Op Facebook kom je de leukste wandelingen tegen. In de Facebookgroep Wandel1000km in 2017 posten wandelaars prachtige foto’s en tippen andere wandelaars over de mooiste routes. Ik krijg daar echt inspiratie van. Zo liet Mari Smits weten dat hij de Bedevaartsroute Heiloo – Egmond op zijn website had gezet. Vriendin Anja zette daar meteen onder: Iets voor ons Bregje Schipper? Jazeker, facebookte ik terug. We planden een datum en afgelopen weekend was het zo ver.

Het is zondagochtend. Gisteravond een klein feestje gehad. Ik ben ook nog een beetje stijf van de Aerial Yoga sessie, wat een hele belevenis was met die doek aan het plafond waar we op een gegeven moment omgekeerd in hingen.  Een eenmalige belevenis, dat dan weer wel. Ik sta in de badkamer en de wind giert om het huis. Ineens begint het badkamerraam te klapperen en de storm jaagt een kletterregen tegen het raam. “Hoezo wandelen?” Vraag ik me hardop af. Maar ja, niemand hoort me, en afgesproken is afgesproken. Ik trek een setje wandelkleren aan met een dikke trui eroverheen. Ik heb bedacht dat ik gewoon naar Anja toe ga, gewapend met routebeschrijving en al, maar dat we gewoon gezellig aan de koffie gaan en vanuit haar serre elkaar gaan overtuigen dat het toch echt te slecht weer is om voor de ‘gezelli’  te wandelen.

Onderweg naar Anja kom ik wandelaars tegen die de Bladerentocht vanuit Zijdewind lopen. Strakke gezichten, niemand ziet er vrolijk uit. Ze lopen langs de kant van de weg en torsen tegen een straffe op.

De ontvangst met koffie en een kadootje (ik was jarig) is super. We bespreken van alles, waaronder de zielige wandelaars van de Bladerentocht. Maar na een uurtje staat Anja op en zegt: “Kom op, we gaan.” Die heeft echt niet bedacht dat we beter warm binnen kunnen blijven. En ach, ze heeft gelijk ook.

We gaan de Bedevaartsroute lopen. De route is recent bedacht en gemaakt door Mari Smits. Waarschijnlijk geïnspireerd door de populariteit van het nieuwe pelgrimswandelen, maakte hij deze bedevaartsroute langs 3 putten water waaraan geneeskrachtige eigenschappen werden toegeschreven, een klooster  en een Mariaverering.  Toelichting, routebeschrijving, kaart en GPS-track kun je allemaal op de site Mari Wandelt vinden.

Wij hadden de routebeschrijving uitgeprint en maakten ons op voor een afwisselende wandeltocht met een interessant thema, en dat was het ook. Heiloo en Egmond zijn niet helemaal onbekend terrein, maar we kwamen op plekjes waar ik het bestaan niet van vermoedde. De routebeschrijving was heel helder en goed te volgen. In het begin even verwarring. Dat krijg je als je met de auto komt en de route start op de perrons. Perronssssss? Meervoud? Huh? Gelukkig snel opgelost omdat Mari consequent de straatnamen vermeldt in zijn routebeschrijving.

Onze enige routemisser was in het bos omdat wij, al babbelend, een rode pijl volgden in plaats van ‘de rode route richting WPK 8’. Wat in de praktijk dus een rode pijl met een o8 erop was. Tja, goed lezen is best moeilijk, maar ik pleit toch voor een ‘let op’ in de tekst. 😊

Aan de hand van foto’s neem ik je mee langs de hoogtepunten van deze route. De routebeschrijving van Mari geeft achtergrond en verdieping aan wat we zien onderweg. Ik ga dat niet knippen/plakken. Laat je inspireren door de foto’s en loop de wandeling zelf.

Zoals gezegd is het startpunt van deze route bij het NS station Heiloo. We lopen de stationsweg in en al snel komen we bij het witte kerkje, die in de steigers staat, waardoor het meer een oranje kerkje is geworden.

Het witte kerkje in Heiloo. Voor de kerk vinden we de Willibrordusput, waar water in zit dat geneeskracht zou hebben. Koortsigen en zieken dronken er van. Nu zit de put stijf op slot en het afdakje boven de put is net te klein om onder te schuilen voor de regenbui die los komt. We hebben er dus helemaal niets aan.

Gelukkig nemen we ook nog een stukje bos mee. Wist je trouwens dat Heiloo komt van Heilig Loo = Heilig bos?

Anja loopt voor me uit. Het is de bedoeling dat we nog een klein stukje door het bos wandelen alvorens we op de grasdijk in de polder komen. Omdat we niet helemaal goed opletten en een afslag missen, wordt het voor ons nog een flinke boswandeling.

We hebben een flinke tegenwind en het miezert. Het riet ruist en vogels vliegen verschrikt op als we langs komen. Aan de hemel staat een regenboog. Wat is Noord-Holland mooi!

Aangekomen in Egmond aan den Hoef lopen we over het wandelpad rond de ruïne van Slot op den Hoef. Je ziet de oude fundamenten nog liggen. De Slotkapel werd na de verwoesting in 1573 in 1633 in opdracht van de Staten van Holland hersteld en is een foto waard.

De katholieke Margarita Maria Alacoquekerk.

We pakken ook nog een stukje heidegebied mee. Over een afwisselende wandeling gesproken……

In Egmond vinden we de Adelbertusakker. De heilige monnik Adelbertus werd hier begraven. Toen zijn resten werden opgegraven om overgebracht te worden naar het klooster in Egmond Binnen, ontsproot op de plek van zijn graf een bron met geneeskrachtig water. Tot op de dag van vandaag is dit een plek van devotie en worden er nog missen gehouden.

In de katholieke St. Adelbertuskerk in Egmond Binnen bevindt zich een reliekschrijn met een botfragment van St. Adelbert.

De toegang tot de protestantse kerk in Egmond Binnen.

Dit kunstwerk staat op de toegangsweg naar de Abdij van Egmond.

De abdij van Egmond.

Na een natte en winderige tocht door de polder tussen Egmond Binnen en Heiloo komen we aan in het Heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Al eeuwen wordt deze plek door pelgrims bezocht. Het heiligdom is een heus pelgrimscomplex met een devotiekapel, de bron met geneeskrachtig water met een galerij, een bedevaartkerk, een kruisweg waar nog processies worden gehouden en in de tuin staan meerdere heilige beelden en gebedsaltaren.

De devotiekapel Onze Lieve Vrouwe Ter Nood

Het is vast een flauw grapje als ik zeg dat het een toepasselijke spreuk is vandaag, met al die wind.

De Runxput is weer helemaal herstelt. Via een lange ketting kun je nog steeds het water omhoog halen.

De bedevaartkerk van Onze Lieve Vrouwe ter Nood.

Vlak voordat we weer bij ons eindpunt zijn, wandelen we langs de Willibrorduskerk, bron van levend water.