Marion wijst Barchem aan.

“We zouden het leuk vinden als je wat aandacht zou willen besteden op de Wandelvrouwwebsite aan de Barchemse 4daagse. Ik lees het mailtje nogmaals. De Barchemse 4daagse???? Die ken ik helemaal niet. Als ik dat terugmail word ik spontaan uitgenodigd om te komen kijken en gedeeltes van de vier routes te wandelen. En zo komt het dat ik op een koude aprilmorgen, in alle vroegte vertrek naar de Achterhoek om daar kennis te maken met Marion en haar hond Dunya én de Barchemse 4daagse.

We hebben afgesproken bij dorpshuis ‘t Onderschoer in Barchem, het startpunt van alle 4 de routes van de 4daagse én het hoofdkwartier van het bestuur waar Marion deel van uitmaakt. Het buurthuis is nog dicht en we stappen in de auto om naar kasteel Ruurlo te rijden, wat daar gaat de oranjerie bijna open voor een kop koffie. Mijn mond valt open. Wat een mooi plekje. Dit kasteel is in 2013 opgekocht door kunstverzamelaar Hans Melchers en helemaal opgeknapt. Het is nu een museum voor zijn kunstcollectie die veel werken van Carel Willink bevat. Ik noteer dat ik hier nog een keertje terug moet komen voor een museumbezoek. Voor nu maak ik een ronde om het kasteel heen en word gewezen op hoe de route van de 4daagse hier langs loopt. Wat een sprookjesachtig mooi kasteel. Jeetje, als dit de opmaat is voor wat de deelnemers gaan zien, is het wel top. Maar nu eerst koffie.

Toen ik op Facebook aankondigde dat ik ging kijken naar de Barchemse 4daagse kreeg ik meteen enthousiaste reacties: mooie route, de mooiste, de aardigste mensen, veel vrijwilligers, goed georganiseerd, de gezelligste. Wat bijzonder! Toch vertelt Marion me nu dat ze de kleinste 4daagse van Nederland zijn en dat ze dat eigenlijk ook graag zo willen houden. Ik moet lachen om deze ambitie. Niet groter worden dan 1500 deelnemers. Naarmate de dag vordert begin ik het steeds meer te snappen. Deze 4daagse wordt gedragen door de gemeenschap. Vele vrijwilligers dragen hun steentje bij. Dat maakt dat er van alles mogelijk is, horeca langs de route die graag zijn deuren wagenwijd openzet, waardoor er bijvoorbeeld genoeg toiletvoorzieningen zijn en er genoeg plek is voor de wandelaars om op allerlei plekjes een leuke tussenstop te maken. Het maakt ook dat het een happening is waar mensen elkaar herkennen en vooral voor de gezelligheid meelopen. Dat kan allemaal alleen maar als je klein blijft.

Maar nu zit ik nog even met uitzicht op kasteel Ruurlo te genieten van mijn kopje koffie. Deze orangerie in Ruurlo is ook een pleisterplek tijdens de Baaksebeekroute. Alle routes zijn vernoemd naar wateren. De eerste ga ik snel zien als we opstappen en een deel van de Baaksebeekroute gaan lopen. We wandelen vanaf het kasteel Ruurlo langs de oevers van de Baakse Beek. Het is meteen mooi. Het water is omgeven door een bomenstrook en door de bomen heen zie ik het glooiende landschap met hier en daar een boerderij. De kippen lopen gewoon los over de weg.

Kasteel Ruurlo

We pakken nog een stukje bos mee en komen weer uit bij kasteel Ruurlo en de Baakse Beek.

Om een indruk te krijgen van de Veengootroute starten we bij kasteel Wildenborgh. Hoewel er een groot bord met ‘geen toegang’ staat mogen we toch de grote oprijlaan oplopen tot bijna het kasteel zelf. Daar komen we eerst langs een kunstwerk van met een mooi gedicht van A.C.W. Staring.

We buigen af en wandelen door het park wat rond het kasteel ligt. Hier gaat straks de 4daagse ook doorheen. We kijken nog even bij het uitzichtpunt en wandelen dan met een wijde boog door het Achterhoekse platteland terug naar het kasteel.

De preview van de route die de derde dag gelopen wordt begint voor ons aan de andere kant van de spoorlijn bij Lochem. We wandelen voor mijn gevoel over een eeuwenoud pad en komen weer bij een kasteel uit. Wat een plaatje ook deze keer. De hoge bomen weerspiegelen in het water en het kasteel ligt er trots bij.

Kasteel Ampsel in Lochem.

Het sterrebos op landgoed Ampsel.

We gaan door het sterrenbos en komen uit in Exel bij Braserie De Mölle. De brasserie is geadopteerd door de bewoners van het kleine plaatsje. Ze zorgen gezamenlijk dat het blijft draaien. Prachtig zo’n burgerinitiatief om de eigen buurt leefbaar te houden. De Brasserie is ook een belangrijke stempelpost en pleisterplek voor de 4daagse. Wandelaars komen via de achterkant van het gebouw naar binnen, waar ze worden opgevangen met koffie en thee.

Ik krijg het allemaal te zien. En enthousiaste medewerkster neemt me mee door het gebouw om het me te wijzen. De Barchemse 4daagse leeft hier echt. Ik at hier trouwens ook een heerlijke lunch. Als ik deze 4daagse ga lopen weet ik wel waar ik opsteken moet.

Brasserie de Mölle.

We wandelen verder en komen uit bij de achterkant van het kasteel waar we begonnen. Wat een heerlijke afwisselende omgeving en wat is het genieten met al die mooie kastelen en landhuizen. Ook fijn dat er een mooie mix is in ondergrond. Ik heb al gelopen op asfalt-, steen-, gras- en zandpaden.

Kasteel De Cloese, een van de vele kastelen en buitenplaatsen waar de Barchemse 4daagse langs komt.

Ik blijf me verwonderen. Voor een blik op de laatste routedag komen we aan bij de Slinge, een riviertje waar vroeger alle bochten uitgehaald zijn om het beter bevaarbaar te maken en wat nu in oude luister hersteld wordt. We wandelen naar het trekpontje, waar ook de wandelaars van de 4daagse over zullen steken. Top! Het ziet er hier weer anders uit dan op de eerdere routes. Ik denk dat dit een erg bosrijk gebied is. We blijven nog even plakken bij een soort museumboerderij waar ook een pleisterplek is op de vierde wandeldag. Het ziet er zo mooi uit!

Dan moeten we er toch echt een eind aan maken. We besluiten om terug te gaan naar de start- en afmeldplek van alle wandeldagen: Dorpshuis ‘t Onderschoer. Daar waar het na elke wandeldag nog lang onrustig is……
Wat een topdag! Ik heb genoten van deze preview.