Ik ken Esther van de tijd dat we samen trainden voor het beklimmen van de Kilimanjaro. We stonden ook samen op de top. Esther toen al met de vlag van Enkhuizen. Ze is een echte geboren en getogen Enkhuizerse. Mooie herinneringen aan die tijd. Grappig ook dat we beiden nu zo met wandelen bezig zijn. Deze rare straatnamenroute van Esther is natuurlijk helemaal leuk voor een blog op Wandelvrouw. Ik zette het op mijn virtuele lijstje, om het vervolgens te vergeten. Tijdens de coronatijd kwam ik Esther een paar keer tegen. “Ik ga je route lopen hoor”, zei ik dan. Maar het kwam er maar niet van. “Zullen we hem samen lopen?, mailde Esther me, en we maakten een afspraak.
Het is dinsdagavond en op de afgesproken tijd zit Esther op me te wachten bij het station van Enkhuizen. Dit is het startpunt van de rare straatnamenroute.

Leuk om Esther weer te zien en ik heb er echt zin in. Ze vertelt hoe ze op het idee van deze route is gekomen. Ze had op haar werk beloofd dat ze haar collega’s mee zou nemen op een stadswandeling door Enkhuizen. Wel beloofd, maar het kwam er niet van. Tot radio 538 Hoerejacht tot straatnaam van het jaar uitriep. Dat wilden de collega’s van Esther wel zien. Dus Esther beloofde ze langs alle rare straatnamen van Enkhuizen te leiden. Om er echt een interessante wandeling van te maken begon Esther uit te zoeken waar de straatnamen vandaan kwamen. Ze zocht op internet, dook in de archieven van Stichting Oud Enkhuizen en werkte een heel aantal boeken door. Ze achterhaalde heel wat betekenissen. De uiteindelijke wandeling was een groot succes.

Toen daarna de ANWB een straatnamen wandelroute wedstrijd uitschreef was het de dochter van Esther die haar motiveerde om de wandelroute in te sturen. Met als resultaat dat ze de wedstrijd met overmacht won.

Beetje jammer dat de corona ervoor zorgde dat het succes niet uitgebreid gevierd kon worden met allerlei publicaties. Het werd stil na de winst. Toch heeft Esther al meerdere belangstellenden gegidst langs de rare straatnamen en heeft ze gemerkt dat ze dat ontzettend leuk vindt. Dus maakt ze het nu officieel: je kunt haar inhuren.

Genoeg gepraat. We gaan op weg. Het is een heerlijke zomeravond. Het zonnetje schijnt en Enkhuizen ziet er supermooi uit. We wandelen langs de haven waar vele zeilers op hun bootjes vertoeven. De Drommedaris ligt mooi in het licht en Ester vertelt over de jaartallen die boven de poort staan. Aan de ene kant staat het jaartal 1540 en aan de andere kant het jaartal 1649. Ze legt uit dat het in 1540 het eerste deel van de Drommedaris gebouwd is. In 1649 werd het gebouw hoger en groter gemaakt en kreeg het zijn oorspronkelijke vorm. Ik sta versteld. Hier loop ik de aflopen maanden letterlijk dagelijks langs en het is me nog nooit opgevallen dat er twee verschillende jaartallen zijn. Dat gevoel van versteld staan overkomt me deze avond meerdere keren. Ik woon al meer dan mijn halve leven in deze stad en ik word op allerlei dingen gewezen die ik nog nooit gezien of gehoord heb. Wat een topavond.

En hoe de Drommedaris aan zijn naam komt? Het is gissen. Eigenlijk heet het gebouw Ketenpoort of Zuiderpoort, maar die namen gebruikt niemand meer. Waarschijnlijk vonden de oude Enkhuizers het ding op een drommedaris (met 1 bult) lijken.

We komen al snel bij de steeg Tussen Hel en Vagevuur, de vroegere verbindingsweg tussen twee herbergen die de illustere namen Hel en Vagevuur droegen. Het bord dat ik fotografeer is geen echt bord meer. Die is zo vaak gestolen dat de gemeente de naam van de steeg nu op beton heeft geschilderd.

De route loopt langs het havengebied, door de binnenstad en via de Boerenhoek, over een deel van de vesting en uiteindelijk door het Snoeck van Loosen Plantsoen, waarna we weer uitkomen bij het station. De leukste rare straatnamen komen voorbij. De Vier Beentjes, de Vette Knol, Hoerejacht, Kreupeltje, de Olifantsteiger en het Hemeltje, ze zijn me allemaal bekend. Maar de oorsprong van de namen, ik had geen idee. Sommige zijn heel voor de hand liggend. Vernoemd naar een gevelsteen of uithangbord. Andere hebben weer een heel bijzondere verklaring. Ik ga ze je niet verklappen. Het is leuker om de route zelf te lopen.

Als een goede stadgids vertelt Esther niet alleen wetenswaardigheden over de straatnamen, ik leer er ook andere dingen bij. Als kind had ze al belangstelling voor de verhalen over de geschiedenis van Enkhuizen. Haar vader nam haar mee de stad in en wees haar op bijzondere details. Dat komt nu weer bijzonder van pas.

Sommige dingen zie je pas als je erop gewezen wordt. Zo zag ik nu pas dat bij de woningen in het Snouck van Loosenpark (wat een van de eerste sociale woningbouwprojecten van Nederland is) er onder het raam van het toilet een luik zit. Toen de woningen gebouwd werden was er nog geen riolering. De ton uit de wc moest normaal gesproken door het huis naar buiten worden getild, wat een vies karweitje was. Deze huizen hadden een voorziening dat het niet hoefde. De ton kon zo door het luik.

We zijn weer terug bij Station Enkhuizen. Het is jammer dat de rare straatnamen route ten einde is. Wat was dit leuk!

Ben je geïnteresseerd in meer wandelroutes in Enkhuizen. Kijk dan eens bij de volgende blogs:

• Wandelen van Enkhuizen naar Medemblik
• Digitaal VOC wandelen in Enkhuizen met een App
• Het Zuiderzeepad LAW 8, een begin gemaakt