ViaBerna Etappe 17: Waar de Reichenbach waterval het natte hoogtepunt is

Rosenlaui – Hasliberg/Reuti

• Afstand: 11 km
• Stijgen: 500 m | Dalen: 780 m
• Moeilijkheidsgraad: middel | Fitheidsniveau: middel
• Wandeltijd: 3 uur, 40 minuten

Half gister, half vandaag. Half droog, half zeiknat. 

ViaBerna etappe 17

Voor de mensen die het blog over de etappe van gister hebben gelezen, weten dat de getallen die hierboven staan gelden voor de hele etappe 17. Ik ben echter gister doorgelopen en heb al een stuk van etappe 17 gedaan. Ik stopte in Zwirgi toen het begon te regenen.

Dat betekent dat ik vandaag nog maar zo’n zesenhalve kilometer moet wandelen, waar ongeveer twee uur en vijfentwintig minuten voor staat.

Het deel van gisteren

Laat ik daarom eerst maar eens wat foto’s zien van het eerste deel van de etappe. Die begon in Rosenlaui waar het gletsjerwater door een kloof de berg af komt stromen. De route volgt voor een groot deel dat water. Er loopt een openbare weg aan de andere kant van het water. Die weg kronkelt zich verderop naar beneden. Wat grappig is, dat daar ook het wandelpad naar beneden gaat, maar dat die al die lussen kan afsnijden.

En dan vandaag

Toen ik opstond en naar buiten keek werd ik er niet perse vrolijk van. Ik wist het natuurlijk, het werd al dagen voorspeld: het regende. Het regende heel hard. Ik had gister al bedacht hoe ik er mee om zou gaan. Ik hoefde vandaag niet heel erg ver. Dus regenpak aan en gaan.

Ik wachtte de uiterste uitchecktijd af en pakte de bus van 11.22 uur. Het hotel aan het eind van de etappe zou namelijk pas open gaan om half vier. Ik zou veel te vroeg aankomen. Dat was nog iets wat ik moest oplossen.

Zwirgi

Ik stapte uit bij Zwirgi en was toen al zo nat dat ik toch niet het Gasthaus binnen ging voor een koffie. (wat ik eerder wel had bedacht) Ik begon meteen maar met lopen. Het was niet het makkelijkste pad. Het ging naar beneden en was geplaveid met allerlei maten stenen. Normaal al lastig lopen, maar nu met de gladheid des te meer.

Reichenbach waterval

Ineens hoor ik me daar toch een lawaai. Ik wandel de hoek van een smal pad om en zie een waterval naar beneden kletteren. Prachtig! Wat een geweld. Hoewel alles zeiknat is, en de waterval nog meer water mijn kant opspat, kan ik het toch niet laten om mijn telefoon op te diepen en een paar filmpjes en foto’s te maken. Geen goed idee. Mijn telefoon drijft.

Op een plaquette zie ik dat dit de plek is waar professor Moriarty Sherlock Holmes de waterval in heeft geduwd. Het is een wonder dat hij dat heeft overleefd.

De Reichenbach waterval

Selfie

Ik vervolg mijn weg en kom onder in het dal uit. Na een troosteloos stukje asfalt ga ik het bos in en begint er een klim van 500 hoogtemeters. Dit was zo’n geen goed idee. Ik krijg het warm en zweterig in mijn regenpak en ik moet verschrikkelijk plassen. Hoe dan?

Als ik een oude schuur met een overkapping zie besluit ik dat dat het plekje moet zijn. Ik pel me uit m’n regenkleren, doe en plas met de UIXI (wat is dat ding toch handig!) en maak nog een foto. Meer foto’s zullen er vandaag niet komen.

Ik maak een lange glibberige klim door het bos, kom bovenop de Hasliberg uit en navigeer mijzelf naar Hotel zur Post, die 1,6 km van de route af ligt.

Ik kom koud en nat aan. Ik zie een bord op het terras staan dat ze om 4 uur open gaan. Gelukkig is er beweging achter de ramen en word ik binnengelaten. Ze ontvangen me echt super vriendelijk. Mijn koffer is er nog niet, maar of ik wat drinken wil en wat ze voor me kunnen doen.

Ik hang mijn natte zooi op en krijg oude kranten om in mijn schoenen te stoppen. Dat is de snelste manier om ze van binnen droog te krijgen. Ik heb nog een warme donsjas in mijn rugzak en ik geniet van de warme koffie. Mijn koffer komt al snel. De douche is heerlijk.

Ik weet echter 1 ding: ik ga morgen niet lopen. Er wordt weer de hele dag regen voorspeld en ik moet dan bijna 7 uur wandelen met 1500 meter omhoog en 740 meter naar beneden. Het is de zwaarste dag van de ViaBerna. Die ga ik niet in de stromende regen doen. Dat heeft vandaag me wel geleerd.

archiefbeeld

Ik slaap vannacht in Gasthof zur Post in Hasliberg

Het Gasthof is een traditioneel restaurant met daarboven gastenkamers. Het schrootjegehalte is hoog en ik vind mijn kamer nogal troosteloos. Maar misschien komt dat ook door het weer en mijn gemoedstoestand. De mensen zijn verschrikkelijk aardig. Het restaurant is uitstekend en zit ’s avonds ook helemaal vol met lokale gasten.

Bekijk Gasthof zur Post

Let wel op. Gasthof zur post ligt nog wel een eindje van de route af. Dichterbij ligt Haus Gerbi en Hotel Reuti.

Tijdens mijn wandelreis over de ViaBerna probeer ik elke dag een blog te schrijven. Dit is het zeventiende blog. Ik denk dat ik het haal. Super leuk als je nog steeds mee leest. 

Komt de ViaBerna je nog onbekend voor? Lees dan het artikel: Ken je de ViaBerna, die wandelroute dwars door het kanton Bern in Zwitserland, die ik ga doen?

⇒ 20 dagen lang loop ik de ViaBerna. Dit is mede mogelijk gemaakt door Madeinbern.com en MySwitserland.com.