We waren het er nadien over eens: De Groene Wissel Bergen is de mooiste wandeling die we de afgelopen jaren in Nederland gelopen hebben. Hij was nog mooier en afwisselender dan de Noordzeeroute vanuit Schoorl, die we al een tijdje op nummer 1 hadden staan. De wandelingen hebben wel wat van elkaar weg, ze gaan beide door de Schoorlse Duinen, maar de Groene Wissel Bergen heeft van alles meer: meer afwisseling, meer strandwandelen, meer horeca, meer heide en als bonus ook nog een stukje door het mooie plaatsje Bergen. Een absolute topwandeling. Die 18 km loop je zo weg.
Een Groene Wissel is een wandelroute gemaakt door routemaker Bart van de Schagt. Elke Groene Wissel begint en eindigt bij een bushalte, waar ook regelmatig een bus stopt. De routes zijn tussen de 10 en 20 kilometer, gaan over zowel verharde als onverharde paden en zijn uitstekend beschreven.
Groene Wissel Bergen
Hans en ik hadden zin om weer eens in de Schoorlse duinen te lopen, ons favoriete wandelgebied. We gaan dan vaak naar Schoorl, maar deze keer kozen we voor Bergen. Ik had een leuke route van 18 km gezien in de gids Groene Wissels Noord-Holland.
De Groene Wissels zijn hele fijne wandelroutes, maar als je met de auto komt, in plaats van met de bus, is het altijd even zoeken naar een goed startpunt. We zochten een parkeerplekje in Bergen. Dat lukte niet in het centrum, maar wel bij restaurant Duinvermaak. Daar was het op de parkeerplaats druk met mountainbikers die hun fietsen in en uit auto’s laadden.
Il primo
We lopen langs Il Primo, de kunstskibaan. Tja, anders hadden we nu misschien wel zelf wel op de ski’s gestaan in Oostenrijk. Maar niet zeuren. We slaan gewoon een jaar over en zullen het komende jaar het extra waarderen als het weer kan. Deze corona crisis doet je wel beseffen dat we wel wat meer dankbaar kunnen zijn voor de dingen die we allemaal konden doen en die we zo gewoon zijn gaan vinden.
Mountainbikers
Zoals overal tegenwoordig is het op de eerste kilometer van een wandelgebied best druk. Tenminste, we komen meerdere wandelaars tegen. Maar dat wordt al snel minder. Hans leest de route voor: “Wat verderop deelt u dit pad met mountainbikers. Hou rekening met die snelheidsmonsters.”
Ik moet lachen omdat ik denk dat hij dat laatste zinnetje zelf bedenkt. We kijken namelijk naar een groepje vooral jonge mountainbikers, die stil staan en druk overleggen. Maar het blijkt er echt te staan. De routemaker laat hier volgens mij zijn frustratie over mountainbikers doorklinken. Ik hoor veel wandelaars dat doen. Het delen van een pad door fietsers en wandelaars blijkt niet altijd even gemakkelijk. Zelf denk ik dat we gewoon aardig voor elkaar moeten zijn en ruimte moeten maken. Van beide kanten, dan komt het allemaal goed.
Inmiddels zijn we in een bos aangekomen en hebben we de mountainbikers en hun trails achter ons gelaten. Er is een verscheidenheid aan bomen. Bijzonder om door een stukje berkenbos te lopen, dan in een dennenbos en dan weer tussen wild groeiende eiken.
Heide
Na een picknickbank wordt het terrein opener en wandelen we door heidegebied. Ik noteer nu al dat ik deze Groene Wissel Bergen nog een keer wil doen en hier wil terugkomen als de heide in bloei staat.
In 2010 zijn hier forse branden geweest. Inmiddels heeft de natuur zich goed hersteld. Je ziet de erfenis van de branden misschien alleen nog aan dit plukje bomen.
Zandduinen
We gaan de duinen door. Dit is geen wandeling voor mensen die wat moeilijker lopen. Dit is echt ploegen door rul zand. Ik probeer nog een beetje om de wat hardere zijkanten van de paden op te zoeken, maar dat lukt natuurlijk niet altijd.
Het Noordzeestrand
Op het strand aangekomen hebben we een paar kilometer strandwandeling voor ons. We hebben vooraf gekeken welke kant de wind opstaat. Gelukkig was de (krachtige) wind noordwest, zodat we met de wind in onze rug konden lopen.
Het zand op het strand was lekker hard. Drieteenstrandlopertjes waren in de branding driftig heen en weer aan het rennen om voedsel te vergaren. Kitesurfers raasden voorbij en maakten hoge sprongen. Heerlijk uitwaaien!
De Kerf
Ongeveer halverwege zagen we de opening in de duinen die volgens onze routebeschrijving leidde tot een bijzonder natuurgebied. Dit was ‘De Kerf’. Toch even kijken. We wandelden de duinen op en zagen achter de duinen een waterrijk gebied. Zou de vloed af en toe zo hoog zijn dat het water door de kerf achter de zandduinen zou kunnen komen?
We zagen een mooi plekje hoog tegen de duinwand op, waar we lekker beschut zouden zitten. We klommen omhoog en hadden inderdaad een geweldig plekje gevonden. Uit de wind, in het zonnetje. De meegebrachte broodjes en koffie kwamen uit de tas. Dit is pas echt genieten.
Na deze fijne stop maakten we de rest van de strandwandeling af en gingen vlak voor Bergen aan Zee omhoog de duinopgang op. We kwamen uit aan de rand van het dorpje in winterslaap, waar criminelen zich verstoppen, zo had ik laatst in de krant gelezen.
Zeehuis
We staan even stil bij het Zeehuis waar een kaart van het Trekvogelpad aan de muur hangt. Deze LAW staat bovenaan mijn lijstje. Hij begint hier, in Bergen en loopt helemaal tot Usselo (398 km). We zullen vandaag een klein stukje de rood-witte markering volgen. Vorige week wandelden we ook al een stukje van het Trekvogelpad, toen we door de Zaanse Schans wandelden.
We gaan het bos weer in. We kopen bij de paal een kaartje voor het PWN Noordhollands Duingebied en wandelen verder. Dit is een afwisselend gebied. We komen langs zandduinen, gaan over brede bospaden, langs duinvalleien met heide, over zandwegen en vooral de grillige eikenbomen vind ik prachtig.
Uitzichtduin
Als we langs een hoge duin komen, met een trap die naar boven leidt, kunnen we het niet laten. Deze duin moet nog even beklommen worden. Het uitzicht boven is het helemaal waard.
Bergen
We merken dat het drukker en drukker wordt met wandelaars. We zijn tegen de rand van Bergen aangekomen. Het lijkt wel spitsuur met mensen die hun hond moeten uitlaten.
Merelhof
We zijn in Bergen aangekomen. We vergapen ons aan de mooie huizen. Ik was al bijna vergeten dat ik altijd heb gezegd dat ik in Bergen wil gaan wonen ‘als ik later groot ben’. Dat gevoel is nu weer helemaal terug. Hans die een aantal jaar in Bergen gewoond heeft, kijkt ook zijn ogen uit. Vooral als we langs het intieme Merelhofje lopen. Hij wist echt niet dat het hier zat.
We wandelen via de kerkruïne en het centrum van Bergen terug naar de auto.
Wat een fijne afwisselende wandeling! Volgens ons misschien wel de mooiste wandeling van Nederland.
Alles op een rijtje:
Benieuwd naar meer routes met duinen of strand? Lees dan ook:
Geef een reactie