Hertogenpad | 3 dagen over de Limburgse etappes

Wat hebben kastelen, veengronden, hertogengraven en de meest katholieke stad van Nederland met elkaar gemeen? Je vindt ze allemaal langs het Limburgse deel van het Hertogenpad. Ik wandelde op uitnodiging van VVV Midden-Limburg drie dagen langs dit lange afstands wandelpad en genoot ervan om dit gastvrije en prachtige stukje Nederland op deze manier te ontdekken en ervaren. Ik neem je in dit blog mee, op mijn wandeltocht.

Het Hertogenpad

Het Hertogenpad (vroeger Peellandpad) is een officiële Lange Afstands Route (LAW 13) die aangegeven wordt met een wit-rode markering. Het wandelpad is 238 km lang en wordt verdeeld in 12 etappes. Het Hertogenpad loopt van Breda door Brabant, gaat bij de Groote Peel de grens over naar Limburg en eindigt in Roermond. Het bestrijkt het gebied waar de hertogen vanaf de dertiende eeuw de basis leggen voor de huidige Nederlandse provincies Brabant en Limburg met kerken, kunst en handel. Een tijd waarin steden als Breda en Roermond tot bloei komen en de gegoede stand in het huidige zuiden van ons land, het volle bourgondische leven vieren. De route loopt door prachtige natuurgebieden zoals, in het nu Limburgse deel, de eindeloze Groote Peel en het Leudal.

Het plan

Het idee was om de drie Limburgse etappes van het Hertogenpad te wandelen, om zo een deel van het mooie Midden-Limburg écht te voelen en te ervaren. Ik zou alleen gaan. Aan het plan zaten wat praktische lastigheden. Zo zorgden de coronamaatregelen, die op dat moment golden, ervoor dat er nergens horeca open was. Openbaar vervoer was lastig en ik woon best een heel eind van Limburg af; toch zeker twee uur en drie kwartier aanrijtijd. Ik had drie dagen en ik wilde ook nog wat van Roermond zien en beleven.

Het was even puzzelen om tot een logisch en uitvoerbaar plan te komen. De etappes zijn  21,9, 23,3 en 12,3 km lang. Als blogger wandel ik niet zo snel. Onderweg maak ik foto’s en filmpjes en bedien ik mijn social media. Het was het meest praktisch om bij de laatste etappe te beginnen. Daarvoor zou ik mijn auto moeten parkeren bij het bezoekerscentrum Leudal en van daar starten met etappe 12. Dan zou ik ’s middags wandelend aankomen in Roermond en tijd overhouden om nog een stadswandeling te maken en de Munsterkerk te bezoeken. Daar had ik mooie verhalen over gehoord.

Vervolgens overnachten in het mooie Roermond en dan de volgende ochtend kon iemand me naar het begin van etappe 10 brengen. Die rit is ook heel goed met het openbaar vervoer te maken. Dat is fijn voor mijn lezers, die geen kennissen in Roermond hebben, maar het leuk vinden om mijn 3-daagse na te wandelen.

Op de tweede dag zou ik dan etappe 10 wandelen en aankomen in Meijel, waar een goed hotel staat dat open is. De derde dag zou ik etappe 11 wandelen, die me uiteindelijk weer bij mijn auto zou brengen.

Dit klonk als een goed plan. Zo ging ik het doen!

Dag 1: Hertogenpad Etappe 12 – 12,3 km

Maandagochtend om half tien parkeer ik mijn auto bij het Bezoekerscentrum Leudal dat tussen Haelen en Roggel in ligt. Dit is de perfecte plek om te beginnen. Het Bezoekerscentrum biedt veel informatie en herbergt ook het Leudal Museum. Naast het bezoekerscentrum zit een horecagelegenheid. Helaas is nu alles dicht. Toch is dit een plek om te onthouden om een mooie dagwandeling door het Leudal te ondernemen.

Coronamaatregelen

Na drie uur in de auto moet ik verschrikkelijk plassen. Alles is dicht vanwege de coronamaatregelen, dus ik wil zo snel mogelijk het bos in. Maar ik zie zo snel niet welke kant ik op moet. Ik heb helemaal geen geduld, ik pak mijn boekje van het Hertogenpad erbij en zoek naar de route. Ik gok min of meer dat ik aan de overkant moet zijn en vlucht het bos in. Het is een hele opluchting als ik met mijn UIXI, een plas kan doen. Ik maak daarover een post op Instagram Stories en een berichtenstroom breekt los. Het blijkt dat heel veel vrouwen een probleem hebben met plassen nu de horeca dicht is. Ik heb wat losgemaakt.

Tijdens mijn wandeldagen houd ik Instagram stories bij. 

Je kunt me volgen via: Instagram Wandelvrouw

Het Leudal

Nu ik weer tot rust gekomen ben probeer ik mij opnieuw te oriënteren. Dat is lastig. Ik zie geen rood-witte markering en start daarom de GPS route op, die ik eerder thuis op Viewranger heb ingeladen. Dat is gemakkelijker. De komende dagen zal blijken dat ik meerdere malen gered word door de GPS. De routemarkering van het Hertogenpad laat nog wel eens wat te wensen over.

Ik duik meteen het bos in. Heerlijk! Diep ademhalen en genieten. Ik wandel door het Leudal Natuurreservaat. Niet in het gedeelte waar de beken diepen dalen hebben uitgesleten, maar in het bos. Ook mooi. Het is heerlijk om weer onderweg te zijn.

Kasteel Horn

Veel te snel kom ik in het plaatsje Horn aan. Ik wandel langs de buitenrand en als ik denk dat ik afsla naar het centrum zie ik door de bomen kasteeltorens opdoemen. Dit is echt magnifiek. Ik loop langs kasteel Horn. Een bouwwerk uit de tijd van de hertogen, waar de route die ik loop naar vernoemd is. Hier woonde in de zestiende eeuw de Graaf van Hoorne. In die tijd lag het kasteel aan de oever van de Maas, die nu een heel stukje verderop ligt.

Het park rond het kasteel is open voor publiek en ik neem er een kijkje. Super! Steeds weer het uitzicht op dat machtige bouwwerk. Deze burcht ziet er uit zoals kastelen behoren te doen, met ronde torens en stevige muren.

Via een statige laan kom ik bij de Maas aan. Die moet ik oversteken om in Roermond aan te komen.

Roermond

Als ik onder de drukke weg door loop die Roermond binnen komt, zie ik het meteen: B&B De Pastorie. Dat is mijn logeerplek voor vannacht. Wat ziet het er leuk uit!

De Pastorie ligt op een steenworp afstand van de Markt, het grote plein waaraan het Stadhuis van Roermond, en ook het VVV kantoor ligt.  Bij die laatste heb ik een afspraak met Henk Denissen. Hij is stadsgids in Roermond en zal me vanmiddag rondleiden langs de belangrijkste historische plekken.

Wandelen met een stadsgids

Henk begint meteen op de Grote markt te vertellen over het roerige verleden van Roermond. Ik had geen idee. Wist ik veel dat hier Fransen, Oostenrijkers, Duitsers, Spanjaarden, Belgen en ook Hollanders de scepter hebben gezwaaid. Ja, ook Hollanders. Het wordt me pijnlijk duidelijk hoe de Limburgers tegen de Hollanders aankijken. Niet geweten dat het zo scherp ligt. Ik heb als noordeling altijd gevoeld dat Nederland synoniem staat voor Holland en dat alle provincies daarbij horen. Weer wat geleerd.

De rondgang door het oude gedeelte van Roermond is prachtig. Wat een grandeur in deze relatief kleine stad. De dom en de basiliek, het Cuypershuis, gebouwd door de beroemde architect Pierre Cuypers, die we kennen van het Rijksmuseum en Centraal Station in Amsterdam en die zijn wieg in Roermond had staan. Maar ook de Rattentoren die onderdeel uitmaakte van de vesting rond de stad en de vele kloostergebouwen. Ik vind het prachtig.

Munsterkerk

Stadsgids Henk heeft bij elk gebouw een mooi verhaal. De meeste indruk maakt op mij toch de Munsterkerk met het praalgraf van Gerard, graaf van Gelre († 1229) en zijn echtgenote Margaretha van Brabant († 1231). Ze liggen met halfopen ogen en kijken naar boven. Daar helemaal in het nokje van de kerk staat het beeld van Christus Triomfator. Volgens Henk moet je die eerst passeren op weg naar de hemel, nog voor je bij Petrus en de hemelpoort komt. Daarom houden ze die goed in de gaten. 

Ook het, hoog in het middenschip hangende, Marianum (twee ruggelings geplaatste Mariabeelden), vind ik indrukwekkend.

Stadsgids Henk Denissen opent de Munsterkerk van de achterzijde.

Het interieur van de Munsterkerk is indrukwekkend.

Hoog in het middenschip van de Munsterkerk hangt een Marianum.

Het Marianum.

Het Praalgraf.

B&B De Pastorie Roermond

Ik neem afscheid van stadsgids Henk en wandel naar B&B De Pastorie. Tijd om even fijn de benen te laten rusten. Ik heb een prachtige kamer en krijg in de brasserie een heerlijke pasta maaltijd, speciaal voor mij bereidt omdat alle restaurants dicht zijn. Zo lief! Ik voel me echt gast.

Het allerleukste aan de Pastorie is dat in het pand een chocolaterie zit. Ik word verwend met heerlijke bonbons.

Outlet Roermond

’s Avonds maak ik nog een uitstapje naar de beroemde Outlet van Roermond. Marjan komt me ophalen. De Outlet zit op een steenworp afstand en mag je toch echt niet overslaan als je in Roermond bent. Het is de grootste en best gesorteerde outlet van Nederland. Nu gezellig in kerstsfeer en een ritje in het reuzenrad maakt het helemaal compleet.

Dag 2: Hertogenpad Etappe 10 – 21,9 km

Heerlijk geslapen. Ik sta op met een kopje koffie en zie dat mijn lunchpakket al voor me klaar staat. Even spieken: jawel hoor. Ik heb vanmiddag weer overheerlijke bonbons.

Liessel

Ik word opgehaald en na een gezellig ritje afgezet bij de bushalte Rechte Heitraksedijk bij Liessel. Hier start etappe 10 van het Hertogenpad. Ik pak mijn GPS er weer bij en begin te lopen. Best een saai stukje door agrarisch gebied. Gelukkig heb ik onderweg wat aanspraak aan koeien, die belangstellend op mij af komen hollen, maar dan verlegen langs de sloot gaan staan. Ik moet lachen om de ronde billen van de varkens, die mij geen blik waardig keuren. Het is een lange rechte weg. De lage novemberzon zorgt voor wat mooie plaatjes.

De Groote Peel

Dan kom ik bij het natuurgebied De Groote Peel. De wereld ziet er ineens heel anders uit. Alles kleurt roestbruin om mij heen, behalve het graspad dat groen, met witte dauwdruppels, voor mij uit loopt. Het is prachtig hier. Grote weidse vlaktes die een enorme rust uitstralen.

Nationaal Park De Groote Peel

Nationaal Park De Groote Peel ligt op de grens van Limburg en Noord-Brabant. Daar waar vroeger veen werd afgegraven en armoede en ellende heerste, is nu een natuurgebied van internationale klasse ontstaan, vooral vermaard om zijn vogelrijkdom. Het gebied is 1500 hectare groot en wordt niet doorsneden door autowegen, hoogspanningsleidingen of andere ontsierende infrastructurele werken. Weids en waterrijk herinnert het landschap aan vroeger. Het is een plek waar je heerlijk kunt wandelen, ja zelfs kunt verdwalen.

Als ik tussen wat bomen doorloop, spelen de vogels een spelletje met me. Ze vliegen steeds een stukje voor mij uit en verstoppen zich dan tussen de takken. Als ik merk dat ik totaal van de route ben afgedwaald, besluit ik om eerst eens pauze te houden. Ik heb een brandertje mee om lekkere hete koffie te zetten. Je moet toch iets, in deze coronatijden. De Pastorie heeft me verwend. Er komen allerlei lekkere broodjes uit de lunchzak.

Lunch!

Heerlijk zo’n kopje koffie onderweg.

Na de tussenstop ga ik weer op weg en via de gps kom ik weer op de juiste route. Ik kijk mijn ogen uit. Ik zie ook dat er met groot materieel is gereden in dit gebied. De meeste paden zijn volkomen omgeploegd en hebben diepe sporen.

Buitencentrum De Peelen

Via de buitenkant van het gebied kom ik aan bij het Buitencentrum de Pelen. Tot mijn verrassing is het gewoon open. Eindelijk een normale wc.

Het is een mooi bezoekerscentrum. Er is van alles te koop en van hieruit starten leuke activiteiten zoals speurtochten die je bij de balie kunt verkrijgen. De medewerkster van Staatsbosbeheer vertelt me dat op dit moment een groot gedeelte van het Natuurpark gesloten is vanwege de vogeltrek. En ik had goed gezien dat er aan het gebied wordt gewerkt. De enorme droogte van de laatste tijd is schadelijk en er wordt met man en macht aan gewerkt om te zorgen dat de veengrond zijn water kan vasthouden.

Hoewel ik niet al te lang geleden pauze heb gehouden, stop ik ook nog even achter het buitencentrum waar je koffie to go (met iets lekkers) kunt krijgen. Ik zoek een plekje aan een van de grote picknicktafels.

Verder over het Hertogenpad

Vanuit het bezoekerscentrum starten meerdere kleuren paaltjeswandelingen. Op deze routes is het best druk. Maar het duurt niet lang of ik wandel weer helemaal alleen, door het immens grote uitgestrekte gebied.

Vossenberg

Voordat ik van de Groote Peel af loop, stop ik nog even bij de Vossenberg. Hier is op initiatief van de dorpsgemeenschap van Meijel een 22 meter hoge uitkijktoren gebouwd, de Belfort Vossenberg. Het is historisch terrein. Ruim 75 jaar geleden vochten op deze drassige grond soldaten voor de vrijheid van heel Nederland. Dit is nog goed te zien aan de zes kazematten, die deel uit maakten van de Peelraamstelling. Vanaf de toren loopt een wandelpad, dat niet alleen de ontsnappingsroute van Meijel naar Brabant vormde, maar ook essentieel was voor de turfwinning in de Peel.

Ik heb helaas geen tijd meer om dit allemaal goed te bekijken. Het wordt al donker en ik heb nog een paar kilometer te gaan voor ik bij mijn hotel ben. Jammer.

Hotel Grand Café Goejje

Het wordt snel kouder en het is nog even doorbikkelen om bij Hotel Grand Café Goejje te komen. Het was een prachtige, maar ook een inspannende dag. Ik heb genoten van de Groote Peel. Een uitzonderlijk natuurgebied.

Ik ben blij als ik aankom bij het hotel. Van een lekkere warme douche knap ik weer helemaal op en dan is het genieten van het heerlijke eten dat de kok me voorzet.

Heerlijke herfstkost na een dag wandelen; erwtensoep met worst.

Gevolgd door draadjesvlees. Alsof ik bij opa en oma thuis ben, zo lekker!

Dag 3: Etappe 11 – 23,3 km

Alweer de laatste dag. Ik heb verschrikkelijke mazzel gehad met het zonnige novemberweer. Vandaag schijnt het zonnetje ook. Niet zo uitbundig als afgelopen dagen, maar toch. Het is alleen veel kouder. Ik moet er erg aan wennen. Ik neem afscheid van Goejje en ga op pad.

Ik zet er daarom ook flink de pas in om mijzelf warm te lopen. Het treft dat ik geen ingewikkelde route heb. Als ik bij het kanaal van Deurne aankom wordt het helemaal gemakkelijk. Ik kan het kanaal over een lengte van wel 4 km gewoon blijven volgen. Het loopt heerlijk langs het water.

Bij een grote rotonde verlaat ik het kanaal en wandel richting twee natuurgebieden die tegen elkaar aanliggen: Waterbloem en Weijenhout.  Vroeger waren dit natte bossen. Staatsbosbeheer probeert nu het natte toch weer voor een deel terug te krijgen. Er komt ijzerrijk kwelwater uit de grond en er bloeien hier zeldzame planten. Niet nu. Nu is het paddenstoelentijd.

Hertogenpad

De weg door het bos is recht en lang. Pas op een open deel vind ik het eerste bankje. Ik ben wel toe aan een pauze, maar hier waai ik bijna uit mijn jas. Wel bijzonder is, dat ik bij de prullenbak een verse sticker van het Hertogenpad zie. Dat verbaast me echt, omdat verder alle routeaanwijzingen oud zijn.

Na een korte pauze wandel ik weer door. Ik kom bij een vakantie bungalow park aan, waar een zwembad met een horecagelegenheid aan vast zit. Helaas ook gesloten.  Ik wandel door en ga door agrarisch gebied. Ik loop over de weg, er is zo weinig verkeer dat het gemakkelijk kan.

Het Leudal

Dan kom ik eindelijk aan bij het Leudal. Dit is het deel van de route waar ik me het meest op verheugd heb. Toen ik bekend maakte dat ik in Midden-Limburg ging wandelen, waren er verschillende mensen die mij met klem aanraden om naar het Leudal toe te gaan. Het moet een uitzonderlijk mooi natuurgebied zijn.

Het Leudal

Het Leudal is een natuurgebied dat gekenmerkt wordt door zijn diepe beekdalen. Het water van de Zelserbeek en de Leubeek heeft de beekdalen in eeuwen tijd zo diep uitgesleten, dat ze soms op ravijnen lijken. De beekdalen zijn omringt door grotendeels natuurlijk bos waarin ook de hazelaar, berk en wilg voorkomen. In het voorjaar bloeit op de oevers een tapijt van bosanemonen, dalkruid en lelietjes-van-dalen. Het Leudal is een zeer populair recreatiegebied.

Ik ga het natuurgebied binnen en loop over een bospad. Links van me zie ik verschillende geheimzinnige paadjes die de diepte induiken. Daar wil ik eigenlijk ook naar toe, maar de route zegt rechtdoor. Bij het eerste de beste bankje stop ik. Het is tijd voor koffie en een broodje. Terwijl ik daar zo lekker zit te chillen komen er verschillende mensen langs die een praatje maken. Gezellig!

Gezellige stop

Ik ontmoet Anne en haar man. Ik vraag ze om een foto van me te maken. Dat lukt niet zo goed met mijn toestel. Anne heeft vanwege de corona haar tweede Camino moeten uitstellen. Ze hoopt heel erg op een vaccin en dat ze bij de eerste groep mag zitten om hem te ontvangen. Dat zou voor haar het startsein zijn om weer te gaan. Nu vermaakt ze zich in de buurt. Via de Camino komt het gesprek op Wandelvrouw. Daar blijkt ze een enorme fan van te zijn en de nieuwsbrief te ontvangen. De verbazing op haar gezicht toen ik vertelde dat ik de vrouw achter Wandelvrouw ben… Onbeschrijfelijk. Later stuurde Anne deze foto op. Dank!

Populair wandelgebied

Het is hier veel drukker dan waar dan ook op de route afgelopen dagen. Ik kom een aantal LAW-lopers tegen. Een man vertelt mij dat hij het Hertogenpad nogal vond tegenvallen. “De natuurgebieden zijn prachtig,” zegt hij, “maar de tussenstukken zijn soms wat saai.” Dat is precies wat ik vandaag ook heb meegemaakt. Hij raadt mij het Trekvogelpad aan. Laat dat nou precies het pad zijn waar ik in januari mee start. 😊

Maar nu ben ik hier. Ik ruim mijn lunchspulletjes op en wandel verder. En dan gebeurt het: Ik zie het water van de Leu, de prachtige uitgesleten dalen en het enorme hoogteverschil dat ontstaan is. Het is een wondermooie omgeving. Sprookjesachtig. Ik loop omhoog en omlaag en voorbij elke bocht vind ik weer een nieuw schouwspel. Prachtig!

Water Wereld Wandel pad

Ik heb overigens de markering van het Hertogenpad losgelaten. Dat is niet te doen hier in het Leudal. Ik volg het uitstekend aangegeven Water Wereld Wandel pad. Overal staan duidelijke blauwe bodjes. Dit 14 km lange pad komt ook uit bij het Leudal Bezoekerscentrum, dus dat is een stuk gemakkelijker te volgen. Een echte aanrader trouwens, als je in het Leudal wilt gaan wandelen.

St. Ursulamolen

Ik wandel nog langs de Leumolen, die ookwel St.Ursulamolen wordt genoemd. In de zomer moet het hier een leuke plek zijn om te picknicken. Er is een prachtige boomgaard met oude fruitbomen, waar ook picknicktafels staan.  Ik ben al weer bijna bij de het bezoekerscentrum Leudal, waar mijn auto staat.

—

Ik voel spijt dat het afgelopen is en ik bij het einde ben gekomen. Dit Leudal was echt de kers op de taart. Wat een geweldige aanrader.