Je kunt deze wandelroute op verschillende plekken starten. Wij kozen ervoor om dat in Munnekeburen te doen. Bij het kerkje is een klein parkeerterrein. Vlak ernaast aan de rechterkant loop je over een privé erf naar het begin van de wandelroute. Mooi dat dat zo kan.
We komen direct uit op een heel mooi plekje. Er staat een bankje uitkijkend over water. Hier word je meteen al gegrepen door de schoonheid van het gebied.

We lopen het gebied in. De grond veert onder onze voeten. Er is veel water. Omdat het zo droog is, blijven onze voeten ook droog. Maar ik gok dat het hier kletsnat kan zijn, als het flink achter elkaar heeft geregend. Libellen vliegen voor ons uit. We doen pogingen om ze op de foto te zetten, maar ze zijn te bewegelijk.

We gaan ons eerste bruggetje over. Een fotogeniek plekje. Op de brug kijken we uit over water en zien nog vele andere bruggetjes. Dat is leuk wandelen. Ik ben onder de indruk van hoe mooi het hier is. Ik hou van Amerikaans molens. Op de een of andere manier hebben die een enorme aantrekkingskracht op mij. Hier staan er een heel aantal.

Het moerasgebied wordt nu afgewisseld door bos. Ook prachtig. We zijn lekker beschut aan het lopen tot we op een openbare weg komen. Die moeten we een stukje volgen tot we op een parkeerterrein komen waar we weer het bos in kunnen. Dit parkeerterrein is de andere startplek van de wandelroute. Hier staat een oude VW-bus die ingericht is als campervan. Een droom! We blijven even praten met de eigenaar die ons graag het interieur van zijn bus showt. Wat zou ik graag zo’n VW-bus hebben.

We vervolgen onze weg. Bij knooppunt 99 raken we even de weg kwijt en nemen we pauze. Pas dan komen we erachter dat onze route, die wij met een papieren download en op wandelnetwerknummers wandelen, aangegeven is met bordjes met rode mannetjes. Dat loopt een stuk makkelijker.
Midden in het gebied staan huizen op eilandjes. Zo idyllisch. Wilde ik 15 minuten geleden nog een VW-bus, nu wil zo’n huis. Wat wonen deze mensen hier mooi.

Dan komen we bij een sluis. Twee jongens zijn aan het vissen. Achter de sluis staat een Hollandse molen. We gaan nu langs het water lopen. Dit pad wordt ook gebruikt door fietsers. Door het riet heen zien we de pleziervaart langs komen. Dat zou ik ook super leuk vinden; om Zuidoost Friesland met een boot te ontdekken. Het kan, heb ik gezien. Het lijkt me heerlijk om hier te varen en op plekjes aan te leggen om een mooie wandeling te maken.
Bij paal 93 verlaten we de vaart. We lopen niet door naar het gedeelte bij het Brandemeer, maar we wandelen terug naar Munnekeburen. Dit laatste stuk van de wandeling is ook weer heel anders. Links staan hier en daar huizen verscholen in het groen terwijl je rechts over een weidser stuk uitkijkt.

Deze wandeling komt met stip binnen in mijn top 5 van mooiste wandelingen van Nederland

Ik ben nu al onder de indruk van deze wandelroute. Zo afwisselend, zo’n heerlijke sfeer en het is genieten van alles wat we tegenkomen: de Amerikaanse molens, de bruggetjes, de sluis, de prachtige huizen, de bloemen en planten en kleine dieren.

Met de auto rijden we in Munnekeburen rechts van het kerkje weg, over de grindweg en we gaan over de brug. Daarna zien we een weg naar links die we nemen. Als we die uitrijden komen we bij een parkeerplek. Die slaan we nog even over. We gaan rechts, rijden voorbij de plek van de vogelkijkhut en pakken het parkeerplaatsje dat daarna komt. Tegen het muurtje van de hut van Staatsbosbeheer aan nemen we even pauze en inspecteren de knapzak die we mee hebben. Daar zit van alles lekkers in.

Dan beginnen we te wandelen langs het Brandemeer. Het is hier mooi. Een recht pad met water aan de linkerkant. De geweldig mooie wandelroute die we eerder hadden, kan natuurlijk niet snel overtroffen worden. Dat doet dit ook niet. Neemt niet weg dat het ook mooi is. Er valt van alles te zien. Een prachtige zilverreiger die wit afsteekt in het landschap. Vlinders, libellen, we zien zelfs een klein kikkertje dat voor ons uitspringt.

We wijken van de route af want we willen het kunstwerk zien dat hier in groen verscholen moet zijn. We zijn er speciaal op gewezen en willen het graag zien. Dat lukt! Vlak voordat onze wandeling ten einde is, vinden we het monument de Bok dat gemaakt is door een schoolklas om het verzet, dat hier in de tweede wereldoorlog ondergedoken heeft gezeten te eren.

We komen weer terug bij de boswachtershut. Onze wandeling is ten einde. Deze afsluiter van het persweekend in Zuidoost Friesland was echt het klapstuk. Een echte aanrader.