Dag 12 op de Camino Portugues

Van Padrón naar Santiago de Compostela

912-2016

Afstand: 24.9 km
Gelopen: 41.643 stappen = ruim 28 km

Het weer: Het wordt echt kouder. De hele ochtend met een jas aan gelopen. ’s Middags kon die jas gewoon weer uit. 16/17 graden. Licht bewolkt, vooral zon. Het is wel gaan waaien. 

Het wilde maar niet vlotten met deze dag. De voortekenen waren goed geweest. Ik hoefde maar ongeveer 10 km te wandelen naar het plaatsje Teo. Daar zou ik gezellig de rest van de dag doorbrengen, om morgen fris Santiago te bereiken.

Uitslapen
Ik wilde uitslapen in mijn bedstee. Maar om 7 uur ging het automatische, bewegingsgestuurde licht al aan en uit omdat de eerste pelgrims op weg gingen. Er was nog steeds geen Wifi, dus lekker in mijn bedje internetten zat er niet in. Ontbijtje halen dan maar. De arrogante bardame had er helemaal geen zin in. Dan maar niet gezellig.

Ik ging op weg. Behulpzame Spanjaarden stuurden me alle kanten op. Uiteindelijk liep ik langs een hele drukke weg. Dat was toch echt de route; langs de snelweg of achter de huizen langs. Niet echt verheffend.

Kleding wasplaatsen
Dit soort kledingwasplaatsen vind je nog volop in Spanje en Portugal.
Hoe het precies zit met deze huisjes die in veel tuinen staan, ben ik nog nietvachter. Iemand?
Hoe het precies zit met deze huisjes die in veel tuinen staan, ben ik nog niet achter. Iemand?

Om 11 uur kwam ik langs een paaltje dat aangaf dat ik nog 23 km te gaan had tot Santiago. Hé? Ik had zelf bedacht dat het vanaf Padrón nog 20 km was en ik was al even onderweg. Gadverdamme, en ook nog niet 1 goede foto gemaakt.

Het werd niet veel beter; lunchen langs de snelweg met veel verkeerslawaai en een paar keer verkeerd lopen.

Dit is natuurlijk wel gewoon prachtig.
Dit is natuurlijk wel gewoon prachtig.
Achter de huizen langs levert dan toch nog een mooi plaatje op.
Achter de huizen langs levert dan toch nog een mooi plaatje op.

Teo
Om half 2 was ik in Teo. Een godverlaten dorp waar ongeveer alles dicht was vanwege het seizoen. Ik stond in dubio. Ging ik echt hier de hele middag en avond in m’n eentje in de herberg zitten of ging ik nog wat van deze dag maken? Het was nog ruim 13 km tot Santiago. Daar zou ik vanavond de mis met het wierrookvat kunnen bijwonen. Dat zou tof zijn. Twijfel, twijfel, maar mijn voeten gingen al richting Santiago.

Camino Portugues
Geluikig ook nog een stukje door het groen.

Het is altijd verder dan je denkt.
Daar kregen mijn voeten dus wel spijt van. Het is altijd verder dan je denkt. Het schoot helemaal niet op. Steeds maar weer die snelweg: er langs, er onderdoor, er naast, er overheen. De buitenwijken van Santiago door en geen idee van richting. Ik had het gevoel dat ik slalommend door de stad ging. Het werd drukker en drukker, maar geen kathedraal te zien. Om moedeloos van te worden.

Dan dit: midden in de stad. Kies maar.
Dan dit: midden in de stad. Kies maar.

Toen mijn voeten echt, echt pijn deden gebaarde een vriendelijke man naar me: “ Kijk, de Kathedraal.” Eindelijk!
Ik heb een tijdje op het plein gezeten. Ik voelde niets, behalve zere voeten dan. Ik leverde mijn rugzak in omdat die niet mee de kerk in mag (€2.50). Dronk ergens nog een cola en ging de Kathedraal in.

Kathedraal Santiago de Compostela
Niet de allerbeste foto van de kathedraal. Hij is ook wel lelijk ingepakt.

De mis
Ik had begrepen dat de mis om half 7 begon. Ik zat er al op tijd. Allengs bleek dat ik een uur te vroeg was. Ik was niet de enige. Als je een goed plekje wilt moet je vroeg zijn. De kathedraal stroomde helemaal vol. Mensen stonden zelfs aan de zijkant.
Ik werd wel kouder en kouder. Ik was gaan zitten terwijl ik nog een beetje bezweet was. Ik had mijn schoenen uitgedaan. Koud!
Maar toen begon het. Er zat een non in het voorprogramma. Ze maakte grapjes met de aanwezigen, ze zong iets voor, wat iedereen moest nazingen. Dat ging natuurlijk niet goed, nog een keer. Lachen.

De mis startte. Indrukwekkend. Ik verstond er niets van, maar voor mij ging het over dat de weg belangrijk is, niet het arriveren. Tranen toen de werd gevraagd verbinding te maken met de mensen om je heen. Daar stond ik, ineens niet meer alleen, handen te schudden met mensen naast, voor en achter me. Een man met een Jacopsschelp om zijn nek kwam speciaal even een kneepje in mijn schouder geven.

Wierrookvat kathedraal Santiago de Compostela
De mis met het wierrookvat dat alleen op vrijdag heen en weer gezwaaid wordt.

Het wierrookvat was de showstopper. Top! Alle telefoontjes gingen omhoog hoewel dat uitdrukkelijk verboden was door de security van de kerk.

Na mis kwam ik 3 andere pelgrims tegen die ik onderweg had leren kennen. We maakten een lunchafspraak. Bijzonder; dan zitten Italië, Maleisië, Singapore en Nederland aan tafel in Santiago de Compostela.

Slapen in een klooster
Op aanraden van een andere pelgrim die ik onderweg was tegengekomen checkte ik in bij Mosteiro de San Martin Pinario. Midden in het centrum een functioneel kloosterkamertje met alles erin wat je nodig hebt, in een geweldig indrukwekkend gebouw. Ik zal morgen bij daglicht een foto maken. Alleen de Wifi is slecht op de bovenste verdieping.
Dus toen ik pas in het restaurant inlogde op de Wifi hielden de inkomende berichtjes niet op. Ongelofelijk. Wat een rijkdom. Zoveel mensen die met me meegelezen hebben en zelfs virtueel meegelopen hebben en reageren met zulke leuke/lieve/aardige berichtjes. Ook dat heeft mijn tocht heel bijzonder gemaakt.
Dank jullie wel.

Slapen: Mosteiro de San Martin Pinario. €23,- eenpersoons kamer met ontbijt.
Eten: restaurante Cotolay, Rua San Clemente. €16,20

Door naar morgen.

Wandelvrouw

Dit blog heb ik gemaakt op mijn telefoon. Spelfouten en rare opmaak kunnen gemakkelijk gebeuren. Stoor je er maar niet aan.