Twee juffers op het Jufferpad

We moeten wel een stukje rijden om in Renswoude te komen. Om logistieke redenen kies ik vandaag voor de auto, maar deze route is ook heel goed te bereiken met het openbaar vervoer. Station Veenendaal – De Klomp is op ongeveer een kilometer lopen van het beginpunt van de route: TOP Fort aan de Buursteeg. Het Jufferpad is al vanaf het station aangegeven met stickers waarop aanlooproute staat.

Wij parkeren op het parkeerterrein voor het Grebbelinie bezoekerscentrum en wandelen die kant op. Het ziet er buiten al leuk uit met de houten beelden van soldaten. Het is herfstvakantie en een aantal gezinnen met kinderen zijn buiten bezig met een spel en een puzzeltocht. In het bezoekerscentrum valt van alles te leren over de Grebbenlinie die hier gelopen heeft en waarvan het fort op dit terrein heeft gelegen. Er is allerlei infomateriaal verkrijgbaar. Ook de beschrijving van het Jufferpad is hier te koop voor 2 euro. Die geeft allerlei leuke weetjes over het pad dat we gaan wandelen.

Voordat we echt op pad gaan, schuiven we nog even aan in de stijlvolle Grebbelounge voor een cappuccino. Het verjaardagstaartje laten we zitten. Liever straks een uitgebreide lunch.

We besluiten om de route tegen de klok in te lopen. Dat kan, aan beide zijden is een routemarkering aangebracht. De route begint rustig. We lopen over een dijkje en zien op de kaart de linie van Juffrouwwijk staan.

De route is vernoemd naar Margaretha van Culemborg, Vrouwe van Renswoude, die hier in de 16de eeuw, waarschijnlijk veel rondgewandeld heeft, want zij werd vernoemd in de Juffersdijk, de Juffersluis en de Juffrouwwijk.

We wandelen over een landweg met links en rechts boerenland. Het is heerlijk stil en we kunnen gewoon midden op de weg lopen. Twee auto’s en een tractor met een vriendelijk zwaaiende boer, dat is alles dat we tegenkomen. Aan het einde van deze lange weg (heerlijk om bij te praten, want we hoeven nergens op te letten) slaan we linksaf en wandelen op een fietspad naast een drukkere weg. Aan de overkant zien we iets wat op een horecagelegenheid lijkt. We checken het niet uit. Er is nog lang geen behoefte aan iets te eten of te drinken.

De roze klompenstickers wijzen richting de toegangsweg van kasteel Renswoude. Dat is indrukwekkend. Langzaam komt het imposante gebouw dichterbij.

We wandelen aan de linkerkant om het kasteel heen. Ik kan mijn ogen niet van het gebouw afhouden. Het is groot en majestueus, maar er is ook iets van een gezellige plek ingebouwd. Er zit een jongetje aan de oever van de slotgracht. Hij lijkt ook onder de indruk van het grote gebouw.

Als we weer doorlopen en achter ons kijken worden we getroffen door de witte achterkant van het kasteel dat weerspiegelt in het water.

De kasteeltuin is volledig in herfstkleuren. Door de bomen heen zie ik ook een grote kerk. Daar komen we niet langs, we gaan de andere kant op.

We lopen langs de buitengrens van Renswoude, langs mooie huizen en komen dan weer in agrarisch gebied. Terwijl we net tegen elkaar aan het zeggen zijn dat de route zo goed aangegeven is, lopen we dood tegen een kippenboerderij aan. Als we terug lopen, roept de kippenboer dat we wél op de goede weg zijn en dat we gewoon door het hek mogen. Als we dichterbij komen zien we ook dat op de blauwe sticker staat dat hier klompenpaden door mogen, dus ook onze roze route.

Ik vind dit echt geniaal; we wandelen gewoon tussen de vrije uitloopkippen door.

De wandelroute is zo afwisselend. We lopen door een stukje bos, langs een mooie nieuwe schaapskooi, langs de Lunterse beek, over bruggen, door hoog gras en komen uiteindelijk aan bij een weg die we oversteken naar restaurant De Dennen. Het is inmiddels 1 uur geworden en we hebben best trek gekregen. Van de kaart bestellen we 3 kleine gerechtjes. Heerlijk! Deze lunchplek zit precies goed op de route.

De serveerster, die aan onze kaart en folder ziet dat we het Jufferpad lopen, zegt bij ons vertrek: “aan de overkant van de weg gaat het pad door.” Dociel als we zijn, steken we de straatweg weer over en vervolgen we de weg. We lopen Veenendaal binnen en bij de eerste rotonde zien we geen enkele roze klompensticker. Er is dus iets fout gegaan. Ik zet mijn telefoon aan. Van tevoren heb ik de app van de Klompenpaden gedownload, maar ik heb nog niet getest hoe het werkt. Ik zet hem op route en ik zie dat we de rotonde rechtdoor moeten nemen.

We lopen door maar zien nog steeds geen stickers. Ik vertrouw het helemaal niet. Sally pakt het kaartje erbij en puzzelt uit waar we zitten. Helemaal verkeerd dus. We hebben ons in de war laten brengen door de serveerster, die vast heeft gedacht dat we de route andersom liepen, of dat we het Daatselaarsepad aan het lopen zijn, dat ook langs het restaurant gaat.

We besluiten de kortste weg te nemen om weer op het Jufferpad te komen. Het betekent wel dat we een stukje overslaan en de drie moderne landgoederen , Klein Wolfswinkel, Wittenoord en Groot Abbelaar niet gaan zien. In plaats daarvan lopen we langs een water en een natuurgebied. Ook prachtig.

Het laatste deel van het Jufferpad gaat over de Slapersdijk. Deze dijk die al in 1681 werd aangelegd, heeft tot op de dag van vandaag de functie om bij een dijkdoorbrak het water te vertragen zodat Amersfoort meer tijd krijgt om te evacueren. Helemaal aan het einde van de dijk zien we weer een houten soldaat. Ja hoor, we zijn weer bij Fort aan de Buursteeg aangekomen.

Een betere invulling van mijn verjaardag had ik niet kunnen wensen; twee juffers op het Jufferpad. Deze route is afwisselend, heeft hoogtepunten zoals het Kasteel Renswoude, is goed bewegwijzerd, waardoor je lekker kunt doorlopen en doorpraten en gaat door mooi natuurgebied. Een heerlijke relaxte wandeling. Hoogtepuntje was ook de lunch bij restaurant De Dennen. Prachtig dat die precies haverwege de route ligt.