We gingen leren langlaufen. Langlaufen, wat een raar woord eigenlijk. Lang laufen. Moet je het lang doen? Of is het omdat je op lange latten staat? Dat klinkt mij het Engelse begrip cross country skiën beter in de oren. Hoe dan ook, ik wilde het ‘glijdend lopen’ graag eens proberen en vriendin Sally zag het ook wel zitten. In Montafon, in het Silbertal vonden we de mooiste plek om het te leren, de Panoramaloipe Kristberg. Instructeur Patrick nam ons mee vanaf het Silbertal de bergen in, en klikte de ski’s onder onze speciale schoentjes.

Voor het zover was reden we eerst met onze huurauto van Landal HochMontafon in Gargellen, waar we een appartement hadden, naar het Silbertal. Tegenwoordig is dat met de moderne routeplanners gemakkelijk te vinden, maar sowieso is Montafon heel overzichtelijk. Het bestaat uit meerdere wintersportgebieden die met elkaar verbonden zijn door dalwegen. Heel behulpzaam is de Montafon Brandnertal Card. Daarop zie je ook precies alle voorzieningen, loipes, wandelpaden en skiafdalingen staan.

Het Silbertal is niet zo groot. De skischool en tevens skiverhuur van de familie Meidl zit in het gebouw van de Kristbergbahn (gondel) en was niet moeilijk te vinden. Binnenkomen bij de skiverhuur was als een warm bad. Mevrouw Meidl verwelkomde ons alsof we oude vrienden waren en we voelden ons er meteen thuis. Wat een gezellige en hartelijke vrouw. Het verbaasde dan ook niets dat ze vertelde dat Silbertal een echt familievakantiedorp is, waar families jaren en jaren achterheen terug komen. “En ze komen altijd even gedag zeggen, ook als ze geen ski’s of lessen meer nodig hebben”, vertelt mevrouw Meidl. Ik geloof het graag. Ik zou het ook doen.

We krijgen langlaufschoenen aangereikt. Dat ziet er fancy uit. Smalle schoentjes die je dicht maakt met veters en waarover een zilverkleurig beschermhoesje loopt die je dicht moet ritsen. De schoenen moeten iets ruimte geven omdat je anders koude voeten krijgt, maar ze mogen ook weer niet té ruim zitten. Ze zitten lekker, heel anders dan zware skischoenen. De langlaufski’s zijn smal en vederlicht. De lengte van de ski’s is ongeveer ooghoogte. De stokken zijn als skistokken. De lengte wordt op dezelfde manier afgemeten. Als je arm in een hoek van 90 graden zit als je de stok bij het handvat vast houdt, is het goed.

De zoon van mevrouw Meidl is onze instructeur van vandaag. We maken kennis en ook Patrick vertelt honderduit. Over Montafon, de skischool-business, waarom het Silvertal heet zoals het heet (vanwege zilvermijnen), over dat het dal 3 maanden per jaar geen zon krijgt (huh!!!) en over hoe we onze eerste les gaan aanpakken. In bijna alle skigebieden blijf je bij de eerste les in het dal, omdat het daar vlak genoeg is om te starten. Het leuke van dit gebied is dat we naar boven kunnen, omdat langs de Kristberg een pad loopt waar het hoogteverschil goed te doen is, ook voor een beginner. Dit is echt gaaf, want het is ook nog eens een van de mooiste loipes van Montafon.

We nemen de gondel. Patrick vertelt dat die gondel het hele jaar al om zeven uur ’s ochtends begint te draaien, tot ’s avonds zeven uur, omdat hij ook dient als openbaar vervoer voor de mensen die bovenop de Kristberg wonen. Je zou dus heel vroeg op pad kunnen om wilde dieren te spotten. Helaas is het bergpad op last van de burgemeester afgesloten tot negen uur, omdat het wild dat hier leeft ’s ochtends vroeg bijgevoerd wordt en dat in alle rust mag opeten. Dat is natuurlijk hartstikke goed, maar zo missen we wel een mooi schouwspel.

Dan is het zo ver. Direct uit de gondel zien we het langlaufspoor, de loipe, al liggen. We leggen onze ski’s naast het spoor, klikken met de voorkant van onze schoenen, waar een ijzeren verbindingsstukje zit, in de binding van de ski. De achterkant van de schoen zit los van de ski. We pakken de stokken vast bij het handvat, zonder onze handen door de lussen te doen, want dat blijkt gevaarlijk. We mogen proberen in het spoor met glijdende bewegingen te lopen.

Het voelt vreemd. Je zit vast in het spoor, je kunt alleen maar vooruit en het is onwennig om je evenwicht te bewaren. Een zijstapje kun je niet maken. Het is fijn dat de stokken helpen om het evenwicht te bewaren. De loipe loopt lichtjes omhoog. We leren hoe we de stokken bewegen ten opzichte van de beenbeweging.

Sally gaat achter instructeur Patrick aan.

Dan vindt Patrick het tijd om te leren remmen. We keren om. Nu loopt de loipe naar beneden. We maken vaart en moeten remmen met één been uit het spoor. Dat is best gek als je gewend bent om te skiën en beide benen naar één kant te zwenken. We oefenen net zo lang tot we er vertrouwen in hebben. De een iets meer dan de ander. 😊

Onwennig

Leren langlaufen is leren remmen.

Dan zijn we er klaar voor om een tocht te maken. Dit is echt gaaf. We langlaufen niet over een weitje ergens beneden in het dal, maar maken tijdens onze allereerste kennismaking met langlaufen al een echte tocht over een bergpad met prachtig zicht over het dal en de bergtoppen tegenover ons, waarvan de Hochjoch met 2520 m de indrukwekkendste is. Wat is het hier mooi!

De Hochjoch

Het tempo ligt niet zo hoog. Sally zucht en steunt en blijft vrolijk roepen dat ze het geweldig vindt. Ik probeer af en toe wat tempo te maken en merk dat je daar flink van gaat zweten. Gelukkig heb ik een excuus (Sally) om het dan weer wat rustig aan te doen. Het is heerlijk om in een soort cadans te komen. Ik snap dat dit ontzettend meditatief kan werken. Alleen elke keer als ik volkomen ontspannen ben en lekker in de flow ga, gebeurt er wel iets waardoor ik mezelf moet redden.

We langlaufen het hele bergpad van 4 km tot aan de voederplaats van de dieren. Daar keren we om en beginnen aan de afdaling.

Einde van de Panoramaloipe Kristberg.

Naar beneden gaan is super leuk en ook best wel wat spannend. Ik wil niet te vroeg remmen, want straks moet ik weer een stukje omhoog klunen. Dat moeten we vermijden, maar ik weet ook niet precies wanneer ik beter wel kan remmen omdat het anders veel te hard gaat en het link wordt om de rembeweging in te zetten.

Achter me hoor ik Sally gillen. Het gaat haar veel te hard. Ze maakt er een hele voorstelling van. Het is zo grappig dat Patrick op een gegeven moment zijn telefoon uit zijn jas haalt, voor haar gaat skiën en haar filmt. Ik zou dat filmpje graag hier plaatsen.

Met meer oefening gaat het steeds beter. Beter leren langlaufen zal ook echt een kwestie zijn van het meer doen. Ik vond het wel heel fijn om voor de eerste keer een instructeur mee te hebben. Het geeft vertrouwen dat je het meteen goed aanleert en in mijn eentje had ik niet bedacht hoe ik zou moeten remmen. Het meest logische: je stokken voor je prikken en proberen af te remmen, blijkt ook meteen het meest gevaarlijke om te doen. Daar zijn al heel wat ribben mee gesneuveld.

We hebben super goede tips gekregen en het was onwijs gezellig met Patrick. Zowel Sally als ik hebben het idee dat we dit nog heel veel vaker willen doen. Een mooi alternatief voor Sally die skiën veel te snel vindt gaan en ik vond het gewoon heerlijk om zo in beweging te zijn en te komen op paadjes, weg van de drukte en te genieten van het natuurschoon en de mooie views. Dit smaakt echt naar meer.

◊ Dit blog kwam tot stand in samenwerking met Landal Greenparks en Vorarlberg en Montafon Tourismus GmbH

Lees meer winterblogs:

Het geheim van warme voeten
Zo wordt je winterwandeling een succes – 10 tips
Doorwandelen in de winter – 5 redenen waarom
Winterwandelen door de Oostvaardersplassen over het boswachterspad ’t Lange Pad
Doen in Montafon: Sneeuwschoenwandeling Silvrettasee
Inspannend maar super: Tourskiën bij de rauriser Hochalmbahnen
IJsklimmen in het Raurisertal
Sneeuwschoenwandelen; wat een ervaring!
Wandelen in de kou: ken je deze tips al?