jambo Mama

We zijn een luidruchtig stel. Er wordt gelachen, gezongen en elke keer als porters ons passeren wordt er uitgebreid gegroet. Er zijn porters die me ‘mama’ noemen. Gelukkig had Genes me voorbereid: “In Tanzania is dat met respect bedoeld.” Hij had al eerder gemerkt dat Europese vrouwen het niet prettig vinden als ze mama genoemd worden. Gek eigenlijk. Ook ik heb er een negatieve associatie bij als anderen dan je kinderen je mama noemen.

We zijn in een heel ander soort landschap gekomen. Het is rotsachtig en we moeten flink klimmen (hoezo wandelberg?). Er staan nog wel bomen maar naarmate de dag vordert wordt de vegetatie lager. Einddoel vandaag is Shira Camp, vernoemd naar de voormalige Shira-vulkaan.

Shira Cave

Halverwege de middag bereiken we Shira Camp. We drinken en eten wat en besluiten naar de grot te wandelen. Gids Bosco vertelt dat de bodem van de grot is opgehoogd. Vroeger sliepen hier de porters. Het is nu verboden. Het instortgevaar heeft er een einde aan gemaakt. Hij vertelt ook over mooie avonden bij het kampvuur. Maar iets in zijn toch romantische verhaal geeft me het idee dat het een bikkelhard leven moet zijn geweest als porter in die tijd.

Vanaf de grot hebben we een prachtig overzicht over Shira Camp. Er zijn meerdere groepen die daar hun tenten hebben opgeslagen. We zien een helicopterlandingsplaats en zingende en dansende porters. En dan gebeurt iets magisch. De dikke bewolking waait ineens weg en de top van de Kilimanjaro komt tevoorschijn. Het duurt maar even. Voor sommigen net lang genoeg om een foto te maken. Dan sluiten de wolken weer en de top van de Kili is weer verborgen.

Mount Meru

Chira Camp ligt op een soort plateau aan de rand van de berg. We kijken over het wolkendek dat in het dal ligt. Uit het wolkendek piept een andere berg met zijn top net boven de wolken uit; Mount Meru, het kleine broertje van de Kilimanjaro. Een fotogeniek schouwspel.

Na een uitgebreide maaltijd (het is ongelofelijk wat die jongens kunnen klaarmaken op een berg) en de medische check-up is het al weer tijd om richting tent te gaan. Van het voornemen om een dagboek bij te houden komt niets. We praten en lachen nog wat en vallen dan om van de slaap.

Klik hier voor het verslag van dag 5.