Boswachterspad Olde Smildeger in het Drents-Friese Wold

Het is vandaag 21 juni, het begin van de zomer. Een mooie dag om de boel de boel te laten en lekker te gaan wandelen. Ik heb gekozen voor het boswachterspad Olde Smildeger. Boswachterspaden zijn speciaal, door de boswachter van het gebied, geselecteerde paden. Bij de beschrijving van dit boswachterspad staat dat Corné Joziasse, boswachter in het Drents-Friese Wold, deze route het liefst in de zomer wandelt. “Het bos leeft en je ziet de vlinders en libellen vliegen.” Met deze aanbeveling ga ik graag op pad.

De route start op een gemakkelijk te vinden parkeerplaats in Hoogersmilde. Daar staat een groot infobord, met daarop aangegeven dat er twee routes zijn: de geelzwarte van 16 km is het boswachterspad, maar er is ook een witzwarte route van 8 km, voor als je minder ver wilt lopen. Dat is handig. Ik ga op weg en kom via een verharde weg eerst langs camping de Horrenbieter, waar je iets kunt drinken. Fijn om horeca aan het begin van de route te hebben. Ikzelf sla het over en loop door naar de ingang van het bos. Een grote slagboom en een bord van Staatsbosbeheer markeren de opgang naar het Drents-Friese Wold.

Het paaltje is wat verstopt maar hier gaat de route het bos in. 

In het eerste stukje in het Drents-Friese Wold kom ik meerdere mannen met honden tegen. Dat is niet vreemd als je weet dat het Drents Friese Wold wordt getipt als één van de acht plekken waar je mooie boswandelingen met je hond kunt maken.

Ik probeer wat close-up foto’s van peultjes van de uitgebloeide Brem te maken, laat me dus afleiden en merk dat er op de volgende kruising geen routepaaltje staat. Ben ik nu al verkeerd gelopen? Ik wandel weer helemaal terug naar de slagboom. Geen paaltjes. Toch liep ik in de goede richting. Ik hou me maar vast aan de wandelwet, dat als je geen aanwijzingen ziet, dat je dan rechtdoor moet. Dat blijkt ook hier te kloppen, even voorbij de kruising zonder aanwijzingen staan gewoon weer de pijlen.

Peultjes van de Brem

Tot nu toe ben ik niet echt lekker aan het wandelen. Nodeloos heen en terug lopen is niet mijn hobby en nu zit er tussen mij en een drukke openbare weg slechts een hek. Hadden ze de route niet iets dieper het bos in kunnen leggen? Gelukkig is dit stukje maar kort en steekt een smal pad het bos in. Dit is veel beter.

Vanaf dat moment wordt het een fijne boswandeling. De route is goed aangegeven en de bospaden zijn afwisselend en heerlijk om over te lopen. Ik maak een soort van oversteek langs een waterweg naar een ander deel van het bos.

Een oversteek door de akkers naar een ander deel van het Drents-Friese Wold.

Ondertussen zijn er zwarte wolken aan komen drijven en na een tijdje te hebben gedreigd gaat het nu uiteindelijk regenen. Ik vind een plekje onder een grote den en blijf ondanks de regenval droog. Ik zie op mijn app dat het twee korte buien achter elkaar zijn en ik besluit dat dit mijn lunchtijdstip wordt en dat ik de bui ga uitzitten.

Als ik twintig minuten later verder kan lopen is het hele bos fris en blijft het nadruppen. De zon laat zich af en toe zien, maar er blijven dikke wolken overdrijven. Regenen doet het niet meer.

Het bos begint zich nu ook wat te openen. Ik steek een heidegebied over en ik passeer even later een vennetje. Van fietsers, die ik nu tegenkom omdat de route over fietspaden gaat, hoor ik dat in het voorjaar de vennetjes allemaal droog stonden maar dat ze nu gelukkig weer gevuld zijn met water. Het ziet er prachtig uit en de beloofde libellen en vlinders vliegen hier ook veelvuldig.

Dan kom ik op een plek waar een dikke boom over het wandelpad ligt. Ik heb vandaag al een aantal keer moeten glimlachen om bomen die over het pad zijn gevallen, die volgens de nieuwste inzichten niet meer opgeruimd worden, maar omdat ze op een vervelende plek liggen en de doorgang versperren, wordt het pad er tussenuit gezaagd.

Zo wordt het pad vrijgehouden. 

Maar nu ligt er een dikke boom pontificaal op het pad. Voor mij een mooi plekje om even rustig te zitten, iets te eten en meteen wat berichtjes op mijn telefoon te beantwoorden. Dit is de plek waar de reeën die ongemerkt dichterbij waren gekomen van mij schrikken en wegspringen als ik opsta. Wow! Zo dichtbij waren ze. Wat een geweldige ervaring!

Deze dikke boom op het pad nodigt uit om even tegenaan te zitten. 

Ik loop nu weer langs de buitenrand van het Drents-Friese Wold. Over de gouden gloed van het graanveld zie ik de zendmast van Hoogersmilde in de verte.

Het gaat weer verder door het bos. Ik kom op een betonnen fietspad en zie geen bordjes meer. Rechtdoor lopen dan maar. Uiteindelijk kom ik bij het belevingspads Hoogersmilde aan. Is dat wel goed? Ik pak Google Maps erbij en navigeer mijzelf terug naar de camping voor een welverdiend kopje koffie.

Op het terras bij camping de Horrenbieter stop ik voor een welverdiende cappuccino.