Stationswandeling Utrecht Zuilen – Maarssen langs de Nieuwe Hollandse Waterlinie

Vroeg in de ochtend loop ik de lange trap af van station Utrecht Zuilen. Beneden aangekomen verwacht ik eigenlijk de eerste knooppuntenpaal, maar helaas. Er hangt wel een mooie kaart tegen de wand met daarop de wandelknooppunten, dus na enige bestudering weet ik welke kant ik uit moet. Ik maak een foto van de kaart. Dat gaat me later helpen om op de goede weg te blijven.

Voor het Julianapark zie ik het eerste routepijltje. Het werkt zo dat tussen de knooppuntpalen de route wordt aangegeven met pijlen. In dit geval blauwe pijlen op een oranje-gele achtergrond.

Het is heerlijk koel in het Julianapark. Tijd voor een eerste stopje. Ik ben immers al tien minuten onderweg. 😊  Dit park zit vol leven. Er lopen tientallen hanen, duiven en ganzen. Vaders spelen er met hun kinderen en trimmers doen hun vroege rondje. Wat fijn, zo’n park midden in de stad.

Ik loop verder door de stad. De route mijdt de drukke straten en ik wandel door een leuke wijk. Ik kijk mijn ogen uit als ik bij het Niftarlake park kom. Tussen de huizen en het water zijn een soort volkstuintjes ontstaan, waar getuinierd wordt in bakken. Er staan bankjes om uit te rusten en er is een kastje waar je boeken kunt ruilen. Wat leuk, dit soort initiatieven. Het blijkt een samenwerkingsproject te zijn tussen de bewoners en de stad Utrecht. Het ziet er zo relaxed uit.

Dan loop ik tegen de Vecht aan. De aanvechting om ook hier onder een boom te gaan zitten en te turen over het water weersta ik. Ik ben immers dicht bij Fort aan de Klop. Bij knooppunt 59 word ik voor een brug van de Vecht weggeleid. Jammer. Omdat ik geen kaart bij me heb en me daarom niet goed kan oriënteren mis ik een trap die rechts verstopt zit, die leidt naar de brug. Ik loop door en ga op zoek naar pijlen. Dat duurt even. Opletten dus. Trap omhoog nemen en de brug over gaan, dan wijst het zich allemaal weer vanzelf.

Een mooie route door het natuurgebied De Klop leidt me naar Fort aan de Klop. Het ronde verdedigingsbouwwerk staat prominent tussen de tafeltjes met parasols. Het ziet er super gezellig uit. Ik zoek een plekje in de schaduw en geniet van alle bedrijvigheid. Hier komen mensen gezellig bijpraten en kunnen kinderen spelen op de speeltoestellen. Normaal is hier ook een kleine camping, maar door de coronamaatregelen is die nu gesloten. Dit is het plekje waar ik graag uitgebreid pauze hou. Ik geniet van een vroege lunch.

Binnen in het fort vind ik in de folderstandaard de kaart van Noorderpark Ruigenhoek, met routes en knooppunten. Die kun je hier gratis meenemen. Het is een fijne kaart die je goed kunt gebruiken als je hier gaat wandelen. Ik stop hem in mijn rugzak.

Aan de rand van Utrecht-Noord ligt het natuur- en recreatiegebied Noorderpark Ruigenhoek. Je vindt er prachtige natuur, bos, polderlandschap, water en forten. Je kunt er wandelen, sporten, spelen in het speelbos, forelvissen, dieren spotten en cultuur snuiven. Het Noorderpark Ruigenhoek maakt deel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie.

Ik neem afscheid van Fort aan de Klop en vervolg mijn weg. Ik loop tegen de Vecht aan en ben even in verwarring over welke kant ik op moet. Even verderop zie ik het blauwe pijltje en volg die. Ik wandel langs de Vecht. Geweldig hoe mensen hier in hun woonboot aan het water wonen. Aan de linkerkant wandel ik langs een indrukwekkende ingang. Het blijkt later het Vechtzoompark te zijn. Dan loop ik tegen het eerste knooppuntenpaaltje in lange tijd aan. Nummer 27. Nummer 27? Die staat helemaal niet op mijn lijst. Gelukkig heb ik nu een kaart. Ik vis hem uit mijn rugzak en wat blijkt: echt helemaal verkeerd gelopen. Ik zal terug moeten naar Fort aan de Klop. Gelukkig kan ik dat via de andere kant van de Vecht doen. Zo langs de Vecht lopen is echt geen straf.

Vanaf Fort aan de Klop volg ik het Klop- en Gagelpad. Dit pad loopt langs de Klopvaart. De naam Gagel komt weg van het Gagelbos, die aan de westkant van het Noorderpark Ruigenhoek ligt. Het bos ontleent zijn naam aan de struik Gagel. Die oranjebruine struik kwam hier veel voor en is nu bedreigd.

De Klopvaart vraagt om weer een pauze. Heerlijk zitten onder een boom aan het water. Na mijn omweg van zojuist ben ik daar wel aan toe. Het zit heerlijk in de schaduw. Het loopt al tegen de middag, dus ik smeer me goed in, eet een appeltje, drink extra water en zet mijn pet op. En weer door.

Niet heel veel verder zie ik een groot bod met daarop RUSTpunt.  Een klein gangetje lijkt een woonwijk in te leiden. Ik ben nieuwsgierig. Het blijkt maar weer; nieuwsgierigheid wordt altijd beloond. Ik kom op een idyllisch plekje; de stadstuin Klopvaart. Hier kan ik bij een kleine keet iets te drinken met wat lekkers krijgen en mag je met je voeten in een kinderbadje om af te koelen.

Niet veel verder steek ik de N230 over. Hier ligt Fort de Gagel. Omdat de gebouwen nog niet voor publiek open zijn loop ik door en ga ik richting Maarsseveense Plassen. Dit is een geweldig recreatiegebied en nu met het warme weer hebben heel veel mensen een plekje gevonden aan het water. De routemaker stuurt mij over een soort ruiterpad, dat achter een bomenrij parallel aan de verharde weg loopt. Het lopen over het zware zand is niet wat ik nu wil in de warmte. Ik kies voor de verharde weg.  Aan het einde van deze weg is er weer een TOP (toeristisch Overstappunt) met horeca. Zal ik? Nee, ik doe het niet, hoe aantrekkelijk het er ook uitziet, zo langs het water. Ik moet nu echt door.

Bij het fort loop ik Jeroen tegen het lijf. Hij regelt hier de boel. Zijn cateringbedrijf Pop-up-Paella heeft hier een plek gevonden. Hij regelt ook het verhuur van de ruimtes en zorgt voor allerlei activiteiten. Het moet een broedplaats van kunst en cultuur worden. Maar ook een plek waar de wandelaar en fietser even kan opsteken en iets lekkers kan eten en drinken. Het is heerlijk koel in het fort. Het is inmiddels 34 graden buiten, zie ik op mijn telefoon. Jeroen laat mij het fort zien. Super! Het is knus en heeft veel mogelijkheden. Ook de buitenruimte valt goed te benutten. De opstart loopt wat achter vanwege de corona, maar dit gaat vast helemaal goed komen. Voorlopig kun je er al elke zaterdag en zondag terecht.

Dan is het helaas tijd om afscheid te nemen. Voorzien van twee flessen koud water ga ik richting Maarssen. De Vecht loopt dwars door dit stadje, wat het bijzonder aantrekkelijk maakt. De terrassen lonken, maar het is inmiddels al haf vier. Ik loop door naar het station. Het was een heerlijke dag. Veel gezien en door de vele tussenstops ook bewust kunnen genieten.

Dit is een fijn gebied om te wandelen en te recreëren. De vier stations (Zuilen, Overvecht, Hollandse Rading en Maarssen) maken het goed per trein bereikbaar. Deze route en de stationswandeling Utrecht Overvecht – Hollandse Rading en nog meer (ook kortere) wandelroutes in en rond het Noorderpark Ruigenhoek vind je op de website van Routes in Utrecht. 

Kom je met de auto? Er zijn verschillen TOP’s (Toeristische overstappunten) in het gebied. Daar kun je gratis parkeren.

Meer informatie over de Nieuwe Hollandse Waterlinie en leuke routes in de waterlinie vind je op de website van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. 

Met de wandelknooppuntenkaart kun je gemakkelijk je eigen route samenstellen. Het gebied leent zich er uitstekend voor, er is zoveel leuks te zien en te doen.

Mijn opmerkingen over de bewegwijzering in de stad Utrecht zijn inmiddels opgepakt door het routebureau Utrecht. Dat is top! Ze gaan het snel herstellen. Maar ook zo kun je de route gewoon volgen. Het is mij immers ook gelukt. 😉